Η Πόλη Αλλιώς-εγκατάλειψη

Η ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

ΔΥΟ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Η Πόλη Αλλιώς-εγκατάλειψη: κείμενο της παράταξης*

Απογοητευτικές οι εικόνες στο «πάρκο», κάτω από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων. Ένα χώρο με μαγευτική θέα στην πόλη και τη θάλασσα. Εγκατάλειψη, αγριόχορτα, ένα-δύο παγκάκια κατεστραμμένα. Κατολισθήσεις και αντί για κάδους… πλαστικές σακούλες! Το εν λόγω πάρκο έχει διαφημιστεί στην αρχή έντονα από το δήμαρχο. Είχε πάρει, μάλιστα, βραβείο αρχιτεκτονικού διαγωνισμού! Όμως, στην πορεία αφέθηκε στην τύχη του. Όπως συμβαίνει σε πολλά έργα. Η ίδια κατάσταση φαίνεται πως υπάρχει και σε άλλα πάρκα, σε διάφορες περιοχές του δήμου.

Η ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ: ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ

Οι δημοτικοί σύμβουλοι της Πόλης Αλλιώς έχουν καταθέσει σχετική ερώτηση στο δημοτικό συμβούλιο. Παρομοίως έχουν κατατεθεί σχετικές ερωτήσεις και για πολλά άλλα μικρά εγκαταλελειμμένα πάρκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα δημοτικό σχολείο που προβλέπεται στην περιοχή καθυστερεί δεκαετίες!

Από την άλλη, λίγο πιο πάνω ρημάζει η πάλαι ποτέ περίφημη ταβέρνα Φωτισμένος Βράχος. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από το δήμο με ενοικίαση ή αγορά για στέκι πολιτισμού, σε μία πλήρως εγκαταλελειμμένη γειτονιά.

 

Η πλατεία Γάτσου (σ.σ. βρίσκεται στην οδό Ίμβρου, στη Νεάπολη, πάνω από το Ρολόι) είναι μία από τις ελάχιστες, ούτως ή άλλως, πλατείες της Νεάπολης. Μπορεί να προσφέρει φιλοξενία και αναψυχή στους κατοίκους της. Βρίσκεται σε καθεστώς εγκατάλειψης εδώ και χρόνια. Ελάχιστα τσιμεντένια πλακάκια, σπασμένα φυτοδοχεία και ξεραμένα φυτά, παρτέρια εγκαταλειμμένα, πέργολες κατ’όνομα μόνο.

Η Πόλη Αλλιώς-εγκατάλειψη

Μία καταθλιπτική εικόνα στο κέντρο μιας από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Θεσσαλονίκης -και όχι μόνο. Είναι σαφές ότι σε οποιαδήποτε συνθήκη -πόσο μάλλον σε συνθήκες καύσωνα, σαν τις σημερινές- ο χώρος αυτός είναι αφιλόξενος. Είναι ανύπαρκτη οποιαδήποτε υποδομή που θα τη μετέτρεπε σε ζωντανό χώρο συνάντησης των κατοίκων.

Η ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ως Πόλη Αλλιώς επισημάναμε ήδη από το 2019 στο δημοτικό συμβούλιο την εγκατάλειψη της πλατείας. Ζητήσαμε την παρέμβαση των αντίστοιχων υπηρεσιών για: Περισσότερα παγκάκια, περιποίηση του χώρου. Φύτευση νέων φυτών σε παρτέρια και φυτοδοχεία. Δημιουργία σκιερών σημείων. Να μετατραπεί η πλατεία -ως δημόσιος χώρος- σε χώρο αναφοράς για τους κατοίκους, σε πεδίο διεκδίκησης ποιοτικής και συλλογικής ζωής.

Όμως «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Καμία βελτιωτική παρέμβαση μέσα σε δύο χρόνια. Οι εικόνες το μαρτυρούν. Η αποδεκατισμένη υπηρεσία πρασίνου με τους μόνιμους υπαλλήλους να μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού πια. Οι ιδιώτες υπεργολάβοι είναι υπεύθυνοι πλέον των έργων πρασίνου. Η αποσπασματική ιεράρχηση έργων πρασίνου και αποκλειστικά βασισμένη σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Χιλιάδες ευρώ για το υπερτιμημένο «Πάρκο των ήχων», στις Συκιές, μέσω προγράμματος.

Καμία παρέμβαση στις δεκάδες μικρές ή μεγαλύτερες πλατείες που μαραζώνουν σε διάφορα σημεία του δήμου. Καμία παρέμβαση στο πρώην στρατόπεδο Στρεμπενιώτη και στο Άλσος Συκεών. Αποτελούν τους μοναδικούς πνεύμονες πρασίνου στην περιοχή μας. Στερούνται τα αυτονόητα: παγκάκια αρκετά για να «στεγάσουν» την ανάγκη και το δικαίωμα των κατοίκων να βρεθούν, να ξαποστάσουν, να συζητήσουν.

Η Πόλη Αλλιώς-εγκατάλειψη

Η ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ: Ο ΔΗΜΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ

Είναι γεγονός ότι η πανδημία ανέδειξε τη σημασία των δημόσιων χώρων και κυρίως των χώρων πρασίνου -πάρκα, πλατείες, άλση- στις αστικές περιοχές. Είναι επίσης γεγονός ότι η διοίκηση του δήμου έχασε το τρένο. Αδιαφόρησε. Δεν πήρε καμία πρωτοβουλία για να ενισχύσει την τάση επανοικειοποίησης των δημοσίων χώρων. Των χώρων πρασίνου από τους πολίτες. Ίσως γιατί η διεκδίκηση των δημοσίων χώρων μετατρέπει την κοινότητα των καταναλωτών σε κοινότητα ενεργών πολιτών.

Η Πόλη Αλλιώς θα καταθέσει ξανά ερώτηση για την εγκατάλειψη της πλατείας Γάτσιου -και όχι μόνο αυτής. Θα συνεχίσει να αναδεικνύει τη γενικότερη εικόνα εγκατάλειψης σε πολλά πάρκα και πλατείες του δήμου.

Θα συνεχίσει να διεκδικεί: Πάρκα και πλατείες. Μικρές ζώνες πρασίνου, ζωντανούς χώρους συνάντησης. Ιδιαίτερα σε εποχές που οι δημόσιοι αυτοί χώροι αποτελούν για πολλούς-ές, χαμηλόμισθους-ες, χαμηλοσυνταξιούχους-ες, άνεργους-ες, μαθητές-τριες και φοιτητές-τριες τη μοναδική δυνατότητα αναψυχής.

Επιμέλεια: Γιάννης Ιωαννίδης

*Κείμενο της δημοτικής παράταξης Η Πόλη Αλλιώς, ενωτική δημοτική παρέμβαση στο Δήμο Νεάπολης-Συκεών, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό  Εκτός των Τειχών, του Δήμου Νεάπολης-Συκεών.


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved