Σημαντική απεργία

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ

Σημαντική απεργία: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Η απεργία της 28ης Φεβρουαρίου 2024 μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο σημαντική απεργία των τελευταίων ετών. Σε αυτή είχαν μπει ως διεκδίκηση το εργασιακό, η δολοφονία των Τεμπών, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Θέματα που «τράβηξαν» και άλλα. Στη Θεσσαλονίκη είχαμε πολύ καιρό να δούμε μια τόσο μαζική απεργία. Αυτό ήταν κάτι ελπιδοφόρο. Βέβαια δεν έλειψαν τα παρατράγουδα, το ένα έχει να κάνει με τη ΓΣΕΕ και το άλλο με το ΠΑΜΕ. Αυτά θα παραθέσουμε σε αυτό το άρθρο αναλυτικά.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ

Είναι η δεύτερη τετραετία που κυβερνά τη χώρα το καθεστώς Μητσοτάκη. Έχουμε δυσκολία να μιλήσουμε για κυβέρνηση Μητσοτάκη επειδή ένα ολοκληρωτικό καθεστώς κυβερνά τη χώρα. Από τις πρώτες μέρες τις προηγούμενης τετραετίας είχαμε επισημάνει ότι αυτή η κυβέρνηση έχει ακροδεξιά βαρίδια. Θέλησε να απορροφήσει τους ψηφοφόρους της διαλυμένης Χρυσής Αυγής. Στα ακροδεξιά στελέχη της (Βορίδης, Γεωργιάδης κ.ά.) προστέθηκαν όσοι ήταν ικανοί να δώσουν τον ακροδεξιό χαρακτήρα.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Από στέλεχος του ΠΑΣΟΚ έγινε ο εκφραστής και ο σχεδιαστής της απάνθρωπης καταστολής που η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήθελε να επιβάλει. Στην πρώτη τετραετία του Κυριάκου Μητσοτάκη καμιά σημαντική απεργία δεν είχε γίνει. Έτσι ήταν εύκολο η κυβέρνηση να μετατραπεί σε αντιδημοκρατικό καθεστώς.

Η διαδήλωση αμέσως μετά τη δολοφονία των Τεμπών ήταν πολύ σημαντική. Ένα χρόνο αργότερα έγινε αυτή η σημαντική απεργία που «πάτησε» στη δολοφονία των (επίσημα) 57 ανθρώπων. Μαζί με το αίτημα να μην ξεχαστεί αυτή η δολοφονία ήταν το εργασιακό και η, προ των πυλών, ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων. Ο κόσμος όμως που κατέβηκε στους δρόμους είχε στο μυαλό του και άλλα.

Σημαντική απεργία

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ

Από τη δεκαετία του 1960 υπήρχε το αίτημα για αύξηση της κρατικής επιδότησης για την παιδεία. Το αίτημα του Πολυτεχνείου, «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», είναι ακόμα επίκαιρο. Αν και έχουν περάσει 64 χρόνια από το αίτημα για δωρεάν παιδεία, ακόμα παλεύουμε για αυτό. Αν και έχουν περάσει 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ακόμα αγωνιζόμαστε για αυτά που οι φοιτητές διεκδικούσαν τότε.

Όχι μόνο δεν έχει γίνει τίποτε, αλλά έχουμε επιστρέψει σε έναν Μεσαίωνα. Ένας επαρμένος άρχοντας που θέλει να λέγεται πρωθυπουργός, μια ομάδα που έχει αναλάβει να πνίγει κάθε αντίδραση και να καλύπτει όλες τις λοβιτούρες που έχουν γίνει. Αυτή η σημαντική απεργία μίλαγε για όλα αυτά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα έπρεπε να ήταν περισσότεροι. Το λέμε αυτό γιατί αυτά τα προβλήματα βασανίζουν στην κυριολεξία όλο τον κόσμο. Άρα θα έπρεπε να ήταν σε αυτή τη διεκδίκηση πολύ περισσότεροι.

Καλό θα ήταν να δούμε τα αιτήματα που εκφράστηκαν από το συνδικαλιστικό κίνημα. Μετά θα είμαστε ικανοί να απαντήσουμε στο ερώτημα: γιατί αυτή η όντως σημαντική απεργία δεν ήταν κάτω από την ομπρέλα και της ΓΣΕΕ;

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ

Ας δούμε το χώρο της κοινωνικής ασφάλισης. Τρεις σημαντικές επισημάνσεις έχουμε να πούμε:

Στη δημόσια κοινωνική ασφάλιση έχουν να γίνουν προσλήψεις εδώ και 13 χρόνια παρά το μεγάλο αριθμό υπαλλήλων που έχουν συνταξιοδοτηθεί. Άρα μιλάμε για σοβαρή υποστελέχωση. Δεν εφαρμόστηκε η αρχή, μία πρόσληψη για κάθε αποχώρηση.

Δεν έχουν πραγματοποιηθεί οι αναγκαίες επενδύσεις σε υποδομές. Δηλαδή, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι αγορασμένοι πριν 30 χρόνια. Δεν μπορούν να υποστηρίξουν τη δουλειά των εργαζομένων και τις σύγχρονες απαιτήσεις. Το προσωπικό δεν έχει εκπαιδευτεί στις νέες τεχνολογίες.

Τα προηγούμενα χρόνια ο τότε υπουργός, Κωστής Χατζηδάκης, αντί να αναβαθμίσει τον ΕΦΚΑ, συκοφάντησε τους εργαζόμενους. Τους απαξίωσε και με αυτό τον τρόπο ο ασφαλιστικός οργανισμός ήταν έτοιμος να πωληθεί. Όπως ακριβώς ήθελε το καθεστώς Μητσοτάκη.

Αυτά είναι κάποια από τα αιτήματα που προέτασσε αυτή η σημαντική απεργία. Ήταν μια καλή ευκαιρία να είμαστε ενωμένοι απέναντι στον πραγματικό εχθρό του λαϊκού κινήματος. Μια ευκαιρία που δυστυχώς χάθηκε.

Σημαντική απεργία

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: Η ΠΟΣΕ-ΕΦΚΑ

Σε συνεργασία με την ΑΔΕΔΥ, η Ομοσπονδία των εργαζομένων στο ΕΦΚΑ απαιτεί αυτά που είναι αυτονόητα. Κατέβηκε σύσσωμη στη σημαντική απεργία της 28ης Φλεβάρη 2024.

Ουσιαστικές αυξήσεις μισθών σε όλους. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Επαναφορά της μισθολογικής εξέλιξης της διετίας 2016-2017. Να σταματήσουν  οι ανθρωποφαγικές παγίδες των μπόνους.

Προσλήψεις ικανού αριθμού μόνιμου προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ. Να κριθούν οι υπάλληλοι σε θέσεις ευθύνης με διαφανή τρόπο. Να σταματήσει η συμμετοχή των Golden Boys σε έναν οργανισμό που δεν έχει ουσιαστικά αναπτυχθεί στοιχειωδώς.

Να γίνει η διαχείριση της ακίνητης περιουσίας από τον ίδιο τον ΕΦΚΑ. Να μη συμμετέχει σε αυτό κάποια ανώνυμη εταιρεία που δε βρίσκεται στην δρόμο της λογικής της ανάπτυξης του ΕΦΚΑ. Διασφάλιση της αύξησης των πόρων του συστήματος της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης με την αποτελεσματική καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής.

Αιτήματα που κάθε λογικός άνθρωπος συμφωνεί. Γιατί δεν τα διεκδικούσε μαζί με την ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ σε αυτή τη σημαντική απεργία; Ένα ερώτημα που θα βρει απάντηση στη διάσπαση του λαϊκού κινήματος.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ

Το σημαντικό είναι ότι πολλά εργατικά σωματεία γύρισαν την πλάτη στη ΓΣΕΕ. Συμμετείχαν στη σημαντική απεργία που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Ουσιαστικά αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τη γραμμή της ΓΣΕΕ. Η ενότητα στη ΓΣΕΕ δοκιμάζεται.

Την ίδια στιγμή το ΚΚΕ διεκδικεί με το συνδικαλιστικό του όργανο, το ΠΑΜΕ. Δύσκολα κάποιος μπορεί να διαφωνήσει με τα αιτήματα που το ΠΑΜΕ προτάσσει.

Αύξηση του μισθού κατά 20%. Αυξήσεις στις συντάξεις. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων. Να προσμετρηθεί η μισθολογική εξέλιξη της διετίας 2016-2017 που έχει «παγώσει».

Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Άμεση προκήρυξη όλων των θέσεων ευθύνης με αντικειμενικά κριτήρια. Σταμάτημα των αδιαφανών διαδικασιών αναθέσεων. Δημόσια, κοινωνική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών και αντεργατικών νόμων. Σταθερή δουλειά με δικαιώματα: 7ώρο, 5νθήμερο και 35ώρο. Καμιά ανοχή στα ωράρια εξόντωσης των εργαζομένων. Όχι στις ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Εύκολα θα δει κάποιος ότι οι διαφορές στα αιτήματα του ΠΑΜΕ με αυτά της ΠΟΣΕ-ΕΦΚΑ απλά δεν υπάρχουν. Τότε γιατί το ΠΑΜΕ διαχωρίζει τη θέση του; Γιατί πυροδοτεί μια ακόμα διάσπαση;

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ        

Είναι εύκολο κάποιος να καταλάβει ότι ένα πολυδιασπασμένο εργατικό κίνημα είναι ότι καλύτερο για την αντιεργατική πολιτική του καθεστώτος Μητσοτάκη. Η ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ ρίχνουν νερό στο μύλο της δεξιάς.

Πολύ περισσότερο δεν έχουν αναλογιστεί ότι η δύναμή μας βρίσκεται ακριβώς στην ένωση. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε σε όλα. Όμως, μέσα από τις διαφωνίες, μπορούμε να κάνουμε μι σύνθεση απόψεων. Ουσιαστικά να διαμορφώσουμε την διεκδικητική πολιτική του εργατικού κινήματος. Αυτό ορίζουν οι δημοκρατικές διαδικασίες.

Φαίνεται, εύκολα κάποιος μπορεί να το καταλάβει, ότι η παρούσα ηγεσία της ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ δεν έχουν μπει στη λογική της δημοκρατικής διαδικασίας. Γιατί όμως; Ποιον εξυπηρετεί αυτή η άλλογη διάσπαση; Πάντως όχι το λαϊκό κίνημα. Αυτό φάνηκε στην πραγματικά σημαντική απεργία της 28ης Φεβρουαρίου 2024. Πολύ περισσότερο που οι πρακτικές του ΠΑΜΕ, στη Θεσσαλονίκη, μόνο δημοκρατική οργάνωση δε θύμιζαν.

 

Διαβάστε το άρθρο σχετικά με τα παρατράγουδα της πορείας

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved