Διαδικτυακό ραδιόφωνο

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

ΜΙΑ ΕΥΚΟΛΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Διαδικτυακό ραδιόφωνο: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης

Κάποιοι θα θυμούνται τις συσκευές ραδιοφώνου. Ακόμα λιγότεροι αυτές που είχαν μεγάλο όγκο και μια κεραία από χαλκό. Έπιαναν βραχέα και μεσαία. Έσβηναν το φως του δωματίου και ένα φωτεινό χρώμα έβγαινε από το ραδιόφωνο. Ήταν αυτό της λυχνίας. Αντικαταστάθηκαν με μικρότερες συσκευές που πλέον ήταν συνδεδεμένες με τα fm. Αυτές μπορούμε να τις βρούμε στο εμπόριο ακόμα. Οι άλλες είναι πλέον συλλεκτικές. Οι πιο σύγχρονες συσκευές ραδιοφώνου δέχονται και usb, έχουν και άλλες πολλές επιλογές. Κάποιες από αυτές έχουν το σχήμα αυτών των πολύ παλιών συσκευών, ξυπνούν τη νοσταλγία ενός μικρού μέρους του αγοραστικού κοινού. Πλέον έχουμε το διαδικτυακό ραδιόφωνο.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ: Η ΝΕΑ ΧΡΗΣΗ

Το ραδιόφωνο είναι συνδεδεμένο με το διαδίκτυο. Τόσο ο ραδιοφωνικός σταθμός όσο και η συσκευή έχουν άμεση σύνδεση με το διαδίκτυο. Αυτό σημαίνει ότι το εύρος των σταθμών είναι τεράστιο. Μια απλή συσκευή είναι ικανή να συνδεθεί με ένα ραδιοφωνικό σταθμό από οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας ή από μια μακρινή και άγνωστη χώρα. Η ποιότητα του σήματος είναι εξαιρετική. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η σύνδεση μπορεί να γίνει από ένα κινητό, ένα τάμπλετ ή από ένα κομπιούτερ.  Να σε συντροφεύει όταν κάνεις μια οποιαδήποτε δουλειά.

Είναι εύκολο πλέον να «πιάσεις» ένα ραδιοφωνικό σταθμό χωρίς να υπάρχουν πολλές απαιτήσεις. Στο γραφείο, στο σπίτι, στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο αμάξι σου… Μπορείς να ακούσεις το σταθμό που θέλεις. Η μόνη προϋπόθεση είναι να έχεις σύνδεση με το διαδίκτυο με μια απλή συσκευή όπως είναι ένα σχετικά καλό κινητό. Το θέμα της ακουστικότητας έχει λυθεί από τα δυνατά ηχεία που έχουν οι πιο απλές συσκευές. Ακόμη, η σύνδεση με ηχεία, για πιο δυνατή ένταση του ήχου, είναι μια απλή και φτηνή υπόθεση, με τη λειτουργία bluetooth. 

Διαδικτυακό ραδιόφωνο

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ: ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Θέλω να ακούσω ένα ραδιοφωνικό σταθμό που βρίσκεται σε μια μακρινή χώρα. Ξέρω για αυτή λίγα πράγματα. Για τον πολιτισμό της γνωρίζω τα ελάχιστα. Βρίσκω ένα ραδιοφωνικό σταθμό στο διαδίκτυο και ακούω αυτά που λέει και τη μουσική που βάζει ο ραδιοφωνικός παραγωγός. Μεταφέρομαι, νοητά, σε αυτή τη χώρα. Μπαίνω στο πεδίο των ενδιαφερόντων αυτού του λαού. Αν θέλω μπορώ να ψάξω περισσότερα για αυτή την άγνωστή μου χώρα.

Το διαδικτυακό ραδιόφωνο έχει κάνει πιο απλή αυτή την επαφή. Η έννοια του παγκόσμιου χωριού που είχε θεωρήσει ο ΜακΛούαν στα μέσα του περασμένου αιώνα είναι εδώ και αρκετά χρόνια μια πραγματικότητα. Μπορεί κάποιοι να νοσταλγούν αυτές τις παλιές εποχές που άκουγες στα βραχέα ένα ραδιοφωνικό σταθμό από μια άλλη χώρα. Η ευκολία όμως της ακρόασης και η αμεσότητα της μετάδοσης των πολιτιστικών προϊόντων τους πείθει εύκολα.

Ας φανταστούμε ότι θέλει κάποιος να ακούσει τι «παίζει» στις ΗΠΑ, στο χώρο της μουσικής, αυτή την περίοδο. Ψάχνει και βρίσκει ένα σταθμό που μεταδίδει κάτι που για πρώτη φορά ακούει. Είναι πλέον ενήμερος. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές ακούω αφρικάνικη μουσική από το ραδιοφωνικό σταθμό Radio Luanda που βρίσκεται στην Αγκόλα. Είναι θέμα χρόνου να επικοινωνήσω με το σταθμό, αν με ενδιαφέρει.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ: Η ΕΥΚΟΛΙΑ

Πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις ένα ραδιοφωνικό σταθμό; Αν γνωρίζεις να «στήσεις» ένα διαδικτυακό χώρο είναι εύκολο να φτιάξεις ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο. Οι δυσκολίες έπονται. Αυτές είναι η προβολή, το περιεχόμενο, οι καλοί συνεργάτες.

Η πληθώρα των ραδιοφωνικών σταθμών που μπορούμε να βρούμε στο διαδίκτυο έχει κάνει τους ακροατές επιλεκτικούς. Κάποιος ψάχνει το ιδιαίτερο και το ποιοτικό. Αυτό που θα πρέπει να έχει ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο είναι η ταυτότητά του. Αυτό το μοναδικό που θα τραβήξει την προσοχή του κοινού και θα ακούσει αυτά που μεταδίδει αυτός ο σταθμός. Αυτό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. 

Μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει χαθεί το χαρακτηριστικό του δημοσιογράφου. Αντίθετα, αυτό που χρειάζεται ένα τέτοιο ραδιόφωνο είναι ένας καλός δημοσιογράφος. Ακόμα ένα ραδιοφωνικό παραγωγό που θα είναι έμπειρος και γνώστης του αντικειμένου του. Με άλλα λόγια, αν κάποιος αρχίζει να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα των εκπομπών του, τότε θα δει το κοινό να φθίνει.  Αυτό, σίγουρα, δεν θα του αρέσει.

Ο ωκεανός των ραδιοφωνικών σταθμών δεν εξασφαλίζει την ευκολία. Είναι μια δυσκολία για ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο που θέλει να επιζήσει, στην αρχή, και να είναι ένα κραταιό όνομα, στη συνέχεια. Αλλά δεν είναι μια χαμένη υπόθεση. Για τους ακροατές θα είναι ένα γοητευτικό σαφάρι στον απέραντο χώρο του ραδιοφώνου!

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved