Αντίδραση για το εμβόλιο

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΑΡΚΕΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ

Αντίδραση για το εμβόλιο: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Ετερόκλητη είναι η συμμαχία που φέρνει στον ίδιο «πολιτικό» πεδίο ομάδες που πολιτικά δε θα μπορούσαν να συνυπάρξουν ποτέ. Οπαδοί της αριστεράς, φανατικοί χριστιανοί, ακροδεξιοί. Όλοι μαζί διαμαρτύρονται για κάτι που το θεωρούν ως αναφαίρετο συνταγματικό τους δικαίωμα. Και όντως είναι. Όμως το ξεκίνημα είναι μία λάθος αντίδραση. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω έναν απλό συλλογισμό: Άλλο το εμβόλιο και άλλο η αλλοπρόσαλλη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ: ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ;

Ας δούμε το θέμα πιο προσεχτικά. Θα ανακαλύψουμε ότι ο πυρήνας αυτού του συλλογισμού θεωρεί ότι ο εμβολιασμός είναι μία πολιτική πράξη. Είναι όμως; Αν όντως ήταν τότε το εμβόλιο θα ήταν μία πολιτική οντότητα. Δεν είναι. Η πολιτική είναι η επιβολή και όχι το συμπέρασμα επιστημονικών ερευνών. Σε αυτό το σημείωμα δε θα μιλήσουμε καθόλου για το εμβόλιο σα σκεύασμα. Με αυτό θα ασχοληθούμε αφού μιλήσουμε για τον ιό. Αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα να αναφερθούμε στην αντιϊκή λειτουργία χωρίς να γνωρίζουμε τον ιό. Αντίθετα θα μιλήσουμε για τις πολιτικές που αναφέρονται στον εμβολιασμό.

Το πρώτο ερώτημα αναφέρεται στην υποχρεωτικότητα. Είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός; Μπορεί να επιβληθεί ως υποχρεωτικός; Σαφέστατα όχι. Μία βασική θεώρηση της ιατρικής αναφέρει ότι ο γιατρός δε δικαιούται να γιατρέψει έναν ασθενή αν αυτός δεν το θέλει. Αυτό το αναφέρει ο Ιπποκράτης. Λύνει το πρόβλημα της ευθανασίας. Εμείς, στην εποχή μας, βλέπουμε ως δυσάρεστη μία επίπονη κατάσταση. Κάποιον να υποφέρει. Ακόμα και πολύ περισσότερο να πεθαίνει. Αν αυτός είναι ο σκοπός του οφείλουμε να το συζητήσουμε με την ελπίδα να του αλλάξουμε άποψη. Δεν μπορούμε όμως να του επιβάλλουμε την άποψή μας. Αυτή η θεώρηση έχει όμως και την αντίστροφη φορά της.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ: ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αν κάποιος θέλει να υποφέρει, αν αψηφεί τον κίνδυνο, τότε αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Αν, λοιπόν, αρρωστήσει από τον ιό θα πρέπει να τον αφήσουμε αβοήθητο να πεθάνει; Δεν είναι ίδιο του πολιτισμού μας. Θα το βοηθήσουμε. Όμως τότε παίρνει τη θέση κάποιου που έχει αρρωστήσει επειδή η υγεία του είναι επισφαλής. Άρα; Η θέση σε μία ΜΕΘ δεν υπάρχει για να σωθεί κάποιος που δεν έχει άλλη επιλογή. Δεν του επιτρέπεται να κάνει το εμβόλιο, σύμφωνα με τους γιατρούς του. Σε αυτή την περίπτωση κινδυνεύει μία ζωή. Από τι όμως;

Αντίδραση για το εμβόλιο

Βλέπουμε ότι η επιβολή μέτρων που δεν έχουν μία λογική συνέχεια δημιουργούν ένα υστερικό φαινόμενο. Δυστυχώς αυτό ξεκίνησε από την πρώτη καραντίνα. Το 2020 οι αναγγελίες του Τσιόδρα είχαν επιστημονική ανακολουθία. Κολλάει. Δεν κολλάει. Τα παιδιά δεν κολλούν. Τα παιδιά κολλούν. Κολλούν τους μεγάλους. Η απόσταση είναι 1,5 έως 3 μέτρα. Τώρα είναι 9 μέτρα. Αυτές είναι κουβέντες είτε ενός ανισορρόπου είτε ενός ανθρώπου που ακολουθεί συγκεκριμένες εντολές. Θέλουμε να πιστεύουμε το δεύτερο.

Φυσικό όμως είναι η «κυβέρνηση» Μητσοτάκη, ο Χαραδαλιάς και ο Τσιόδρας να χάσουν την αξιοπιστία τους. Πάντως ο κόσμος να τους γυρίσει την πλάτη του. Να πιστέψουν τσαρλατάνους και να πιστέψουν οτιδήποτε. Ο κορωνοϊός δεν είναι πνευμονία. Είναι γρίπη. Είναι χούντα. Είναι επιβολή πολιτικών επιλογών από… Εδώ χωράνε ονόματα που έρχονται από τη φαντασία του κάθε ανεύθυνου πολιτικού σχολιαστή. Η αντίδραση για το εμβόλιο αποκτά άλλες διαστάσεις.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ: Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ξεκινώντας από ένα λαϊκισμό. Αρνούμενοι την ίδια την επιστήμη. Καταφέρνουμε να φτάσουμε σε ένα ψυχικό τοπίο όπου η υστερία κυριαρχεί. Πολύ γρήγορα δίνει τη θέση της στο ψυχωτικό. Εκεί πλέον έχουμε χάσει κάθε έννοια πραγματικού. Είναι προτιμότερο να πάρουμε τα θέματα με τη λογική που δίνει η επιστήμη. Ακολούθως με την αξιολόγηση που προτείνει η φιλοσοφία.

Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να μιλήσουμε μία κοινή γλώσσα. Να κάνουμε ένα διάλογο και να βγάλουμε μία άποψη. Να διαμορφώσει ο καθένας τη δική του. Να κρατήσουμε αποστάσεις από την παράνοια. Τελικά να χαμηλώσουμε το «εγώ» μας και να ανυψώσουμε το «εμείς». Να μπούμε στο συλλογικό και να δούμε το κοινωνικό πεδίο.

Θα προσπαθήσουμε στα επόμενα σημειώματα να μιλήσουμε για αυτά τα θέματα νηφάλια. Ελπίζουμε να υπάρξει ένας διάλογος νηφάλιος. Η βάση του είναι ότι δε θέλουμε να επιβάλλουμε την άποψή μας. Απλά να θέσουμε θέματα προς συζήτηση.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved