Thessaloniki International Short Film Festival

THESSALONIKI INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Thessaloniki International Short Film Festival: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Μέχρι και το 2021 έχει 12 χρόνια λειτουργίας. Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης είναι ένα γοητευτικό σημείο αναφοράς της πόλης. Μπορεί τα 12 χρόνια να είναι λίγα για τη λειτουργία ενός φεστιβάλ. Η δουλειά που έχει γίνει μέχρι σήμερα είναι τεράστια. Για όλα, όμως, υπάρχει ένα μυστικό. Ποιο είναι αυτό σε αυτή τη φεστιβαλική διοργάνωση;

THESSALONIKI INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΣ

Πίσω από αυτό τον όμορφο θεσμό πολιτισμού της πόλης μας κρύβεται ένας άνθρωπος. Το όνομά του είναι Γιάννης Ζαχόπουλος. Το θυμόμαστε από τα αγαπημένα βιντεοκλάμπ ΑΖΑ. Ο κινηματογραφικός πλούτος που έβρισκε κάποιος εκεί μπορούσε να τον υποψιάσει για τον ιδιοκτήτη τους.

Την ταυτότητά του θα την περιέγραφε κάποιος με αυτό τον τρόπο: Δέκα χρόνια στην Αμερική. Με υποτροφίες στα καλύτερα πανεπιστήμια. 12 χρόνια στην Αφρική σε θέσεις ευθύνης μεγάλων εταιρειών. Ερασιτέχνης φω­τογράφος στη Γαλλία. Ενθουσιώδης οδηγός αγώνων στην Αμερική και στην Αγ­γλία. Ιδεαλιστής, νεανικός, γειωμένος, φιλοσοφημένος, Θεσσαλονικιός. Ή απλά ΑΖΑ.

Σε όλα υπάρχει από πίσω το αίτημα της απόλαυσης. Δηλαδή του έρωτα. Αναφέρει σε συνέντευξή του, μιλώντας για το πως ξεκίνησε η σχέση του με τον κινηματογράφο: «Όπως ξεκινάει ένας έρωτας. Έρχεται μόνο του. Από την πρώτη φορά που πήγα στο σινεμά στα 12 μου ερωτεύτηκα. Θυμάμαι και ποια ταινία ήταν, το «Αli Baba and the forty thieves», με τη Maria Montez και τον Jon Hall. Τα πρώτα μου έργα τα είδα τέλη της δεκαετίας του ’50. Κάπου εκεί. Την ώρα που κοιμόταν ο μπαμπάς μου. Το εισιτήριο έκανε 2-3 δραχμές. Η μητέρα μου με άφηνε στα κρυφά, πριν ξυ­πνήσει ο πατέρας μου. Να τρέξω στα «Ηλύσια». Ήταν και δίπλα στο σπίτι μου.». Φυσική συνέχεια ήταν τα βιντεοκλάμπ και το Thessaloniki International Short Film Festival.  

Thessaloniki International Short Film Festival

THESSALONIKI INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL: ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Για το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης (TiSFF) θα μπορούσε να ήταν αρκετή αυτή η περιγραφή: Είναι ένα διεθνές Φεστιβάλ. Στόχο έχει την προβολή και την προώθηση πρωτοποριακών ιδεών και τάσεων. Όπως αυτές αποτυπώνονται στις δουλειές κυρίως νέων δημιουργών του κινηματογράφου. Το πρώτο στοιχείο είναι η προσοχή στους νέους δημιουργούς. Το δεύτερο είναι η ανακάλυψη του καινούργιου και του ιδιαίτερου.

Στα 12 χρόνια λειτουργίας του Thessaloniki International Short Film Festival έχουν προβληθεί πάνω από 1.400 ταινίες. Όλες μικρού μήκους. Έχουν συμμετάσχει δημιουργοί από περισσότερο από 30 χώρες. Περισσότερο από 7.000 κινηματογραφόφιλοι έχουν δει αυτές τις προβολές. Το Φεστιβάλ έχει τιμηθεί με ειδικές προβολές. Το έχουν συμπεριλάβει στα 44 καλύτερα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους σε όλο τον κόσμο.

THESSALONIKI INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL: Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ

Η για υγειονομικούς λόγους καραντίνα, το 2020, δεν έπληξε το Φεστιβάλ. Αντίθετα του έδωσε μεγαλύτερη ώθηση. Οι  θεατές του πολλαπλασιάστηκαν. Με online προβολές αυτό το Φεστιβάλ αναδείχθηκε σα μία από τις πιο σημαντικές διοργανώσεις της Ελλάδας. Η συνεργασία του με τα Δημήτρια έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Εδώ και αρκετά χρόνια το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το βοηθά. Κυρίως σε υλικοτεχνικά θέματα. Δεν υπάρχει ένας άρρωστος ανταγωνισμός που βλέπουμε αλλού.

Thessaloniki International Short Film Festival

Όλα αυτά μας κάνουν να δούμε αυτό το Φεστιβάλ με άλλο μάτι. Να κάνουμε την αντιπαράθεση αυτού με το Φεστιβάλ Δράμας. Μπορούμε να πούμε ότι το Thessaloniki International Short Film Festival θέλει πολύ λίγα πράγματα να γίνουν έτσι ώστε να είναι το σημείο αναφοράς και του ελληνικού κινηματογραφικού χώρου. Σημαντικό θέμα: είναι το προϊόν ενός έρωτα που αναπτύχθηκε σε ένα παθιασμένο άνθρωπο. Αυτή η ερωτική φλόγα υπάρχει και στις ταινίες μικρού μήκους. Φωλιάζει στον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο της ταινίας μικρού μήκους. Πολλές φορές πνίγεται. Αλλά ποτέ δε σβήνει. Αυτό το Φεστιβάλ είναι το πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη αυτού του τμήματος της ελληνικής κινηματογραφίας.

THESSALONIKI INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL: ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Τον Οκτώβριο δίνουμε το ραντεβού μας. Οι ταινίες προβάλλονται στις αίθουσες του λιμανιού. Γίνονται και masterclass με σημαντικούς και αναγνωρισμένους δημιουργούς. Είναι ένας πολύ καλός λόγος για να βγούμε από το σπίτι μας. Όσο υπάρχουν αυτές οι συνθήκες να βλέπουμε τις ταινίες και online.

Τον Οκτώβριο του 2022 θα είμαστε εκεί για να παρακολουθήσουμε τις εργασίες του Φεστιβάλ. Να γράψουμε και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Ελπίζουμε να σας ανταμώσουμε σε μία από τις κινηματογραφικές αίθουσες.

 

Διαβάστε τα άλλα άρθρα για τον πολιτισμό

Διαβάστε τις αναφορές μας για αυτό το Φεστιβαλ



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved