Αντιστασιακός Τύπος

ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ    

Αντιστασιακός Τύπος: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Μπορούμε να φανταστούμε τον άνθρωπο να ζει χωρίς να επικοινωνεί; Αυτό είναι αδύνατον, θα μας πουν επικοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι. Και είναι αλήθεια. Από την αρχαία εποχή οι άνθρωποι επικοινωνούσαν είτε με γραφήματα σε σπηλιές είτε με χαράξεις σε διάφορα μέσα. Τι γίνεται όμως όταν η επικοινωνία απαγορεύεται;

ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ: Η ΕΚΘΕΣΗ

Αναφερόμαστε στην έκθεση, «Αντιστασιακός Τύπος», που φιλοξενεί το Κέντρο Αρχιτεκτονικής του Δήμου Θεσσαλονίκης. Θέμα της ο αντιστασιακός τύπος. Μιλάμε για την εποχή της γερμανικής κατοχής. Θα πίστευε κάποιος ότι οι εφημερίδες που έβγαιναν τότε ήταν μία ή δυο. Και όμως ήταν πολλές εκφράζοντας διαφορετικές ιδεολογίες.

Είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος πόσο ανάγκη είχε ο Έλληνας πολίτης να επικοινωνήσει. Να μάθει τι γίνεται από μια διαφορετική πηγή. Να γνωρίσει την άποψη αυτή που δεν του προσέφερε η Ασφάλεια που κυβερνιόταν από την φιλογερμανική κυβέρνηση. Το εγχείρημα αν το δούμε ολιστικά ήταν μια αντιστασιακή και επικίνδυνη πράξη.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ: Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Ήταν η εποχή που τα μόνα μέσα ενημέρωσης ήταν το ραδιόφωνο και ο έντυπος τύπος. Τα ραδιόφωνα δεν ήταν τόσο διαδεδομένα ως συσκευές. Ήταν ακριβά και δεν είχε ο καθένας τη δυνατότητα να αγοράσει μια τέτοια συσκευή. Επιπροσθέτως, οι δέκτες ραδιοφώνου είχαν σφραγισθεί. Αυτό σημαίνει ότι είχαν αποκλειστεί άλλες συχνότητες και είχε σφραγισθεί η πρόσβαση στο εσωτερικό τους. Κατά συνέπεια, το πλέον διαδεδομένο μέσο επικοινωνίας ήταν ο έντυπος τύπος.

Αντιστασιακός Τύπος

Το να έχει κάποιος πρόσβαση σε μια άλλη συχνότητα ήταν επικίνδυνο. Μία έφοδος της Ασφάλειας θα του στοίχιζε φυλάκιση με βαριά ποινή, ίσως και τη ζωή του. Το φασιστικό καθεστώς του Χίτλερ δεν ήθελε να υπάρχει μια άλλη γνώμη. ΟΙ εφημερίδες έγραφαν αυτά που ήθελε η κυβέρνηση που εκτελούσε εντολές από τους Γερμανούς κατακτητές. Άρα η έκδοση εφημερίδων που θα ανέφεραν μια διαφορετική άποψη ήταν μονόδρομος. Ήταν όμως και μια ανάγκη για τους ανθρώπους αυτούς: Η ανθρώπινη ψυχή θέλει να εκφρασθεί. Αυτό μπορούμε να το δούμε στην έκθεση «Αντιστασιακός Τύπος».

ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΟΥΜΕ

Η έκδοση των εφημερίδων ήταν μια αντιστασιακή πράξη. Αν δούμε όλη τη διαδικασία: τη συγγραφή, τη στοιχειοθεσία και το τύπωμα της εφημερίδας ήταν πολύ επικίνδυνο. Το τυπογραφικό μηχάνημα έκανε θόρυβο και ήταν εύκολο κάποιος να καταδώσει αυτόν που το χειριζόταν.

Η διακίνηση αυτών των εντύπων ήταν επίσης μια επικίνδυνη δραστηριότητα. Αν κάποιος έπιανε κάποιον να διακινεί αυτά τα έντυπα ήταν αιτία για να φυλακιστεί. Πολύ πιθανόν να εκτελεστεί. Τέλος, η ανάγνωση αυτών των εντύπων ήταν αδίκημα. Είπαμε, η διαφορετική άποψη ήταν απαγορευμένη από το ναζιστικό καθεστώς.

Η έκθεση «Αντιστασιακός Τύπος» είναι κατατοπιστική και όμορφα σχεδιασμένη. Ο Σπύρος Κουζινόπουλος, δημοσιογράφος και αντιστασιακός στη χούντα, την επιμελήθηκε. Φιλοξενείται στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής, στην Αγγελάκη. Ώρες λειτουργία είναι: 10.00-14.00 και 17.00-20.00. Από τις 25/10-7/11/2022. Ελπίζω να την επισκεφθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι Θεσσαλονικείς. Να δουν μια άλλη πλευρά της ελληνικής ιστορίας. Αυτή που επιμελώς κρύβεται από την επίσημη καταγραφή της ιστορίας. Αυτή που δε θέλει την καταγραφή της προοδευτικής άποψης.

 

Διαβάστε τα άρθρα για τα ιστορικά θέματα

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved