Πωλείται ο ΕΦΚΑ

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΦΚΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ-ΠΩΛΗΤΗ

Πωλείται ο ΕΦΚΑ: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Ο ΕΦΚΑ θα έχει την τύχη της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής και του ΟΣΕ; Πωλείται ο ΕΦΚΑ; Άλλωστε είναι ο ίδιος υπουργός, αυτός που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως υπουργό-πωλητή της δημόσιας περιουσίας. Για τον κ. Κωστή Χατζηδάκη έχουμε γράψει ξανά και δε θα κουραστούμε να επανέλθουμε. Αυτό συμβαίνει επειδή για εμάς η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ας δούμε όμως τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως κάποιοι θέλουν να τα παρουσιάζουν.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΦΚΑ: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΕΛΑΒΕ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ παρέλαβε έναν οργανισμό για τον οποίο είχε σχεδιασθεί μία τροχιά ανάπτυξης. Από τον Ιανουάριο 2017 ξεκινά μία νέα εποχή για τον ΕΦΚΑ. Από το 2014 είχαν ξεκινήσει τα πρώτα βήματα της ανάπτυξης ενός νέου οργανισμού. Ήταν καλοκαίρι του 2014 όταν ξεκίνησε αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει δεκαετίες πριν: η πλήρης μηχανογράφηση του οργανισμού. Έφτασε σε ένα καλό σημείο 1 ή 2 χρόνια μετά. Μπορούσαμε έτσι το 2017 να παρουσιάσουμε έναν ενιαίο οργανισμό ασφάλισης. Κάτι που ήταν αυτονόητο πολλές δεκαετίες πριν από αυτή την ημερομηνία, για χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή των ΗΠΑ.

«Πωλείται ο ΕΦΚΑ: η δημόσια ασφάλιση

να μην πέσει στα χέρια των ιδιωτών.»

Η ολοκλήρωση του «ενιαίου» έγινε πραγματικότητα ένα χρόνο μετά. Είναι φυσικό μια νέα δομή να παρουσιάζει προβλήματα στη δομή της. Είναι αδύνατον να τακτοποιήσεις τις τσαπατσουλιές τόσων κυβερνήσεων μέσα σε λίγους μήνες. Ακόμη, να αλλάξεις νοοτροπία στους υπαλλήλους με ένα μαγικό τρόπο. Αυτό μπορεί να κάνει ευάλωτο έναν οργανισμό, αλλά η δομή του ακόμη και σήμερα παραμένει η ίδια με την εξέλιξή του στην ενσωμάτωση όλων των πρώην ταμείων σε μία τοπική διεύθυνση. Ποιο θα είναι λοιπόν το επόμενο βήμα;

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΦΚΑ: Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

Εύκολα θα φανταζόταν κάποιος ότι ένας υπουργός θα ήθελε να αναπτύξει αυτό το οργανόγραμμα. Να το κάνει ένα οργανισμό δημόσιας ασφάλισης που να είναι πρωτότυπο ακόμα και για προηγμένες χώρες της Ευρωπαϊκές Ένωσης. Θυμόμαστε τις εκκλήσεις του συνδικαλιστικού οργάνου των συνταξιούχων του τ. ΙΚΑ. Ήθελαν η δημόσια ασφάλιση να μην πέσει στα χέρια των ιδιωτών. Μπορεί να ακούγεται αυτό μια πολιτική που ευνοεί τον κρατισμό, αλλά δεν είναι.

Το σκεπτικό τους ήταν ότι η κοινωνική ασφάλιση στα χέρια των ιδιωτών θα ευνοεί αυτούς που θα έχουν να πληρώσουν και όχι τους μη προνομιούχους, για να χρησιμοποιήσουμε έναν πολιτικό όρο της δεκαετίας του 1990. Είχαν δίκιο. Αρκεί να δούμε την ασφαλιστική πολιτική των ιδιωτικών εταιρειών. Τότε θα καταλάβουμε πόσο δίκιο είχαν οι συνταξιούχοι που έβλεπαν και βλέπουν το τραγικό μέλλον για αυτούς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Πως όμως μπορούμε να μεταβούμε από το δημόσιο στον ιδιωτικό χαρακτήρα; Μα φυσικά αν το μειώσουμε, τον ξεφτιλίσουμε, θα πει κάποιος. Αυτό έκανε και ο νυν υπουργός Εργασίας.

Πωλείται ο ΕΦΚΑ

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΦΚΑ: Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ

Το πρώτο που έπρεπε να κάνει είναι να κατηγορήσει τους υπαλλήλους του. Είναι ανίκανοι, τεμπέληδες, με μία λέξη δεν τα καταφέρνουν! Πρώτοι από όλους οι υπάλληλοι των συντάξεων! Τώρα, πως τόσα χρόνια έβγαιναν συντάξεις σωστά, χωρίς κανείς να παραπονιέται είναι ένα άλλο θέμα. Αυτό που θέλουμε είναι να αποδείξουμε ότι αυτοί είναι ανίκανοι για να αναλάβουν άλλοι, είπε. Άρα είναι άχρηστοι, θα αποφανθεί ο υπουργός. Πέρα όμως από τη βυζαντινολογία, ο άνθρωπος έχει ένα στόχο: να πουλήσει το καλύτερο «φιλέτο» όσο το δυνατόν πιο φτηνά.

«Πωλείται ο ΕΦΚΑ: οι συντάξεις

θα βγαίνουν άμεσα και θα ελέγχονται για

το σωστό υπολογισμό το πολύ σε 10 χρόνια.»

Καλεί, λοιπόν, δικηγόρους και λογιστές να μάθουν σε ολιγοήμερα σεμινάρια πως βγαίνει μία σύνταξη και να τη βγάζουν άμεσα. Αν κάποιος πει ότι αυτό είναι αδύνατον, τότε θα τον χαρακτηρίσει ψεύτη ο κ. υπουργός. Και όμως! Οι ιδιώτες που ανέλαβαν αγανάκτησαν για τη δυσκολία του εγχειρήματος και κάποιοι τα παράτησαν. Κάτι που δεν έκαναν οι δεκάδες υπάλληλοι του ΕΦΚΑ που δούλευαν και δουλεύουν στις συντάξεις, τόσα χρόνια.

Μετά ήρθαν οι διαφημιστές. Μας είπαν ότι έχει αυξηθεί ο ρυθμός έκδοσης των συντάξεων. Όλα αυτά με την τρομερή προσπάθεια των ιδιωτών! Με μία μικρή παρατήρηση όμως: οι συντάξεις θα βγαίνουν άμεσα και θα ελέγχονται για το σωστό υπολογισμό το πολύ σε 10 χρόνια. Και αν βγουν οι συνταξιούχοι με χρέος που θα υπολογίζεται με ένα ποσό πολλαπλασιασμένο επί 120 μήνες, τότε τι θα συμβεί; Εδώ «απορία ψάλτου βηξ»! Καμία απάντηση από το υπουργείο.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΦΚΑ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΟΣΕ

Ας πάμε πίσω όταν ο ίδιος ο υπουργός ήταν υπουργός Μεταφορών. Με μεθοδευμένες κινήσεις πούλησε το καλύτερο κομμάτι του ΟΣΕ: την κίνηση των τρένων. Πιο μπροστά είχε ανεχτεί το παιχνίδι των πρακτόρων που επέστρεφαν την τελευταία στιγμή τα περισσότερα εισιτήρια που είχαν καπαρώσει. Το αποτέλεσμα ήταν ο ΟΣΕ να είναι χρεωμένος αφού τα τρένα ταξίδευαν άδεια. Ο Ιταλός πήρε την κίνηση των τρένων, η υπηρεσία των έργων ήταν κατά ένα μέρος ιδιωτική. Κράτησε για το δημόσιο τις επισκευές, αυτό που δε θέλει κανένας. Τη βαριά δουλειά την κάνει ο δημόσιος υπάλληλος, τη βιτρίνα ο ιδιώτης.

Ας επανέλθουμε στον ΕΦΚΑ. Με μεθοδευμένες κινήσεις δίνει χώρο στους ιδιώτες. Δεν τον ενδιαφέρει αν κάνουν λάθη, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα τα διορθώσουν σε βάθος 10 ετών! Ακόμα περισσότερο, δίνει περισσότερα από 20 εκατομμύρια ευρώ σε ιδιωτικές εταιρείες για να αναλάβουν την επικοινωνία με τους πολίτες. Οι υπάλληλοι αυτών των εταιρειών είναι φυσικό να μην ξέρουν τίποτε, άρα τους διορθώνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν ως υποστηριχτές (back office), τάζουν το καρότο που λέγεται μπόνους.

Πωλείται ο ΕΦΚΑ

Για να το πούμε διαφορετικά: Αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι το κάνουν οι ιδιωτικοί, βοηθούμενοι από τους δημόσιους, οι οποίοι δίνουν την τελική λύση, αυτοί που ήταν ανίκανοι! Και όλα έγιναν με τις πολύ καλές ενέργειες των ιδιωτικών υπαλλήλων. (Αν αυτό σας θυμίζει τον ΟΣΕ, τη ΔΕΗ ή την Ολυμπιακή, μάλλον θα κάνετε λάθος, είναι απλές συμπτώσεις.)

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΦΚΑ: Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Αφού ο ιδιώτης μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα γιατί να μην πάρει τις υπηρεσίες που είναι το «αγκάθι» για τους ασφαλισμένους; Δηλαδή, να βγαίνουν γρήγορα ή με εμπιστοσύνη οι συντάξεις, χωρίς έλεγχο, να πάρουν την δουλειά των παροχών (πάλι χωρίς έλεγχο), όπως θα δούμε στο μέλλον. Άλλωστε ο χώρος της ιδιωτικής ασφάλισης θα πρέπει να αυξηθεί από 3% που είναι σήμερα να φτάσει στο 10% ή 15%. Ο κ. Χατζηδάκης τους προσφέρει το 100%. Πολύ ωραία! Άρα θα συρρικνώσει τον ΕΦΚΑ και θα τον κάνει ένα ελεγκτικό μηχανισμό που θα τρέχει να μαζεύει τα λάθη αυτών που έκαναν μια εργασία όπως-όπως.

«Πωλείται ο ΕΦΚΑ: πως θα αντιδράσουν

οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι ασφαλισμένοι;»

Μήπως θα έπρεπε να επενδύσει στη μηχανογράφηση με τόσα χρήματα που έδωσε στους ιδιώτες; Μήπως έτσι θα αναβάθμιζε την εργασία του δημόσιου υπαλλήλου, με σύγχρονα μηχανήματα; Μήπως, τελικά, δεν τον ενδιαφέρει καθόλου; Ο άνθρωπος ξέρει να πουλάει, όχι να κτίζει. Τώρα, σε αυτή την ηλικία, δεν μπορεί να μάθει άλλη τέχνη. Βέβαια, είναι πολύ πιο δύσκολο να πουλήσει τον ΕΦΚΑ, δεν είναι τόσο απλό όπως οι προηγούμενες πωλήσεις. Το μέλλον θα μας δείξει έναν οργανισμό που δεν θα του ανήκει τίποτε και δε θα μπορεί να υπηρετήσει τους ασφαλισμένους του. Θα είναι η ορντινάτσα του ιδιωτικού τομέα, και θα κάνει, ουσιαστικά, την πιο δύσκολη εργασία: να διορθώνει τα λάθη όσων έκαναν την εργασία τους με τρόπο αρπακολατζίδικο.

Θα τον αφήσουν;

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΕΦΚΑ: ΟΡΓΟΥΕΛΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

Αν όλα αυτά σας θυμίζουν ένα τοπίο εφιαλτικό, τις αφηγήσεις του Όργουελ, δεν είναι παρά οφθαλμαπάτη. Όμως αυτά που αναφέρουμε δεν είναι ένα μελλοντικό σχέδιο, αλλά κάτι που γίνεται τώρα. Τα αποτελέσματα ένας νοήμων άνθρωπος μπορεί να τα φανταστεί.

Το θέμα είναι τι θα κάνουν, πως θα αντιδράσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι ασφαλισμένοι. Τους αφορά όλους, ακόμα και αυτούς που σκάβουν το λάκκο του ΕΦΚΑ. Με άλλα λόγια σκάβουν το δικό τους λάκκο, χωρίς να το συνειδητοποιούν. Σαν αυτόν που στέκεται στην άκρη του κλαριού και με το πριόνι κόβει το μέρος προς το δέντρο. Ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι θα πέσει. Θα το καταλάβει όταν θα είναι η επαλήθευση του νόμου της βαρύτητας. Θα επανέλθουμε.

 

Δείτε το βίντεο, τις αντιδράσεις των εργαζομένων στον ΕΦΚΑ



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved