ΦΥΤΕΨΑΜΕ ΤΟ ΚΡΙΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Μέλη του Συλλόγου «Χρυσή Αμμουδιά», στο χώρο μεταξύ Νέας Καλλικράτειας και Νέας Ηράκλειας, έκοψαν την πίττα τους και φύτεψαν στην αμμουδιά, δίπλα από εκεί όπου αναπτύσσονται οι ξαπλώστρες του Crystal Life, το Κρινάκι της Παναγίας, το οποίο είδαμε στον περιβάλλοντα χώρο που ονομάζεται μικρή Σαχάρα, ανάμεσα στο Sahara Resort και τη Νέα Ηράκλεια. Αυτό το φυτό έχει το σχήμα του κρίνου και είναι το έμβλημα αυτού του Συλλόγου. Δείχνει ότι, παρά τις πολύ μεγάλες προσπάθειες καταστροφής του περιβάλλοντος από όλα τα beach bar, η ζωή σε αυτόν τον βιότοπο εξακολουθεί να υπάρχει.

Αυτό που βιώνουμε κάθε καλοκαίρι στον παραθαλάσσιο χώρο, ανάμεσα στη Νέα Καλλικράτεια και τη Νέα Ηράκλεια, είναι μία άνευ προηγουμένου καταστροφή του περιβάλλοντος. Beach bar ξεφυτρώνουν παντού, οι ξαπλώστρες φτάνουν μέχρι το κύμα, τα σκουπίδια υπάρχουν παντού, τα αυτοκίνητα τρέχουν με ταχύτητα εκεί όπου παίζουν παιδιά και περπατούν οι κάτοικοι, η ηχορύπανση είναι ανυπόφορη και ειδικά από αργά το απόγευμα και μετά.

Το κακό έχει παραγίνει με τη δημιουργία του Sahara Resort, μετά την παραχώρηση της έκτασης από το τότε ΤΑΙΠΕΔ, χωρίς όμως η παρούσα κυβέρνηση να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της και να ακυρώσει αυτή τη μίσθωση για σχεδόν 100 χρόνια. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι ο κατασκευαστής αυτού του τεράστιου beach bar κατάφερε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να καταστρέψει το περιβάλλον, όσο δεν το έκαναν όλα τα άλλα beach bar μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

Τα περιβαλλοντολογικά εγκλήματα μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: Καταστράφηκε το ρέμα που κατέληγε, με ελικοειδή τρόπο, από τη Μικρή Σαχάρα στο χώρο που είναι αυτό το beach bar και, ακολούθως, στη θάλασσα. Υψώθηκε η παραλία τουλάχιστον 50 εκ. με αποτέλεσμα να γίνει ένα μικρό φράγμα και να πλημυρίζει, με την πρώτη βροχή, όλη η περιοχή, οι αυλές των σπιτιών. Καταστράφηκαν όλες οι αμμοθίνες με αποτέλεσμα η θάλασσα να τραβιέται προς τη στεριά, αφού η άμμος δεν μπορεί να συγκρατηθεί, μετά την καταστροφή των αμμοθινών. Αυτά και άλλα θέματα διαπραγματεύεται μία ταινία-ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει η Αναστασία Χριστοφορίδου, η οποία είναι στο στάδιο του μοντάζ.

Ο Σύλλογος Χρυσή Αμμουδιά Σαχάρα αγωνίζεται για αυτά τα θέματα. Απέναντί του έχει τα μεγαθήρια των οικονομικών συμφερόντων, τόσο τον Τεκεμποζίδη, ο οποίος  εκμεταλλεύεται το Sahara Resort, αυτούς που λειτουργούν το Crystal Life, οι οποίοι υπάρχει πιθανότητα να έχουν σχέση με τη δημοτική αρχή που νοίκιαζε αυτό το χώρο, τους διάφορους ιδιοκτήτες των beach bar που λειτουργούν κάθε χρόνο τις εποχιακές τους επιχειρήσεις, αφήνοντας, όταν φεύγουν, τα απορρίμματα των διαλυμένων επιχειρήσεών τους. Άνισος αγώνας που, με τη συνδρομή του κόσμου, μπορεί να γίνει πιο εύκολος.

Αυτό που θα πρέπει να αναλογιστεί ο λουόμενος είναι ότι η προσέλευση σε αυτά τα beach bar είναι υποστήριξη σε αυτό το περιβαντολλογικό έγκλημα. Η περιοχή αυτή έχει γίνει -τα τελευταία χρόνια- πολύ δημοφιλής λόγω οικονομικής κρίσης, κατά συνέπεια το οικολογικό πρόβλημα είναι πιο επείγον να λυθεί τώρα παρά ποτέ. Σκέψεις που κάνουμε αναμένοντας το καλοκαίρι. Περιμένουμε πάντως το Κρινάκι της Παναγίας να μεγαλώσει και, μαζί με αυτό, η ζωή σε αυτή την όμορφη αμμουδιά της Χαλκιδικής.

Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved