Άγιος Ιωσήφ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ

Ο ΤΟΠΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Άγιος Ιωσήφ: γράφει ο Γιάννης Πετρόπουλος

Ένας τοπικός άγιος. Ο βίος του δείχνει τις συγκρούσεις που είχαν αναπτυχθεί στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Εδώ εστιάζουμε στη διαμάχη που επικεντρώνεται στις εικόνες στην εκκλησία. Μία σύγκρουση που δοκίμασε τις αντοχές του Βυζαντίου για αρκετά χρόνια.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ: Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ

Ο άγιος Ιωσήφ έλαβε μία καλή εκπαίδευση. Έκανε τα πρώτα του βήματα στη μοναχική ζωή με τον αδελφό του Θεόδωρο το Στουδίτη στη μονή του Σακκουδίωνος. Ο αδελφός του επίσης αγιοποιήθηκε. Οι δύο αδελφοί συναγωνίζονται στο ζήλο. Υπερασπίζονται τις ίδιες απόψεις με το ίδιο θάρρος και υφίστανται τις ίδιες μαστιγώσεις και τις ίδιες εξορίες. Αν και σε διαφορετικές φυλακές. 

Στην επιστροφή τους από την εξορία της Θεσσαλονίκης (797) έρχονται πάλι και οι δυο στη μονή Σακκουδίωνος. Κατόπιν μεταφέρονται μαζί στη μονή του Στουδίου. Αλλά το 807 ο άγιος Ιωσήφ έπρεπε να εγκαταλείψει τον αδελφό του. Αυτό για να λάβει τον περιφανή αρχιεπισκοπικό θρόνο της Θεσσαλονίκης Η συμβασιλεύουσα εχήρευσε με το θάνατο του τιτουλαρίου Θωμά. Ο κλήρος και οι πιστοί της πόλεως αυτής τον είχαν ζητήσει για ποιμένα. Αυτοί είχαν εκτιμήσει τα προτερήματά του και τις αρετές του κατά τη διάρκεια της εξορίας του κοντά του. 

Θα τον ξαναβρούμε το επόμενο έτος στην Κωνσταντινούπολη. Για να μοιραστεί την εξορία του θείου του και του αδελφού του στα Πριγκηπόννησα. Εγκλείστηκε στην Πρώτη, ο άγιος Πλάτων στην Οξεία και ο άγιος Θεόδωρος στη Χάλκη. 

Άγιος Ιωσήφ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

Επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 811 με την αναγόρευση του Μιχαήλ του Ραγκαβέ. Αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα ο ζήλος του για να υπερασπισθεί την τιμή των αγίων εικόνων ετράβηξε την προσοχή του Λέοντος του Αρμενίου. Αυτός τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη. Έπειτα από μία μικρή αιχμαλωσία αποσύρθηκε στου Σακκουδίωνος. Εκεί βρήκε πάλι τον άγιο Ναυκράτιο και έλαβε εκ μέρους του υπάτου Ζαχαρίου γενναίες ελεημοσύνες.

Αλλά και πάλι εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα σε ένα μακρινό τόπο, όπου παρέμενε έως την ανάρρηση του Μιχαήλ του Τραυλού. Κατόρθωσε να επιστρέψει στην επισκοπή του και εξακολούθησε να αγωνίζεται για την Ορθόδοξη Πίστη. Έζησε μετά το θάνατο του αδελφού του. Υπέστη ακόμη, δίχως αμφιβολία, επί Θεοφίλου, του τελευταίου των εικονομάχων αυτοκρατόρων, την πείνα, τη δίψα και όλα τα είδη των βασανιστηρίων. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Υπέκυψε, θύμα κι αυτός του διωγμού, την 15η Ιουλίου του 832. Σε μία άκρη της Θεσσαλίας. Το σώμα του, εγκαταλειμμένο χωρίς ταφή, βρέθηκε μετά από πολλά χρόνια σε ένα μέρος δασώδες και ελώδες. Από τον άγιο Ναυκράτιο και τον Αθανάσιο.

Δεν έμεναν παρά μερικά ιερά οστά. Τα μάζεψαν με φροντίδα και στις 26 Ιανουαρίου 844 τα μετέφεραν επισήμως στο μοναστήρι του Στουδίου. Συγχρόνως με το σώμα του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, που είχε μείνει ανέπαφο Θα τα ενταφιάσουν δίπλα στον άγιο Πλάτωνα.

 

Διαβάστε τα άρθρα λαογραφίας

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved