Δολοφονία στον Ισημερινό

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Ο ΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΒΙΓΙΑΒΙΣΕΝΤΣΙΟ

Δολοφονία στον Ισημερινό: γράφει ο Γιώργος Βερβέρης

Δολοφονία παλαιάς κοπής και ενώπιον όλων έγινε χθες, Τετάρτη 9 Αυγούστου 2023 στο Κίτο, στην πρωτεύουσα του Ισημερινού (Equator στα ισπανικά). Ο δολοφονημένος Φερνάντο Βιγιαβισέντσιο (Fernando Villavicencio) ήταν υποψήφιος πρόεδρος. Μόλις τελείωσε την προεκλογική του ομιλία 6:30 το απόγευμα, μπήκε στην πίσω θέση του αμαξιού του. Από την άλλη πλευρά τον εκτέλεσαν με τρεις σφαίρες στο κεφάλι. Τον συνόδευε μεγάλη αστυνομική φρουρά -συνοδεία- αλλά ήταν όλη από την πλευρά της εισόδου. Από την άλλη ήταν ένας που τον σκότωσαν γιατί θεωρήθηκε ύποπτος. Τραυματίστηκαν βουλευτής και αστυνομικοί.

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ: ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Στον Ισημερινό πρόεδρος είναι ο τραπεζίτης Γκιγιέρμο Λάσο. Διαθέτει, όμως, χαμηλό ποσοστό βουλευτών μέσα στη Βουλή. Προκήρυξε πρόωρες προεδρικές εκλογές εν μέσω σκανδάλων πετρελαίου , για τις 20 Αυγούστου 2023.

Στις δημοσκοπήσεις πρώτη ήταν η Γκονζάλες, υποψήφια με το κόμμα του Κορέα που προστατεύει τον Τζούλιαν Ασσανζ, με ποσοστό 26%. Αντίθετα ο Λάσο έχει ποσοστό από 10% και κάτω. Το ίδιο ισχύει και για τον δολοφονημένο Φερνάντο.

Ο Φερνάντο Βιγιαβισέντσιο είναι επικεφαλής του κόμματος, Κίνημα Χτίζοντας το Κέντρο. Καλούσε σε μέτωπο της αντιπολίτευσης για την ανατροπή του διεφθαρμένου προέδρου, που καλύπτει τα καρτέλ. Ένα από αυτά μάλιστα, οι Λος Λόμπος, ανέλαβαν και την ευθύνη της προκλητικής δολοφονίας.

«Δολοφονία στον Ισημερινό: δημιουργούσε έτσι

κύμα αντιπάθειας ανάμεσα

στους μικροαστούς του Ισημερινού.»

Αυτοί επιδιώκουν να υποσκελίσουν τα καρτέλ της Κολομβίας, κληρονομιά του Εσκομπάρ, και του Μεξικού, κληρονομιά του Τσαπο. Τα καρτέλ ελέγχουν σημαντικό μέρος των πόλεων αλλά και της υπαίθρου. Ο εκπρόσωπος τους, μπαίνει στο χωριό. Δείχνει: εσύ, εσύ κι εσύ και αυτόματα σε κατατάσσει στις παραστρατιωτικές μονάδες τους. Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί.

Δολοφονία στον Ισημερινό

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ: ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ

Ο Φερνάντο όμως είχε άριστες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Πίστεψε ότι θα τον προστατέψουν.

Με συνεχείς καταγγελίες αποκάλυπτε στον εγχώριο, αλλά και στον Διεθνή Τύπο, τον πρόεδρο Κορέα, όταν προστάτευε, στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, τον Τζούλιαν Ασσάνζ, ότι έκανε συνεχείς δαπάνες.

Ρουφιάνευε διαρκώς τα εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια που κόστιζαν οι ηλεκτρονικές συσκευές για την προστασία του πολιορκημένου επικεφαλής των wiki leaks. Δημιουργούσε έτσι κύμα αντιπάθειας ανάμεσα στους μικροαστούς του Ισημερινού. Από εκεί αντλούσε και την υπερβολική του αυτοπεποίθηση.

Δεν είχε καταλάβει ότι οι ΗΠΑ, στην Λατινική Αμερική, πλέον υποστηρίζουν ανοιχτά τα καρτέλ των ναρκωτικών. Αυτά έχουν θάρρος και αυτοπεποίθηση να δολοφονήσουν στο κέντρο της πρωτεύουσας Κίτο μέρα μεσημέρι τον υποψήφιο πρόεδρο της χώρας.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved