Στέφανος Κασσελάκης Πρόεδρος

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

ΤΟ «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ» ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Στέφανος Κασσελάκης Πρόεδρος: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης

Με κομμένη την ανάσα παρακολούθησαν όλοι οι Έλληνες πολίτες τη διαδικασία διαδοχής στο ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με αυτούς οι ομογενείς στις ΗΠΑ. Μέχρι ένα σημείο όλη αυτή η διαδικασία έμοιαζε σαν αυτές που γίνονται στις ΗΠΑ. Μετά κάπου άρχισε να χαλά το θέμα. Τότε άρχισαν τα ερωτήματα: Ποιος είναι; Γιατί έβαλε υποψηφιότητα; Ακολούθησαν άλλα πολλά που μας επανέφεραν στο γνωστό κλίμα στην Ελλάδα. Ψάχνουμε να βρούμε αυτό που κρύβεται πίσω από ένα γεγονός. Δε θέλουμε να μελετήσουμε το ίδιο το φαινόμενο.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ

Είναι αλήθεια ότι η υποψηφιότητα Κασσελάκη έσκασε σαν κεραυνός σε ένα περιβάλλον χωρίς σύννεφα. Μάταια περιμέναμε τη βροχή, με άλλα λόγια οι οργισμένες αντιδράσεις δεν άργησαν, απλά δεν ήρθαν ποτέ.

Όταν βγήκε πρώτος ο Στέφανος Κασσελάκης, στον πρώτο γύρο, τότε επιχειρήθηκε μια ανάγνωση. Τα δημοσιεύματα είχαν να κάνουν με το τι έκανε στις ΗΠΑ, αν ήταν ομοφυλόφιλος, αν το βιογραφικό του ήταν ακριβές. Και εκεί τέλειωσαν.

Γιατί, όμως, ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε το ΣΥΡΙΖΑ και όχι ένα άλλο κόμμα; Ποιος είναι στην πραγματικότητα αυτός ο υποψήφιος; Ποια είναι η σχέση με τη δεξιά, ακριβώς με τη ΝΔ; Τι θέλει αυτός από την Ελλάδα; Αυτό το τελευταίο λίγο ενδιέφερε τους αρθρογράφους που προσπάθησαν να ρίξουν άπλετο φως στο νέο φαινόμενο της πολιτικής που ονομάζεται Στέφανος Κασσελάκης.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ευκαιρία. Ένα κόμμα χωρίς ηγέτη είναι μια καλή στιγμή για ένα νέο πολιτικό. Ακόμα περισσότερο, αυτό το κόμμα έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τη δεξιά, με τη ΝΔ, για ακρίβεια. Κατά συνέπεια, εδώ έχουμε τα φώτα του ενδιαφέροντος και, να το πούμε λαϊκά, το θέμα πουλάει.

«Στέφανος Κασσελάκης Πρόεδρος: ας

βάλουμε τις λέξεις που

φτιάχνουν το προφίλ του.»

Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι επιχειρηματίας. Δεν είναι πολιτικός, με την έννοια που εμείς έχουμε στο μυαλό μας. Μάλιστα είναι επιτυχημένος στην επιχειρηματική του δραστηριότητα. Η εμπιστοσύνη του ελληνικού λόμπυ στις ΗΠΑ είναι μεγάλη. Είναι μια ευκαιρία για αυτόν να ασχοληθεί με την πολιτική ως μπίζνες.

Στέφανος Κασσελάκης Πρόεδρος

Είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε; Στην Ελλάδα θα θυμηθούμε την περίπτωση του Κοσκωτά: όταν αποφάσισε να «αγοράσει» την ΕΔΗΚ, έσκασαν τα σκάνδαλα και μπήκε στη φυλακή. Στη γειτονική μας Βουλγαρία κατέλαβαν την εξουσία επιχειρηματίες από τις ΗΠΑ και έβαλαν φρένο στην σημαντική ανάπτυξή της. Στην Ουγγαρία δύο αδέλφια ανέλαβαν τα ηνία της χώρας και η στροφή προς τον ολοκληρωτισμό έγινε γρήγορα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι είναι κακό ένας επιχειρηματίας να γίνει ηγέτης ενός κόμματος; Όχι, αναγκαστικά.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ

Ποιος είναι ή ποιος μπορεί να είναι ο Στέφανος Κασσελάκης;

Ας βάλουμε τις λέξεις που φτιάχνουν το προφίλ του, έτσι όπως το ξέρουμε ή λέμε ότι το ξέρουμε.

Πετυχημένος επιχειρηματίας, νέος, όμορφος, έχει πλουτίσει στις ΗΠΑ, συνεργασία με τον νυν πρόεδρο τις ΗΠΑ, ξεκίνησε σχεδόν από το μηδέν, στην Ελλάδα. Έτσι σερβιρίστηκε η υποψηφιότητα Κασσελάκη.

Με άλλα λόγια: Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ήταν ο Στέφανος Κασσελάκης. Με αυτόν τον τρόπο ταυτίζεται ο Έλληνας πολίτης. Η ψήφος στον Κασσελάκη είναι σα να πηγαίνει στον ίδιο τον εαυτό του. Η αυτοπεποίθησή του αυξάνεται. Ένα ακόμα δυνατό στοιχείο: ο Κασσελάκης είναι νέο εισερχόμενος στην πολιτική. Άφθαρτος. Μπορεί να τα κάνει καλύτερα.

«Στέφανος Κασσελάκης Πρόεδρος: έχει

ακουστεί ότι η υποψηφιότητα

του Στέφανου Κασσελάκη είναι φυτευτή.»

Για να το πούμε αλλιώς: Αν ο Κασσελάκης μπορεί να τα καταφέρει, τότε μπορεί οποιοσδήποτε. Άρα και εγώ, εσύ και όλοι! Η ταύτιση είναι μεγαλύτερη. Η συμμετοχή του στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αντίβαρο σε μια ΝΔ που έχει καταφέρει να καταστρέψει τα πάντα. Άρα μια ελπίδα.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΤΟ ΑΤΟΥ

Έχει ακουστεί ότι η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη είναι φυτευτή. Όμως οι υποψηφιότητες πολλών ηγετών της αριστεράς ή της δεξιάς δεν ήταν; Πολλοί από αυτούς είναι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες, τουλάχιστον σύμφωνα με κάποιος μελετητές. Ας αναφέρουμε κάποια παραδείγματα.

Ο Καραμανλής πήρε την αρχηγία της ΕΡΕ από τον Κανελλόπουλο, με τρόπο που έδειχνε επιβολή κέντρων εξουσίας. Ο νεότερος Καραμανλής βγήκε πρόεδρος της ΝΔ βάσει του ονόματός του. Οι γενικοί γραμματείς του ΚΚΕ ορίστηκαν από μηχανισμούς του κόμματος, ποτέ δεν εκλέχτηκαν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε πρόεδρος της ΝΔ λόγω ονόματος. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα παραδείγματα.

Στέφανος Κασσελάκης Πρόεδρος

Γιατί όχι ο Κασσελάκης; Τι έχουμε να χάσουμε από μια δοκιμή; Με αυτό τον απλοϊκό τρόπο σκέφτεται ένας άνθρωπος που δεν έχει γνώμονα την πολιτική σκέψη. Είδαμε σε κάμποσες χώρες που αυτή η λογική έχει οδηγήσει.

Μήπως, όμως, η προεδρία Κασσελάκη είναι μια ευκαιρία για την αριστερά;

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οριστικά έχει αλλάξει το πολιτικό τοπίο στη χώρα μας. Από την προεδρία Κυριάκου Μητσοτάκη και την επανεκλογή του. Ενός ανθρώπου και ενός κόμματος, της ΝΔ, που προσέφερε μόνο σκάνδαλα, καταστροφές και ρεμούλες.

«Στέφανος Κασσελάκης Πρόεδρος:  μπορεί

να ξεκινήσει μια προσπάθεια

επαναπροσδιορισμού του αριστερού

και του δεξιού χώρου.»

Επίσης, στην αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε δει ακόμα αυτές τις διεργασίες που θα μας έδειχναν ένα κόμμα που θα ανήκε στην αριστερά. Σε αυτό θέμα θα επανέλθουμε γιατί χρήζει μεγάλης ανάλυσης. Ένα κόμμα που δεν έχει λειτουργήσει όπως τα κόμματα που τυπικά είναι στον αριστερό χώρο γιατί να μη δεχτεί μια δεξιά πολιτική πρόταση;

Το φαινόμενο Στέφανου Κασσελάκη θέτει  κάποια ερωτήματα. Σε αυτά θα πρέπει να απαντήσει τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά. Μπορεί να ξεκινήσει μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του αριστερού και του δεξιού χώρου, με όρους της σύγχρονής μας εποχής. Με άλλα λόγια, μια πρόταση στην κοινωνία, για τη μια ή την άλλη λογική. Η δεξιά διερεύνηση θα μας απασχολήσει στο επόμενο σημείωμά μας.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved