Συναντήσεις και αποχαιρετισμοί

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΡΗΤΗ-ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ

Συναντήσεις και αποχαιρετισμοί: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022 έγινε η συναυλία της Γεωργίας Βεληβασάκη και του Luis Borda. Στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός, στη Μονή Λαζαριστών, στη Θεσσαλονίκη, απολαύσαμε μια υπέροχη μουσική και σκηνική παρουσία. Η σκηνοθεσία ήταν πολύ καλή. Αυτό όμως που μαγνήτισε τους θεατές ήταν η μουσική και η σκηνική παρουσία των συντελεστών. Στην κυριολεξία οι θεατές ταξίδεψαν: Από τη Θεσσαλονίκη στην Κρήτη και από εκεί στο Μπουένος Άιρες. Γιατί η μουσική δεν έχει πατρίδα. Είναι παγκόσμια.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΕΤΕΣ

Στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός εμφανίστηκαν οι μουσικοί: Luis Borda (κιθάρα), Παντελής Αγκιστριώτης (κρητική λύρα), Δημήτρης Αραμπατζής (bandoneon), Σπύρος Ρασιάς (πιάνο) και Ανδρέας Ζιάκας (κιθάρα). Μετά το μουσικό κομμάτι, την εισαγωγή, μπήκε η Γεωργία Βεληβασάκη.

Η σκηνική παρουσία και το τραγούδι της Γεωργίας Βεληβασάκη ήταν εξαιρετική. Την έχω δει και άλλες φορές, όμως, μπορώ να πω, ότι αυτή τη φορά ανέβηκε πολλά επίπεδα. Έδινε ρυθμό στο θέαμα. Κέντριζε τον παλμό του θεατή. Μετέδιδε τη συγκίνηση στους ανθρώπους που παρακολουθούσαν έκθαμβοι. Η συνεργασία της με τον Luis Borda ήταν θαυμάσια. Το ταξίδι παρουσιαζόταν σε εμάς σαν κάτι απλό και φυσιολογικό.

«Συναντήσεις και αποχαιρετισμοί: ο σκηνοθέτης

της παράστασης δημιουργούσε ρυθμό.»

Μέσα σε αυτή την απλότητα υπήρχε το περίπλοκο των συναισθημάτων που ο κάθε άνθρωπος παράγει, σύμφωνα με τα ακούσματα. Το πάντρεμα της ελληνικής και αργεντίνικης μουσικής ήταν παραγωγικό. Μπορούσε εύκολα κάποιος  να καταλάβει τι σημαίνει αδελφοσύνη, μουσική, ανθρωπιά.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

Στο τραγούδι ήταν η Γεωργία Βεληβασάκη και ο Ανδρέας Σμυρνάκης. Ο σκηνοθέτης της παράστασης δημιουργούσε ρυθμό. Πότε ήταν όλη η ορχήστρα, πότε κάποιοι από αυτούς και μία φορά μόνος του ο Luis Borda.

Εκεί που έπεφτε το ενδιαφέρον, η αλλαγή ερχόταν με το χορό επί της σκηνής της Νάντιας Χρονίδου και του Γιάννη Σαπατόρη. Τα κοστούμια τους ήταν σύμφωνα με τη μουσική. Ο χορός τους μετέδιδε αυτό τον ερωτισμό που έχει το ταγκό. Με απλό και ερωτικό-φιλικό τρόπο αποχωρούσαν.

Να υπενθυμίσουμε ότι η κιθάρα και το bandoneon είναι λαϊκά όργανα. Με αυτά μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή ένα λαϊκό γλέντι. Η κιθάρα έχει θεωρηθεί ότι είναι ένα μέσο έκφρασης του λαού. Ακόμα, ένα μέσο αντίστασης στην ομοιομορφία που ήθελαν να επιβάλουν οι δικτάτορες στη Νότιο Αμερική. Για αυτό οι κιθαρίστες είχαν μπει στο μάτι των διωκτικών αρχών. Αυτό το διονυσιακό γλέντι δεν ήταν αρεστό από αυτά τα καθεστώτα.

Συναντήσεις και αποχαιρετισμοί

Αυτό το κλίμα μεταδόθηκε από τη σκηνή στους θεατές. Βοήθησε η σκηνική παρουσία της Γεωργίας Βεληβασάκη και το εκρηκτικό παίξιμο του Luis Borda. Οι μουσικοί ακολουθούσαν χωρίς να σπάσουν την ομαδική παρουσία. Υποστήριζαν ο ένας τον άλλο και παρήγαγαν αυτό το συναίσθημα που σε ταξίδευε. Η περιοχή που είμαστε ήταν η μουσική και σε αυτή επιθυμούμε να μείνουμε, αλλά η πραγματικότητα άλλα θέλει…

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

Για να καταλάβει κάποιος για ποιο θέμα μιλάμε θα αναφέρουμε τα μουσικά κομμάτια της συναυλίας.

Ξεκινήσαμε με το «Adios Nonino», του Astor Piazzola, σε διασκευή του Luis Borda. To «Vivo, en sa telmo», μουσική και στίχοι του Luis Borda, τραγούδι η Γεωργία Βεληβασάκη. Ακολούθησε το «Loca en nubes», σε μουσική του Luis Borda, στίχους του ίδιου και των Kristina Dengler και Γεωργία Βεληβασάκη, η οποία τραγούδησε.

«Συναντήσεις και αποχαιρετισμοί: η περιοχή

που είμαστε ήταν η μουσική και σε αυτή επιθυμούμε να μείνουμε.»

Στο «Noche de tango», μουσική και στίχοι του Luis Borda, τραγούδησε η Γεωργία Βεληβασάκη και χόρεψαν η Νάντια Χρονίδου και ο Γιάννης Σαπατόρης. Στο τραγούδι διαμαρτυρίας «Aleli», του Luis Borda, τραγούδησε η Γεωργία Βεληβασάκη. Θα πάμε στο «Μέλι», του Ανδρέα Ζιάκα, σε στίχους του Luis Borda και της Ανθούλας Αθανασιάδου, τραγούδησε ο Ανδρέας Σμυρνάκης και η Γεωργία Βεληβασάκη.

Το σεφαραδίτικο και η ελληνική του παράφραση, «Pastora/Μια βοσκοπούλα αγάπησα», από μια ιταλική καντάδα. Οι στίχοι είναι του Γεώργιου Ζαλόκωστα. Τραγούδησαν και μας αναστάτωσαν οι Ανδρέας Σμυρνάκης και Γεωργία Βεληβασάκη. Από εκεί πάμε στο «Flor de lino». Είναι μουσική του Hector Stamponi, οι στίχοι του Homero Exposito. Τραγούδησε η Γεωργία Βεληβασάκη.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: ΤΑ ΤΑΝΓΚΟ

«Tango negro», σε μουσική και στίχους του Juan Carlos Caceres. Η Γεωργία Βεληβασάκη τραγούδησε. Ακολουθεί το «Quedemonos aqui», σε μουσική Hector Stamponi και στίχους Homero Exposito. Τραγούδησε η Γεωργία Βεληβασάκη. Το «Volver», σε μουσική του Carlos Gardel και σε στίχους Alfredo le Pera. Στο τραγούδι η Γεωργία Βεληβασάκη και στο χορό η Νάντια Χρονίδου και Γιάννης Σαπατόρης.

Θα πάμε στο «Tango variatonen», σε σόλο κιθάρα ο Luis Borda, σε μουσική δική του. Μια συγκλονιστική ερμηνεία. Ένα άλλο κομμάτι, πάλι σόλο κιθάρα, με τον ίδιο εκτελεστή, αλλά σε διασκευή, το «Oblivion», του Astor Piazzolla. Στο «Jugando jugando» τραγούδησε η Γεωργία Βεληβασάκη και χόρεψαν οι Νάντια Χρονίδου και Γιάννης Σαπατόρης. Τέλος, το «Volver/Τα τρένα που φύγαν», σε ταγκό παραλλαγή. Μουσική ο Σταύρος Ξαρχάκος και σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα, Βασίλη Ανδρεόπουλου και Mario Argandona. Τραγούδησαν οι Γεωργία Βελβασάκη και ο Ανδρέας Σμυρνάκης.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ

Μια συγκλονιστική ερμηνεία του «Ερωτόκριτου», του Βιντσέντζου Κορνάρου, τραγούδι ο Ανδρέας Σμυρνάκης και η Γεωργία Βεληβασάκη. Εδώ μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα το πείραμα: Παντρεύεται η κρητική μουσική με την αργεντίνικη. Αυτός ο γάμος είναι πλήρως ισορροπημένος. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο ριζίτικο «Αγρίμια», με τους ίδιους τραγουδιστές.

«Συναντήσεις και αποχαιρετισμοί: ο κόσμος

συμμετείχε σωματικά (χειροκρότημα και ρυθμός)

και ψυχικά (συγκίνηση).»

Επιστρέφουμε στην Αργεντινή με το «Atahualpa», σε μουσική και στίχους του Lui Borda. Τραγουδάει η Γεωργία Βεληβασάκη. Ακολουθεί το ορχηστρικό «Milonguera», του Lui Borda. Θα πάμε στο «Oro y plata». Η μουσική είναι του Charlo και οι στίχοι του Homero Manzi. Τραγουδάει η Γεωργία Βεληβασάκη.

Η παράσταση έκλεισε με δύο τραγούδια. Το «El choclo», σε  μουσική και στίχους του Angel Gregorio Villoldo. Τραγούδησε η Γεωργία Βεληβασάκη και χόρεψαν οι Νάντια Χρονίδου και ο Γιάννης Σαπατόρης. Το «Un poquito de amor», σε μουσική και στίχους του Lui Borda, με τη Γεωργία Βεληβασάκη στο τραγούδι, έκλεισε την παράσταση.

Το χειροκρότημα ήταν θερμό. Ο κόσμος συμμετείχε σωματικά (χειροκρότημα και ρυθμός) και ψυχικά (συγκίνηση). Η σκηνοθεσία απέδιδε το κλίμα του αργεντίνικου καμπαρέ και της ελληνικής μουσικής. Το πείραμα του Lui Borda πέτυχε. Η λύρα συνόδευε αρμονικά την κιθάρα. Το πιάνο ερμήνευε και σε μια περίπτωση κράτησε ένα τζαζ ρυθμό. Αν βρείτε κάπου αυτή την παράσταση μην τη χάσετε.

Η διοργάνωση ήταν του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Σε συνδιοργάνωση της Epopsis και με την υποστήριξη και αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού.

 

Διαβάστε τα άρθρα για τη μουσική

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved