Ναός Αναστάσεως

ΝΑΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ο ΝΑΟΣ ΣΤΟ ΔΗΛΙ

Ναός Αναστάσεως: γράφει ο Δημήτρης Βασιλείου

Στην κορυφή του λόφου Δήλι πάνω από την Ερμούπολη δεσπόζει ο Ιερός Ναός Αναστάσεως με τον χαρακτηριστικό γαλάζιο τρούλο του. Ο ναός είναι βυζαντινού ρυθμού και πρωτολειτούργησε το 1880. Από τον περίβολό του η θέα στην Ερμούπολη είναι μαγευτική.

ΝΑΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ: Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στις αγαπημένες και αγαπημένους φίλους όπως περιγράφει στους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού ο Συριανός βάρδος Μάρκος Βαμβακάρης. Με την βαθιά αισθαντική φωνή του. Καλή Ανάσταση με υγεία.

«Ναός Αναστάσεως: Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί,

γίνεται η λεγόμενη Πρώτη Ανάσταση.»

Ο Ιερός Ναός Αναστάσεως του Σωτήρος χαρακτηρίζεται από βυζαντινό ρυθμό και είναι έργο του αρχιτέκτονα του Δήμου Ερμουπόλεως, Δ. Ελευθεριάδη. Θεμελιώθηκε το έτος 1874, από τον τότε Μητροπολίτη Σύρου Αλέξανδρο Λυκούργο. Πρωτολειτούργησε το έτος 1880 και εγκαινιάσθηκε το έτος 1908, παρά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου Αθανασίου Λεβεντοπούλου. Με ιερά λείψανα του Αγ. Πλάτωνα.

ΝΑΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ: Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, γίνεται η λεγόμενη Πρώτη Ανάσταση. Δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και η προσμονή της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από τη φθορά και τον θάνατο. Ψέλνεται ο Εσπερινός της Ανάστασης, η λεγόμενη και «Πρώτη Ανάσταση» και το τροπάριο «Ανάστα ο Θεός».

Αυτό γίνεται και σε όλες τις Εκκλησίες της Χώρας μας, όπου με κατάνυξη οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού!
Νωρίς σήμερα το πρωί στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως Σύρου και οι προσκυνητές συμμετέχουν στη λειτουργία. Ανταλλάσσουν το πρώτο «Χριστός Ανέστη» της σημερινής ημέρας. Ευχόμαστε σε όλους σας, μαζί με πολλές ευχές!!!

«Ναός Αναστάσεως: Το αρχικό (1858) σχέδιο

του Δήμου ήταν να στηθεί στη θέση αυτή

το μνημείο των πεσόντων κατά την Επανάσταση του 1821.»

Αυτό έγινε και σε όλες τις Εκκλησίες της Χώρας μας, όπου με κατάνυξη οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού!

Ναός Αναστάσεως

ΝΑΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ: Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ

Θεμελιώθηκε το 1874 στην κορυφή του λόφου Δήλι από τον Μητροπολίτη Σύρου Αλέξανδρο Λυκούργο και είναι έργο του Δημήτρη Ελευθεριάδη, αρχιτέκτονα του Δήμου Ερμουπόλεως. Το αρχικό (1858) σχέδιο του Δήμου ήταν να στηθεί στη θέση αυτή το μνημείο των πεσόντων κατά την Επανάσταση του 1821. Αλλά τελικά αποφασίστηκε να τοποθετηθεί μπροστά στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου.

Η νέα αυτή εκκλησία αφιερώθηκε στην «Ανάσταση του Έθνους». Πρωτολειτούργησε το 1880 αλλά εγκαινιάσθηκε το 1908, παρά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου Αθανασίου Λεβεντοπούλου. Με ιερά λείψανα του Αγίου Πλάτωνα.

Η ενορία σήμερα αποτελείται από 500 οικογένειες. Εκτός από τη θεία λειτουργία γίνονται ανελλιπώς όλες οι ιερές ακολουθίες. Λειτουργεί κατηχητικό σχολείο και κύκλος μελέτης της Αγίας Γραφής. Έχει νεανικό κέντρο και πρεσβυτέριο.

«Ναός Αναστάσεως: Μερικές

από τις σπουδαιότερες εικόνες.»

Ο ναός είναι βυζαντινού ρυθμού, με κάτοψη σε σχήμα σταυρού και με τρούλο, μάλλον βαρύς. Έχει τοιχοδομία λαξευτή και οδοντωτές ταινίες από τούβλα στις όψεις και γύρω από τα μαρμάρινα πλαίσια των ανοιγμάτων. Τα καμπαναριά κατασκευάστηκαν το διάστημα 1915-1916 από τους μεγάλους ευεργέτες Σωτήριο και Θεόδωρο Πάγκαλο.

Ναός Αναστάσεως

ΝΑΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ: ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ

Στο εσωτερικό χωρίζεται με τοξοστοιχίες και πεσσούς σε τρία κλίτη και έχει αρκετά νεοκλασικά στοιχεία: Τέμπλο, ιωνικοί κίονες του γυναικωνίτη, ξυλόγλυπτο άμβωνα που είναι αντίγραφο του άμβωνα του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου και θρόνο.

Μερικές από τις σπουδαιότερες εικόνες του ναού της Ανάστασης του Σωτήρος είναι:
Του προφήτη Μωυσή (1820)
Παναγία Τριχερούσα (1860)
Ρωσικές εικόνες του Τέμπλου (1874)
Του Αγίου Αρτεμίου (1882)
Κυρία των Αγγέλων (1890)
Εισοδίων (1890)
Αγίας Μαρίνας (1908)

Ο ναός γιορτάζει την Κυριακή του Θωμά.

Νωρίς σήμερα το πρωί στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως Σύρου, οι προσκυνητές συμμετέχουν στη λειτουργία. Ανταλλάσσουν το πρώτο «Χριστός Ανέστη» της σημερινής ημέρας. Ευχόμαστε σε όλους σας, μαζί με πολλές ευχές!!!

 

Διαβάστε τα άρθρα λαογραφίας

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved