Λέοναρντ Κοέν Ύδρα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ ΥΔΡΑ

ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Λέοναρντ Κοέν Ύδρα: κείμενο και φωτογραφίες Γιάννης Φραγκούλης

Ποια μπορεί να είναι η ιστορία που μπορεί να πει ένα παγκάκι; Γιατί το παγκάκι μιλάει; Και όμως… Στην Ύδρα μιλάει αυτό το «παράξενο» παγκάκι που είναι αφιερωμένο στον καλλιτέχνη Λέοναρντ Κοέν.

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ ΥΔΡΑ: ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ

Είναι πολύ γνωστή η ιστορία του Λέοναρντ Κοέν, η σχέση του με την Ύδρα. Μυθιστόρημα, έρωτας, πάθος για μια γυναίκα, φως και θάλασσα. Δεν ξέρουμε γιατί δεν αναγνωρίστηκε από το κοινό του ο λογοτέχνης Λέοναρντ Κοέν. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι τραγουδιστές του ιστορίες αγαπήθηκαν περισσότερο. Νομίζω ότι η διαφορά μεταξύ των δύο ήταν πολύ μικρή. Και όμως, ο κόσμος αγάπησε περισσότερο τη μελωδία.

«Λέοναρντ Κοέν Ύδρα: Γιατί

από έρωτα πεθαίνουν οι άντρες.»

Τίθεται λοιπόν το θέμα: κατάλαβαν το νόημα των στοίχων και την ατμόσφαιρα που η μουσική δημιουργούσε; Η θλίψη και ο έρωτας πως μπόρεσαν να συνυπάρξουν μέσα σε αυτό τον ποιητικό κόσμο; Έδωσαν όμως μία τεράστια δύναμη που υπονοούσε περισσότερο παρά εννοούσε. Και εκεί μέσα μπορείς να βρεις το πάθος. Το πάθος. Αυτό είναι το θέμα. Το ερωτικό πάθος στον Κοέν ελάχιστα διαφέρει από το πάθος για ζωή. Ουσιαστικά είναι το ίδιο. Μπορεί να τράβηξε διαφορετικό δρόμο από τη γυναίκα που ερωτεύτηκε, να έφυγε από την Ύδρα, αλλά το νήμα της ζωής του κόπηκε λίγους μήνες μετά από το δικό της. Γιατί από έρωτα πεθαίνουν οι άντρες. Έτσι φαίνεται να μου είπε το παγκάκι. Την ιστορία του όμως μου την είπε αλλιώς.

Λέοναρντ Κοέν Ύδρα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ ΥΔΡΑ: ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ

Οι φίλοι του Λέοναρντ Κοέν δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα και στον Καναδά, στην πατρίδα του. Οι φανατικοί θαυμαστές του είναι σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πάνε στην Ύδρα απλά για να δουν το σπίτι στο οποίο έζησε. Έτσι έπεσαι η ιδέα να κατασκευαστεί ένα παγκάκι, φόρος τιμής στον Κοέν. Υποτίθεται ότι εκεί ήταν που συνήθιζε να καθόταν. Ουσιαστικά θα ήταν μία αναφορά στον καλλιτέχνη και στην Ύδρα.

«Λέοναρντ Κοέν Ύδρα: Το θέμα

ήταν το εν λόγω παγκάκι.»

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ύδρας αποφάσισε να υλοποιήσει το σχέδιο, αφού αυτή η Λέσχη έχει δραστηριότητες και ενδιαφέροντα που εκτείνονται πέραν του κινηματογράφου. Ο Δήμος έδωσε την άδεια και εκπονήθηκε η μελέτη για να γίνει αυτό το παγκάκι. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο υποβλήθηκε στην Πολεοδομία και στο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων, αφού το νησί είναι προστατευόμενος οικισμός, αρχιτεκτονικά.

Η διαδικασία πολύ αργή. Πλέον των δύο ετών πήρε για να δοθεί η θετική απόφαση από όλους τους οργανισμούς. Μπορεί να φανταστεί κανείς την απορία των φανατικών του Λέοναρντ Κοέν που θα χρηματοδοτούσαν το σχέδιο κατασκευής. Τόσο χρόνο ήθελαν; Είναι φυσικό να πιστεύετε ότι τέλος καλό, όλα καλά. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Από το τραγικό πάμε στο γελοίο.

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ ΥΔΡΑ: ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ

Όντως ήταν όλα έτοιμα να κατασκευαστεί το παγκάκι εκεί που είχε ορίσει ο Δήμος και οι φορείς που γνωμοδότησαν θετικά. Όμως υπήρξε ανατροπή, σαν αυτές που υπάρχουν στα κινηματογραφικά σενάρια.

«Λέοναρντ Κοέν Ύδρα: Το παγκάκι

μάζεψε τα μπογαλάκια του

και πήγε να μείνει 100 μέτρα πιο πέρα.»

Ξαφνικά ήρθε αγωγή για τον Άρειο Πάγο. Το θέμα ήταν το εν λόγω παγκάκι. Την αγωγή έκανε ένας πολίτης και παραθεριστής της Ύδρας. Τα λεφτά πολλά για να γίνει η δίκη. Συνέφερε η συνομιλία με τον εν λόγω κύριο και φυσικά ρώτησαν γιατί όλη αυτή η φασαρία. Έτσι αποκαλύφθηκε η αλήθεια.

Λέοναρντ Κοέν Ύδρα

Το μέρος που θα στηνόταν το παγκάκι ήταν κάτω από το σπίτι του. Άρα θα έπαιζαν μουσική το βράδυ και δε θα τον άφηναν να κοιμηθεί. Επιπλέον, ο τόπος θα γέμιζε με σύριγγες και ναρκωτικά. Δεν το ήθελε το παγκάκι. Αυτό ήταν το σκεπτικό του! Ο άνθρωπος είχε ατράνταχτα επιχειρήματα -και λεφτά για να γίνει η δίκη-, άγνοια για την τουριστική προβολή της Ελλάδας από κάτι που δε θα έδινε ούτε ένα ευρώ ο Δήμος της Ύδρας για να το φτιάξει.

Έγινε ο συμβιβασμός. Το παγκάκι μάζεψε τα μπογαλάκια του και πήγε να μείνει 100 μέτρα πιο πέρα. Δεν το ήθελαν εκεί. Τι να κάνει; Κατάλαβε, δεν τα βάζεις με τέτοιους τύπους. Τώρα στέκεται και κοιτάζει απέναντι το Μετόχι, στην Πελοπόννησο, και αναπολεί τις καλές στιγμές που οι άνθρωποι δεν είχαν τέτοιες παράλογες απαιτήσεις και όλα ήταν όμορφα και ρομαντικά σε αυτό το ήσυχο νησί.

Αυτή είναι η μικρή ιστορία που μας είπε ένα παγκάκι, το παγκάκι του Κοέν. Για την ακρίβεια μου την είπε ο φίλος του, ένας κάτοικος της Ύδρας, που μετέφραζε.

Διαβάστε τα άρθρα λαογραφικού ενδιαφέροντος

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved