ΟΑΣΘ

ΟΑΣΘ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΤΟ ΧΑΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟ

Η νέα γραμμή-φάντασμα Μ1

ΟΑΣΘ: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Το μετρό, στη Θεσσαλονίκη, ανέστειλε τη λειτουργία του για ένα μήνα. Οι πληροφορίες μας λένε ότι θα συνεχιστεί από τον Ιανουάριο 2026 με άγνωστη τη λήξη της. Δύο ήταν οι λύσεις για να καλυφθεί αυτό το κενό: να γίνουν πιο πυκνά τα δρομολόγια της γραμμής 10 ή να δημιουργηθεί μια νέα γραμμή. Ο ΟΑΣΕΘ, ο νέος οργανισμός, με τη λειτουργία του μετρό και των αστικών συγκοινωνιών, αποφάσισε τη δεύτερη λύση. Από εκεί αρχίζουν τα προβλήματα και η ταλαιπωρία. Θα τα αναφέρουμε όσα αφορούν στη μετάβαση στον σταθμό του μετρό Νέα Ελβετία.

ΟΑΣΘ: Ο προορισμός

Θέλουμε να πάμε στο χώρο του σταθμού του μετρό Νέα Ελβετία επειδή από εκεί ξεκινούν τα λεωφορεία που οδηγούν σε άλλους προορισμούς, όπως η Θέρμη, το Πανόραμα, το Τριάδι, το ΙΚΕΑ κ.λπ. άρα αυτή η διαδρομή είναι το πρώτο βήμα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για να ξεκινήσει το δεύτερο που, αν δεν υπάρξει τρίτο, οδηγεί στον τελικό προορισμό σου. Για να δούμε, όμως, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Με το μετρό από τον σταθμό Δημοκρατία μέχρι αυτόν Νέα Ελβετία η μετάβαση διαρκούσε περίπου 25’, άρα κάπως θα πρέπει να έχουμε τους ίδιους χρόνους, έστω περίπου. Πήραμε το λεωφορείο Μ1 και φτάσαμε σε περισσότερο από 30΄, η απόκλιση δεν ήταν μεγάλη, με το δεδομένο της επίγειας διαδρομής, δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα. Το θέμα αποδείχτηκε ότι ήταν αλλού και η ταλαιπωρία επίσης.

ΟΑΣΘ: Το ψάξιμο

Το πρώτο που κάνει ένας άνθρωπος είναι να αναζητήσει την στάση από όπου θα πάρει το λεωφορείο Μ1. Υπάρχουν δύο ενδεδειγμένοι τρόποι: Να ρωτήσουμε ένα οδηγό του ΟΑΣΕΘ ή να το ψάξουμε στην εφαρμογή ΟΑΣΘ που έχουμε -όσοι έχουμε- στα κινητά μας.

Το κυνήγι του χαμένου «θησαυρού» είναι η ταλαιπωρία του επιβάτη. Πρώτα ρωτά τον οδηγό του λεωφορείου που θα τον αφήσει στην Εγνατία. Ξέρει ότι το Μ1 περνά από την Εγνατία. Ο οδηγός δεν έχει ιδέα. Η απάντηση είναι ότι ο ΟΑΣΕΘ έχει ενημερώσει. Μάλιστα! Αυτή η ενημέρωση έγινε και τέλειωσε. Κάπου αυτή η πληροφορία δεν πρέπει να υπάρχει;

ΟΑΣΘ

Ας ψάξουμε: Πάμε στην εφαρμογή στα κινητά ΟΑΣΘ. Εκεί με έκπληξη βλέπουμε ότι δεν υπάρχει κάποια πληροφορία για την γραμμή Μ1 ή 01Μ, αν το είχαν γράψει έτσι. Η πληροφορία λέει ότι θα αναφέρεται σε κάποια τερματικά των στάσεων, αλλά σε ποια;

ΟΑΣΘ: Το κυνήγι

Σκέφτομαι: Τα περισσότερα λεωφορεία, που δε σταματούν σε όλες τις στάσεις, σταματούν στη στάση Κολόμβου, στην Εγνατία. Πάμε εκεί. Στο τερματικό δεν αναφέρεται τίποτε. Μετά από λίγο περνά ένα Μ1 που άπονα φεύγει και εμείς περιμένουμε και αναρωτιόμαστε: «Από που θα το πάρω;». Το 10 θα κάνει πάνω από 1 ώρα αφού περνά από την Αλεξάνδρου Παπαναστασίου.

Η μόνη λύση είναι η εξής: Θα πάρω το Μ1 προς το σταθμό για να βρω τη διαδρομή. Βλέπω ένα λεωφορείο και τρέχω να το προλάβω, αλλά δε σταματά σε αυτή τη στάση. Τζίφος. Η ταλαιπωρία συνεχίζεται!

Ακολουθώ την άλλη λύση. Περπατώ τις στάσεις για να δω αν το Μ1 περνά από αυτές. Όμως δεν υπάρχει τυπωμένη κάποια πληροφορία σε κάποια στάση, όπως για τις άλλες γραμμές, μόνο στα τερματικά, άρα θα πρέπει να περιμένω μην και εμφανιστεί το Μ1 με τον χρόνο αναμονής. Και η ταλαιπωρία συνεχίζεται!

ΟΑΣΘ: Ο θησαυρός

Μαθαίνουμε:

Η μετάβαση είναι η εξής: Σταθμός Μετεπιβίβασης Ν. Ελβετίας, Μιχ. Ψελλού, δεξιόστροφος ελιγμός στην παράπλευρη Ε.Ο. Θεσσαλονίκης- Ν. Μουδανίων, Λεωφ. Κωνσταντίνου Καραμανλή, Εγνατία, Μοναστηρίου, Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός. Η επιστροφή είναι η εξής: Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός, Μοναστηρίου, Εγνατία, Λεωφ. Κωνσταντίνου Καραμανλή, αριστερόστροφος ελιγμός στην οδό Μιχ. Ψελλού, Σταθμός Μετεπιβίβασης Νέας Ελβετίας.

ΟΑΣΘ

Οι στάσεις είναι στη μεταβίβαση: 25ης Μαρτίου, Γυμνάσιο, Ιπποκράτειο, Θεαγένειο, Πανεπιστήμιο Μακεδονία, ΑΧΕΠΑ, Καμάρα, Αγίας Σοφίας, Αντιγονιδών, Πλ. Δημοκρατίας και Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός με τέρμα τον τερματικό σταθμό Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό. Στην επιστροφή: Ζωγράφου, Πλ. Δημοκρατίας, Αντιγονιδών, Αγίας Σοφίας, Καμάρα, ΑΧΕΠΑ, Πανεπιστήμιο Μακεδονία, Θεαγένειο, Ιπποκράτειο, Μάρκου Μπότσαρη, 25ης Μαρτίου με τέρμα τον σταθμό Νέα Ελβετία.

ΟΑΣΘ: Το ερώτημα

Πόσο δύσκολο θα ήταν να γίνει ένα update στην εφαρμογή του ΟΑΣΘ στα κινητά για να προστεθεί η γραμμή Μ1; Πόσο εύκολο θα ήταν για τη χρήση των επιβατών; Πόσο δύσκολο θα ήταν μια τυπωμένη πληροφορία στις στάσεις των λεωφορείων, για όσους δεν έχουν την εφαρμογή στα κινητά; Η απάντηση είναι ότι το αυτονόητο δεν έγινε!

Η ταλαιπωρία με το Μ1 είναι μια οδυνηρή εμπειρία. Η διαπίστωση ότι οι διοικούντες τον ΟΑΣΕΘ πιστεύουν ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους ανάξιους εύκολης χρήσης των συγκοινωνιών. Στο πρόσωπο των επιβατών βλέπουν ηλίθιους, βλάκες ή ζώα. Ακόμα και στα ζώα συμπεριφέρεσαι με μεγαλύτερη ευγένεια.

Το ερώτημα είναι αν αυτό το απαράδεκτο σκεπτικό είναι γνωστό στην Περιφέρεια Μακεδονίας-Θράκης, στο Δήμο Θεσσαλονίκης και στο Υπουργείο. Και αν «ναι», τότε τι σκοπεύουν να κάνουν; Θα επανέλθουμε με το χώρο του μετρό Νέας Ελβετίας.

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Παιδική χαρά

ΟΑΣΘ-ΙΚΕΑ

Πάρκο

ΟΑΣΘ



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved