Κράσι Λασίθι

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ

ΤΟ ΟΡΕΙΝΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΔΙΑΔΑ

Κράσι Λασίθι: γράφει ο Δημήτρης Βασιλείου

Το Κράσι είναι χωριό και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα της επαρχίας Πεδιάδας, σε υψόμετρο 600 μ. Μία ανάσα πάνω από τα Μάλια. Ένα μοιραίο ραντεβού μια ολιά ρακή παραπάνω μας έκαμε να κάνουμε μια κουζουλιά. Περνώντας των ομάτων μας σε μια σχετικώς ανηφορική διαδρομή λίγα χιλιόμετρα πάνω από τα Μάλια εκτείνεται μία στεφάνη από όμορφα χωριά που μυρίζουν την Κρήτη της λεβεντιάς και της αυθεντικότητας. Ζωγραφισμένα με τα πινέλα της φύσης και της παραδοσιακής Κρητικής φιλοξενίας. Λες και είναι ένας άλλος κόσμος τόσο κοντά μα και τόσο μακριά.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

Δύο ανταμώματα με φίλους παλιούς που μας χάρισαν δύο αξέχαστες ώρες όχι μόνο να μας δείξουν το ξεχωριστό χωριό τους αλλά να επισκεφθούμε την μόνη της Παναγίας της Καρδιώτισσας στην Κερά. Δυστυχώς ο χρόνος δεν ήταν αρκετός για να δούμε και τους άλλους οικισμούς. Όμως δώσαμε λόγο καρδιακό του χρόνου να πάμε παέ να δούμε και την άλλη πλευρά που όπως μας ψέλισαν τα κοπέλια έχει πολύ ενδιαφέρον και μεγάλη σχέση με την παράδοση τσι Κρήτης.

«Κράσι Λασίθι: Το Κράσι υπερηφανεύεται

και δικαίως, για τα πρόσωπα που παραθέριζαν εκεί.»

Εγκλείεται στον καλλικρατικό Δήμο Χερσονήσου που οι σύντεκνοι δεν το χωράει ο νους τους. Βρίσκεται στις βορειοδυτικές υπώρειες του όρους Σελένα, που έχει υψόμετρο 1.559 μ., σε απόσταση 46,3 χλμ. από την πόλη του Ηρακλείου. Η κύρια απασχόληση των κατοίκων είναι η ελαιοκαλλιέργεια και η κτηνοτροφία. Το κείμενο έχει και γαστρονομικό ενδιαφέρον. Εμείς δώσαμε ραντεβού του χρόνου για να ολοκληρώσουμε το οδοιπορικό μας.

Το Κράσι υπερηφανεύεται και δικαίως, για τα πρόσωπα που παραθέριζαν εκεί την δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα. Όπως η οικογένεια Αλεξίου με την Έλλη Αλεξίου και την Γαλάτεια Καζαντζάκη, το Νίκο Καζαντζάκη, τον Κώστα Βάρναλη και το Μάρκο Αυγέρη.

Κράσι Λασίθι

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: ΤΑ ΒΑΓΟΝΑΚΙΑ

Στο Κράσι συναντήσαμε δύο βαγονάκια, μας ξύπνησαν μνήμες και για αυτό θα σταθούμε λίγο σε αυτά. Αυτά τα βαγονάκια αποτέλεσαν και ίσως αποτελούν πολύεργαλείο για τους ηλικιωμένους αγρότες. Εύκολο στη χρήση, δεν τρέχει πολύ, μπορείς να το φορτώσεις πολλά πράγματα αρκεί να μην είναι βαριά. Χρήσιμο μεταφορικό μέσο για κοντινές διαδρομές στο χωριό όπως το περιβόλι, το μποστάνι, το κοτέτσι.

Μάλιστα λίγο παλιότερα φόρτωναν μία φρέζα στην καρότσα, όταν έφθαναν στο χωράφι που ήταν να σκάψουν. Ελευθέρωναν τη μηχανή με τις δύο μπροστινές ρόδες και το τιμόνι από το βαγόνι, έβγαζαν τις δύο ρόδες, και στην θέση τους έβαζαν την φρέζα. Αφού έσκαβαν όλη τη μέρα, το βράδυ έβγαζαν τη φρέζα και προσάρμοζαν τις ρόδες, κούμπωναν πάνω το βαγόνι, φόρτωναν τη φρέζα στην καρότσα και ξεκινούσαν για το γυρισμό στο χωριό. Νομίζω ήταν η αρχή του τέλους για την χρήση των γαϊδάρων στην αγροτική ζωή.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

Από αρχαιολογικής άποψης, ένα από τα αξιοθέατα της περιοχής είναι ένας πρωτομινωικός τάφος, που ανακαλύφθηκε το 1929 από τον Σπυρίδων Μαρινάτο. Βρίσκεται στη θέση Αρμί, μετά το δυτικό άκρο του χωριού, σε απόσταση 300 μ. από την εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.

«Κράσι Λασίθι: Επέλεγαν για χώρο

ανάπαυσης και δημιουργίας το χωριό.»

Πρόκειται για ένα κυκλικό θολωτό τάφο με κυκλαδική επίδραση που περιείχε διάσπαρτα οστά και όστρακα της Μινωικής περιόδου. Αρχαιολογικές έρευνες αποκάλυψαν οικιστικά και ταφικά κατάλοιπα των μινωικών χρόνων στην ευρύτερη περιοχή. Αναφορές σε ενετικές απογραφές επιβεβαιώνουν τη μακραίωνη ιστορία του Κρασίου. Σε συμβόλαια του 1280 Crassi καθώς και το 1583 όπου είχε 169 κατοίκους (Καστροφύλακας, Κ94). Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν κατοικούσαν Τούρκοι.

Όσον αφορά το Κράσι, φτάνοντας κανείς στην πλατεία του χωριού, θα δει να δεσπόζουν στο τοπίο οι 3 πελώριοι πλάτανοι και οι Βρύσες.

Κράσι Λασίθι

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Είναι γνωστό ότι ο Νίκος Καζαντζάκης, αυτός ο σπουδαίος λογοτέχνης, περνούσε αρκετά καλοκαίρια στο Κράσι μαζί με άλλους ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων. Επέλεγαν για χώρο ανάπαυσης και δημιουργίας το χωριό. Όπως ο Μάρκος Αυγέρης, ο Κώστας Βάρναλης και η οικογένεια Αλεξίου οι οποίοι συγκρότησαν όλοι μαζί τη «λογοτεχνική συντροφιά του Κρασίου».

Δίπλα στον πλάτανο βρίσκεται το λιθόδμητο υδραγωγείο, διατηρητέο μνημείο πολιτισμού με ΦΕΚ του 2002. Με τις πέτρινες τοξωτές βρύσες. Όπως μαρτυρά η αναγραφόμενη επιγραφή, κατασκευάστηκαν το 1890 από Μοχιανούς μαστόρους, από το γειτονικό χωριό Μοχός.

Οι βρύσες είναι δύο, η πάνω και η κάτω βρύση. Είναι θολωτές με μια γούρνα η καθεμία. Ακριβώς δίπλα στην κάτω βρύση βρίσκονται οι πέτρινες γούρνες του χωριού στις οποίες τα παλιά χρόνια οι γυναίκες έπλεναν τα ρούχα τους. Τα νερά των πηγών προέρχονται από τον ορεινό όγκο της Σελένας και ρέουν καθ’ όλη την διάρκεια του έτους.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ

Στο Κράσι δεσπόζει σε υψόμετρο 612 μέτρων ο μεγαλύτερος πλάτανος ίσως του κόσμου. Πρόκειται για ένα αξιοθέατο της φύσης, για την ηλικία του δε βρήκαμε κάποια επίσημη μελέτη, παρά ανεπιβεβαίωτες εκτιμήσεις, με τις περισσότερες να κάνουν λόγο για ηλικία του πλάτανου στο Κράσι 2400 ετών. Ο πλάτανος έχει περίμετρο κορμού 23 μέτρα.

«Κράσι Λασίθι: Ο εντυπωσιακός πλάτανος

όμως δεν είναι μόνος του, έχει για παρέα δύο ακόμη πλατάνους.»

Το 2011 έγινε χαρακτηρισμός του αιωνόβιου πλατάνου στην πλατεία του οικισμού Κράσι της Δημοτικής Ενότητας Μαλίων του Δήμου Χερσονήσου, ως διατηρητέου μνημείου της φύσης, και καθορισμός ζώνης προστασίας αυτού.

Το έργο αυτό υδροδοτεί μέχρι και σήμερα μια μεγάλη περιοχή ενώ προσφέρουν γάργαρο και δροσερό νερό στους επισκέπτες. Αυτοί θα παρατηρήσουν την αρχή του παλιού συμπλέγματος του δικτύου άρδευσης μέσω αυλακιών με κλίσεις, για τη μεταφορά νερού στους κήπους και τα χωράφια των κατοίκων του οικισμού.

Ο εντυπωσιακός πλάτανος όμως δεν είναι μόνος του, έχει για παρέα δύο ακόμη πλατάνους. Ο πιο κοντινός του πλάτανος περίπου στα 8 μέτρα, είναι δυτικά του, αποτελείται από δύο χοντρούς κορμούς με αρκετό ύψος. Ο δεύτερος πλάτανος βρίσκεται στα ανατολικά του και απέχει περίπου 15 μέτρα. Αυτός ο πλάτανος αποτελείται από έναν κεντρικό κορμό με τουλάχιστον 5 μέτρα περίμετρο κορμού, και είναι εντελώς κούφιος.

Κράσι Λασίθι

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Στο Κράσι ηρεμούσε και εμπνεόταν, ο Νίκος Καζαντζάκης, αυτό διαφαίνεται στα έργα του όπως στον «Καπετάν Μιχάλης» όπου αρκετές σκηνές εκτυλίσσονται στη σκιά του γέρικου πλατάνου, στη Σελένα. Άνθρωποι του πνεύματος και των γραμμάτων επέλεγαν το Κράσι για ανάπαυση αλλά και σαν χώρο έμπνευσης και δημιουργίας. Έτσι δημιουργήθηκε στο χωριό «Το σπίτι της λογοτεχνίας» το 2009 όπου στεγάστηκε σε ένα κτίριο του 1882. Διαμορφώθηκε από την τεχνική διεύθυνση του Δήμου ώστε να μπορεί να φιλοξενεί νέους συγγραφείς και ανθρώπους του πνεύματος. Στην Ευρώπη υπάρχουν 13 σπίτια λογοτεχνίας.
Οι χώρες που συμμετέχουν είναι: Γερμανία, Βέλγιο, Ισπανία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Σλοβακία, Σουηδία. Το 2000 δημιουργήθηκε και το Δίκτυο Διεθνών Κέντρων Μεταφραστών Λογοτεχνίας.

«Κράσι Λασίθι: ταξιδεύοντας

πίσω στην εποχή των σπηλαίων.»

Όπως μας ανέφεραν οι σύντεκνοι στη θέση Αρμί ανασκάφτηκε κυκλικός θολωτός τάφος με κυκλαδική επίδραση. Η ανασκαφή έγινε από τον Σπύρο Μαρινάτο. Ένα ακόμη μέρος για να επισκεφθείτε το Οροπέδιο, πολύ κοντά στους μύλους, είναι το μοναδικό Μουσείο Homo Sapiens. Υπέροχο εάν ταξιδεύετε με παιδιά, καθώς είναι πραγματικά εκπαιδευτικό και διδακτικό, αλλά και καλό για ενήλικες που ενδιαφέρονται για την ιστορία του νησιού και της ανθρωπότητας.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: ΤΑ ΣΠΗΛΑΙΑ

Μπορείτε να περάσετε μια ώρα (ή περισσότερο) ταξιδεύοντας πίσω στην εποχή των σπηλαίων. Να παρακολουθήσετε ολόκληρη την εξέλιξη της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα. Μόλις τελειώσετε με την επίσκεψη, απολαύστε ένα αναψυκτικό στο καφέ του μουσείου, απολαμβάνοντας την εκπληκτική θέα στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, θα στέκεστε πάνω από 803 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Στους δυτικούς πρόποδες, λοιπόν, του υψώματος Καρφί, σε κοιλάδα κατάφυτη από δέντρα. Το 2011 απογράφησαν 26 άτομα. Ο ναός είναι αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Υπάγεται στην περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας και Χερσονήσου. Γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.

Δεν είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης του μοναστηριού. Πιστεύεται ότι η ίδρυση της μονής συνδέεται με την θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς από την οποία παίρνει και το όνομα της, που βρίσκεται στον Ναό του Αγίου Αλφόνσου στο Εσκουιλίνο της Ρώμης και καλλιτεχνήθηκε από τον Άγιο Λάζαρο (9ος αιώνας).
Η εικόνα αναπαριστά την Παναγία την Καρδιώτισσα, τη Βρεφοκρατούσα Παναγία, η οποία βαστάζει το βρέφος του Ιησού στην αριστερή αγκαλιά της, πίσω από την καρδιά.

Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την περίοδο της εικονομαχίας η εικόνα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά επέστρεψε θαυματουργώς πίσω. Επίσης, κατά την Ενετοκρατία η εικόνα κλάπηκε από έναν έμπορο κρασιού και μεταφέρθηκε στη Ρώμη. Το 1735 αντικαταστάθηκε από άλλη εικόνα, η οποία θεωρείται εξίσου θαυματουργή.

Κράσι Λασίθι

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: Ο ΝΑΟΣ

Ο πανέμορφος πετρόκτιστος ναός της μονής είναι αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου). Ο σημερινός ναός έχει κατασκευαστεί σε τέσσερις φάσεις.

«Κράσι Λασίθι: Απεικονίζεται στο πεσσό

της νότιας προσθήκης σε τύπο νεκρικού πορτραίτου.»

Αρχικά, ήταν μονόχωρος και αργότερα επεκτάθηκε με δύο νάρθηκες και ένα μικρότερο παρεκκλήσι. Δίπλα στο ναό υπάρχει χώρος που λένε ότι λειτούργησε κρυφό σχολείο. Στο ιερό υπάρχει αλυσίδα που λένε ότι έδεναν την εικόνα για να μην διαφύγει και οι πιστοί τυλίγονται με αυτή για να ιαθούν.
Χαρακτηριστικές είναι οι παμπάλαιες τοιχογραφίες του 14ου αιώνα, πολύ ταλαιπωρημένες από τον χρόνο. Το εικονογραφικό πρόγραμμα περιλαμβάνει 7 σκηνές από το βίο της Παναγίας.

Η προσθήκη των δύο κλιτών αυτών και η αγιογράφησή τους πιθανότατα σχετίζεται με τη «δούλη του θεού Καλή». Απεικονίζεται στο πεσσό της νότιας προσθήκης σε τύπο νεκρικού πορτραίτου. Διάκοσμο του 15ου αιώνα φέρει και το βόρειο κλίτος από το οποίο σώζονται λίγες σκηνές, όπως τμήμα της παράστασης του εφίππου Αγίου Γεωργίου. Στο μεσαίο και στο νότιο κλίτος οι τοιχογραφίες χρονολογούνται κοντά στο 1320 και ιστορούνται ο ευαγγελικός κύκλος και η παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: Η ΚΕΡΑ ΤΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Η «Κερά του Λασιθίου» ή «Παναγία Κεραδιανή», όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, «αφουγκράζεται» τις προσευχές προσκυνητών από κάθε γωνιά του νησιού, καθώς και από άλλες περιοχές της χώρας. Αφορά σε όσους στέκονται με ευλάβεια μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της και «μοιράζονται» μαζί της τους φόβους, τις ελπίδες και τις αγωνίες τους.

Αφιερωμένη στο Γενέσιο της Θεοτόκου, η μονή ιδρύθηκε πιθανότατα κατά την Β΄ Βυζαντινή περίοδο (961-1211). Ωστόσο, η παλαιότερη επίσημη αναφορά του ονόματός της εντοπίζεται σε έγγραφο του 1333, του συμβολαιογράφου Τζιοβάνι Σιμιλιάντε.

Το 1720, με απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιερεμία Γ΄, η μονή έγινε σταυροπηγιακή. Από το 1775 ως το 1841, τα κτίρια, τα χωράφια και οι ελαιώνες της μονής βρέθηκαν πολλές φορές στο στόχαστρο των Τούρκων.

Το 1866, στην μεγάλη Κρητική Επανάσταση, οι καμπάνες της Κεράς σταμάτησαν να χτυπούν. Η μονή, λόγω και της κομβικής θέσης της, μεταξύ Ηρακλείου και Οροπεδίου Λασιθίου, χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο Κρητικών αγωνιστών. Μέσα σε λίγους μήνες, τον Οκτώβριο του 1866 και τον Ιούνιο του 1867, η Παναγία Κερά κάηκε δύο φορές από τον στρατό του Ομέρ Πασά.

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, λειτούργησε στο μοναστήρι Κρυφό Σχολειό. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής οι μοναχοί ανέπτυξαν πλούσια αντιστασιακή δράση, προσφέροντας τρόφιμα και φιλοξενία στους αντάρτες. Παρά το γεγονός ότι η μονή είχε μετατραπεί σε στρατιωτικό φυλάκιο των κατακτητών.

Κράσι Λασίθι

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ

Η θαυματουργή εικόνα και η αλυσίδα της Παναγίας. Στο τέμπλο του Καθολικού της μονής δεσπόζει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Κεράς, ζωγραφισμένη το 1795 πάνω σε φύλλο χαλκού και «φορτωμένη» με τάματα πιστών. Η Παναγία Κερά εμφανίζεται καθισμένη σε θρόνο με κόκκινο μαξιλάρι, κρατώντας στην αγκαλιά της τον μικρό Χριστό. Οι δύο ιερές μορφές περιβάλλονται από τους προφήτες Δαβίδ, Σολομώντα, Ησαΐα και Αββακούμ.

«Κράσι Λασίθι: Η κολόνα βρίσκεται

σήμερα στην αυλή της μονής.»

Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, οι Τούρκοι κατακτητές άρπαξαν τρεις φορές την εικόνα και την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά η εικόνα επέστρεφε κάθε φορά στην Κρήτη, στο μοναστήρι της Παναγίας Κεράς Καρδιώτισσας, με θαυμαστό τρόπο. Στην τρίτη απόπειρά τους, οι Τούρκοι έδεσαν την εικόνα σε μια κολόνα, με μια χοντρή αλυσίδα. Ωστόσο, η εικόνα γύρισε ξανά στην Κρήτη, μαζί με την κολόνα και την αλυσίδα

Η κολόνα βρίσκεται σήμερα στην αυλή της μονής, σε ένα μικρό χώρο περιφραγμένο με κάγκελα. Η αλυσίδα της Παναγίας έχει τοποθετηθεί κάτω από την θαυματουργή εικόνα, δίπλα στα τάματα των προσκυνητών.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Όσο για την Αρχιτεκτονική και τις τοιχογραφίες και κειμήλια: Το κτιριακό συγκρότημα της μονής, που θύμιζε φρούριο, αποτελούνταν από το Καθολικό, το Ηγουμενείο και από ισόγεια κτίσματα που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες, στάβλοι, κελάρια, ζυμωτήρια, αχυρώνες, ελαιοτριβείο και κελιά μοναχών.

Σήμερα, σώζεται σε άριστη κατάσταση το Καθολικό, ενώ έχει ολοκληρωθεί η ανάπλαση αρκετών παλαιών κτιρίων και έχουν χτιστεί νέα κελιά και βοηθητικοί χώροι. Στο μοναστήρι λειτουργεί εκθετήριο, όπου φυλάσσονται πολύτιμες εικόνες και κειμήλια: σταυροί, εξαπτέρυγα, μανουάλια, αρχιερατικά εγκόλπια κ.ά. Είναι, επίσης, επισκέψιμη η αίθουσα που κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας «φιλοξένησε» το Κρυφό Σχολειό.

Οι τοιχογραφίες της μονής χρονολογούνται στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα και διατηρούνται σε σχετικά καλή κατάσταση. Ανάμεσά τους, η επιβλητική τοιχογραφία του Χριστού «καθήμενου επί θρόνου δόξης». Οι τοιχογραφίες που κοσμούν το Ιερό Βήμα, όπως το Ιερό Μανδήλιο και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, αλλά και οι μορφές αγίων και αγγέλων, που ξεχωρίζουν για την «ζωντάνια», την αρμονία και την πλαστικότητά τους.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

Το «Τυρί της Τρύπας»: Ο δυσεύρετος θησαυρός πού φτιάχνουν οι κτηνοτρόφοι της Κρήτης σε σπηλιές και τρύπες!
Το Δημοτικό κοιμητήριο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που τέλεσαν το γάμο τους ο Νίκος Καζαντζάκης με την Γαλάτεια Αλεξίου.

«Κράσι Λασίθι: θα μπορούσε να αφηγηθεί

ιστορίες για πολέμους, επιδρομές, κακουχίες

και πολλά άλλα στη μακραίωνη ιστορία του.»

Η ταβέρνα Κρασσοψυχιά. Μια ταβέρνα με παραδοσιακή κρητική ατμόσφαιρα που θα σε ενθουσιάσει στο Κράσι. Οι μοντέρνες πινελιές του χώρου συνδυάζονται αρμονικά με τα κρητικά στοιχεία.

Είναι γενικά ένα μέρος που θα μπορείς άνετα να κάτσεις ευχάριστα να απολαύσεις το φαΐ σου. Χωρίς να σε αποσπάνε οι έννοιες της καθημερινότητας. Όσο για το φαγητό… σίγουρα δε θα βρεις καλύτερο. Νόστιμο, καλομαγειρεμένο, χωρίς να σκέφτεσαι αν θα σου αρέσει ο τρόπος ψησίματος του. Φτιάχνονται όλα με τέτοιο παραδοσιακό τρόπο που θα δοκιμάσεις ακόμα και πιάτα που δεν έχεις ξανά δοκιμάσει στο Κράσι.

Κράσι Λασίθι

Το προσωπικό είναι ευγενικό και με χαμόγελο. Το φαγητό στην ώρα του και υπέροχο. Και οι τιμές φυσικά καλές για την ποιότητα που προσφέρουν. Αν θέλεις μπορείς να συνοδεύεις το γεύμα σου με την ποιοτική ρακί που προσφέρουν σαν επιλογή. Συνδυάζεται τέλεια με το γεύμα και αφήνει μια ευχάριστη επίγευση στο στόμα.

Τονίζω το κέρασμα στο τέλος είναι το κερασάκι στην τούρτα που λένε. Νόστιμο και παραδοσιακό. Μην το χάσετε.

ΚΡΑΣΙ ΛΑΣΙΘΙ: ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Κράσι Λασήθι: Αν είχε λαλιά το δέντρο με την 24μετρη περιφέρεια, θα μπορούσε να αφηγηθεί ιστορίες για πολέμους, επιδρομές, κακουχίες και πολλά άλλα στη μακραίωνη ιστορία του. Φήμες που διαδίδονται μεταξύ των κατοίκων λένε ότι υπήρχε μέχρι και καφενείο στο εσωτερικό του δέντρου (φανταστείτε ποσό μεγάλο είναι). Πρόσφατα δέχθηκε πλήγμα από κεραυνό και έχασε περίπου 8 μέτρα από το ύψος του, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον πτοήσει.

 

Διαβάστε τα άρθρα λαογραφίας

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved