ΕΝΑΣ ΡΩΣΟΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

Η ΔΙΠΛΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΡΩΣΟΥ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥ

ΠΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

MAYKOP/GVARDEYSKOYE, ΡΩΣΙΑ (REUTERS). Στο βίντεο, ένας άνδρας με ένα κοστούμι πορτοκαλί γονατίζει δίπλα σε μια λίμνη στη Συρία και ομολογεί στα ρωσικά την κατασκοπεία στους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους. Ένας άλλος Ρώσος ομιλητής, αυτός με στολή καμουφλάζ, στη συνέχεια, χρησιμοποιεί ένα κυνηγετικό μαχαίρι για να χαράξει το κεφάλι ενός ανθρώπου. Μία ανθρώπινη ιστορία που έχει βγει από μία ταινία. 

Όταν το ισλαμικό κράτος δημοσίευσε αυτό το βίντεο σε απευθείας σύνδεση στις 2 Δεκεμβρίου, έφερε σε κάθε μακρινό σπίτι τη σύγκρουση της Συρίας για τους απλούς Ρώσους. Εδώ, σε βίντεο υψηλής ευκρίνειας, φαίνεται να είναι ένας νεαρός Ρώσος που σκοτώνει έναν άλλο άνθρωπο για λόγους που λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να καταλάβουν.

Τότε θα ανοίξει ένα άλλο μυστήριο. Ο κρατούμενος και ο υποτιθέμενος κατάσκοπος στο βίντεο ανέφερε το όνομά του, ήταν ο  Magomed Khasiev καταγόταν απ’την κυρίως μουσουλμανική περιοχή της Ρωσίας, την Τσετσενία, και ότι εργάστηκε για τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες. Ο ηγέτης της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ, που υποστηρίζει το Κρεμλίνο, αρνήθηκε γρήγορα ότι ο Khasiev ήταν κατάσκοπος.

Αλλά συνεντεύξεις, με πάνω από μια ντουζίνα άνθρωπους που γνώριζαν τον Khasiev στη Ρωσία, δείχνουν ότι ο εικοσιτριάχρονος είχε διασυνδέσεις τόσο με μουσουλμανικές ομάδες και με τη ρωσική ασφάλεια και φαίνεται να ζούσε διπλή ζωή.

Ρώσικης εθνικότητας, γεννήθηκε σε μη μουσουλμανική οικογένεια στη βιομηχανική καρδιά της Ρωσίας, ο Khasiev πέρασε τα εφηβικά του χρόνια μεταξύ των Τσετσένων, που τον ήξεραν ως ευσεβή μουσουλμάνο και ως πολύ καλό γνώστη της γλώσσας των Τσετσένων, και των δικών του. Μερικοί από τους φίλους του, απ’τη Τσετσενία πήγαν να αγωνιστούν με τους ισλαμιστές στη Μέση Ανατολή και τον προέτρεψαν να ενωθεί με αυτούς.

Όσον αφορά στη ζωή του που σχετίζεται με μη μουσουλμάνους, είχε ένα φίλο στην αστυνομία, και είχε μια άδεια απ’το Υπουργείο Εσωτερικών για να εργαστεί ως φύλακας, σύμφωνα με έναν πρώην δάσκαλο, έναν φίλο και το προσωπικό των διαφόρων εταιρειών ασφάλειας. Για ορισμένους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας του, ο Khasiev χρησιμοποίησε το όνομα που του είχε δοθεί κατά τη γέννηση: Yevgeny Yudin.

Εάν πιστέψουμε την κατάθεσή του στο βίντεο, ο  Khasiev κατέληξε να ζει στο σκοτεινό κόσμο μεταξύ των επίσημων ρωσικών δυνάμεων, στη σύγκρουση στη Συρία, και της τζιχάντ, στην οποία αρκετές χιλιάδες πολίτες της Ρωσίας και των άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών είχαν ενταχθεί.

Ούτε η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας – η υπηρεσία πληροφοριών στην οποία ο Khasiev ισχυρίστηκε ότι εργαζόταν- ή το Υπουργείο Εσωτερικών της Ρωσίας δεν ανταποκρίθηκε στα αιτήματα για σχολιασμό σχετικά με αυτή την υπόθεση.

ΟΡΦΑΝΕΙΑ

Σύμφωνα με το φάκελό του σε ένα ορφανοτροφείο στην Τσετσενία, ο Khasiev μεγάλωσε στηνν πρώτη δεκαετία της ζωής του από τη μητέρα του, ρωσικής εθνικότητας. Όταν ήταν 10, τον παρέδωσε στο ορφανοτροφείο για λόγους που, απ’το φάκελό του δεν είναι σαφείς. Λίγο μετά, τα έγγραφα δείχνουν, ότι η μητέρα του πέθανε από φυματίωση.

Στο ορφανοτροφείο, oKhasiev, ή Yudinέμαθε τότε τσετσένικα, πήρε ο ίδιος το μουσουλμανικό όνομα Magomed και προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ.

Ο πρώην διευθυντής του ορφανοτροφείου, Ruslan Yusupov, θυμάται ότι ο Khasiev έπαιζε με τα παιδιά και τα εγγόνια του. «Ήταντρυφερόςσανγατάκι. Ήθελε να τραβήξει την προσοχή και τη φροντίδα τόσο πολύ.».

Μετά από τρία χρόνια, ο Khasiev υιοθετήθηκε από μια οικογένεια της Τσετσενίας και πήρε το επώνυμο της θετής μητέρας του Markha Khasieva. Αλλά εκείνη τον επέστρεψε στο ορφανοτροφείο ένα χρόνο αργότερα λόγω των εντάσεων ανάμεσα σε εκείνη και τους άλλους συγγενείς. Η Khasieva δήλωσε στο Reuters, ωστόσο, είχε επαφή με το αγόρι και το φρόντιζε.

Το 2008, ο τότε υπουργός Εσωτερικών της Ρωσίας, Rashid Nurgaliyev, επισκέφθηκε το ορφανοτροφείο για να μιλήσει για πιθανές νέες εισαγωγές στην ακαδημία Suvorov για να δημιουργηθούν οι νέες ελίτ της στρατιωτικής σχολής.

Σύμφωνα με το προσωπικό του ορφανοτροφείου, ο Khasiev, στη συνέχεια, όταν έγινε 16 ετώ, ήταν πρόθυμος να εγγραφεί σε αυτήν, αλλά απορρίφθηκε ως πολύ μεγάλος. Ο καλύτερος φίλος του στο ορφανοτροφείο, ο Minkail Temiev, ήταν κατάλληλος.

ΒΕΡΟΣ ΤΣΕΤΣΕΝΟΣ;

Ο Khasiev στάλθηκε σε ένα κολέγιο στο Μαϊκοπ, πρωτεύουσα της κυρίως μουσουλμανικής περιοχής της Αντιγκέα, στη Ρωσία, περίπου 500 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της Τσετσενίας Γκρόζνι.

Εκεί, σύμφωνα με τους φίλους και την οικογένεια του, ο Khasiev κινήθηκε ανάμεσα σε δύο κοινωνικούς κύκλους.

Πάντως, διατήρησε την ταυτότητα της Τσετσενίας και έμεινε σε επαφή με την θετή οικογένεια του και τους παλιούς φίλους, συμπεριλαμβανομένων του Temiev. Σύμφωνα με το προσωπικό του ορφανοτροφείου, ο Temiev στην πραγματικότητα ακολούθησε τον Khasiev στο Μαϊκόπ.

Στο κολλέγιο, ο Khasiev καταχωρήθηκε με το ρωσικό όνομά του. Αλλά έλεγαν οι καθηγητές του ήθελε να το φωνάζουν Magomed. «Στην αρχή, διόρθωνε τους δασκάλους του, η επόπτης του Tatiana Maystrevskaya υπενθύμιζει ότι του είπε ότι αν αλλάξει τα χαρτιά του, εγώ θα σε φωνάζω Magomed, δεν είχε αντίρρηση σε αυτό».

Κώστας Πετρόπουλος


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved