Δράμα ο πολιτισμός της

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ

Δράμα ο πολιτισμός της: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Η Δράμα βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση από τα τέλη της 5ης π.Χ. χιλιετίας. Αυτό οφείλεται στα άφθονα νερά και τον πλούσιο κάμπο της. Ο προϊστορικός οικισμός εντοπίζεται στη θέση «Αρκαδικός». Οι κάτοικοι της προελληνικής Δράμας είναι Θράκες. Κατά τους αρχαϊκούς χρόνους η περιοχή επικοινωνεί εμπορικά με ελληνικές αποικίες των θρακομακεδονικών παραλίων. Σε αυτή την πόλη γίνεται το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: Ο ΔΙΟΝΥΣΣΟΣ

Περί τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα ο Φίλιππος Β΄ εντάσσει την περιοχή στο βασίλειο της Μακεδονίας. Η Δράμα των ιστορικών χρόνων βρίσκεται πιθανότατα στη θέση της σύγχρονης πόλης. Τη λατρεία του θεού Διόνυσου πιστοποιεί πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο η Δράμα προσαρτάται στη ρωμαϊκή αποικία των Φιλίππων, που ιδρύεται το 42 π.Χ.

Στα βυζαντινά χρόνια είναι μια μικρή οχυρωμένη πόλη. Από τον 9ο έως τον 13ο αιώνα αποκτά εμπορικό και στρατηγικό ενδιαφέρον. Αναφέρεται ως Darma, Dramme και Dragmis. Από το 1206 έως το 1223/4 είναι στα χέρια των Λατίνων της Τέταρτης Σταυροφορίας. Από το 1345 έως το 1371 αποτελεί τμήμα του βασιλείου των Σέρβων. Το 1383/84 καταλαμβάνεται από τους Τούρκους.

«Δράμα ο πολιτισμός της: αναχαιτίζει

τη δράση του βουλγαρικού κομιτάτου.»

Από τον 18ο αιώνα αρχίζει στην περιοχή της Δράμας η καλλιέργεια του καπνού, που επιφέρει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Την ανάπτυξη αυτή μαρτυρούν έως σήμερα οι καπναποθήκες και οι λαμπρές κατοικίες των καπνεμπόρων της.

Στα χρόνια της αποκορύφωσης του Μακεδονικού Αγώνα μητροπολίτης Δράμας εκλέγεται ο μετέπειτα εθνομάρτυρας άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης. Αυτός αναχαιτίζει τη δράση του βουλγαρικού κομιτάτου. Φροντίζει για τη διάδοση της ελληνικής παιδείας ανεγείροντας μνημειακά σχολικά κτίρια στη Δράμα, το Δοξάτο, την Προσοτσάνη και αλλού.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Η Δράμα καταλαμβάνεται από τους Βουλγάρους τον Οκτώβριο του 1912 (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος). Απελευθερώνεται από τον ελληνικό στρατό την 1η Ιουλίου 1913 (Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος).

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υφίσταται μια δεύτερη επώδυνη βουλγαρική κατοχή (1916-1918). Σε εφαρμογή της Συνθήκης της Λοζάνης (1923) πραγματοποιείται η ανταλλαγή των πληθυσμών. Αποχωρούν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της πόλης και έρχονται πρόσφυγες από τη Θράκη, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία.

Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Δράμα γνωρίζει και μια τρίτη βάναυση βουλγαρική κατοχή (1941-1944). Οδηγεί στη «σφαγή» των κατοίκων της πόλης και της περιφέρειάς της τον Σεπτέμβριο του 1941. Την ίδια περίοδο εξοντώνεται και το εβραϊκό στοιχείο της Δράμας. Σήμερα η πόλη αριθμεί 44.823 κατοίκους (Απογραφή 2011).

Δράμα ο πολιτισμός της

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

Αρχαιολογικό Μουσείο
Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Δράμας καλύπτει χρονικά την ανθρώπινη παρουσία στον Νομό μας. Από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή (50.000 χρόνια πριν από σήμερα) έως τους Νεότερους Χρόνους (το 1913).

«Δράμα ο πολιτισμός της: μετά από

πυρκαγιά η οποία γύρω στο 1915 έκαψε τις ξύλινες παράγκες.»

Δημοτικός Κήπος
Ο Δημοτικός Κήπος της Δράμας είναι απομεινάρι από τα μεγάλα δάση που κάλυπταν την περιοχή στα αρχαία χρόνια. Χαρακτηρίζεται από την άφθονη παρουσία του νερού και τα αιωνόβια πλατάνια του.

Άγιος Νικόλαος
Ο Άγιος Νικόλαος βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Στη νοτιοδυτική γωνία της Πλατείας Ελευθερίας. Επί τουρκοκρατίας λεγότανε Εσκί τζαμί (αρχαίο τζαμί) ή Τσαρσί τζαμί (τζαμί της αγοράς). Το αρχικό κτίριο είχε χτιστεί από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ (1481-1512).

Πλατεία Ελευθερίας
Η Πλατεία Ελευθερίας πήρε τη σημερινή της μορφή μετά από πυρκαγιά η οποία γύρω στο 1915 έκαψε τις ξύλινες παράγκες. Καταλάμβαναν τον χώρο της. Από την πλατεία ξεκινούσαν οι δύο βασικοί δρόμοι της πόλης: Η οδός Βενιζέλου, η οποία οδηγούσε στο ελληνικό τμήμα της πόλης και η οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου που οδηγούσε στις τουρκικές συνοικίες.

Μουσουλμανικό τέμενος (Άρμεν και Αγαμέμνονος)
Ονομάζεται Σαντριβάν τζαμί και είναι ένα από τα τέσσερα τεμένη που υπάρχουν σήμερα στη πόλη. Αξιόλογες για τη νεότερη ιστορία της πόλης είναι οι τοιχογραφίες που σώζονται στο προστώο. Απεικονίζουν τη Δράμα (υπό μορφή παραδεισιακής πόλης) από το τέλος της Τουρκοκρατίας.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ελληνιστικός τάφος
Ο ελληνιστικός τάφος της οδού Τροίας 1 (2ος π.Χ αιώνας) αποτελείται από κτιστό κλιμακωτό «δρόμο», προθάλαμο και νεκρικό θάλαμο. Στον προθάλαμο σώζονται σημαντικές τοιχογραφίες με μίμηση της τοιχοδομίας. Βούκρανα και εξάφυλλους ρόδακες. Στον νεκρικό θάλαμο διατηρούνται τρεις κτιστές σαρκοφάγοι.

Δράμα ο πολιτισμός της

Οθωμανικό σιντριβάνι (Πλατεία Δικαστηρίων)
Γύρω από το σημείο όπου βρίσκεται το σιντριβάνι υπήρχαν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας τα δικαστήρια, το διοικητήριο, οι φυλακές και μαζί με το Αράπ τζαμί. Αποτελούσαν ένα σύνολο που χαρακτήριζε την περιοχή αυτή ως το διοικητικό κέντρο της πόλης.

Μουσουλμανικό τέμενος Αράπ Τζαμί
Το Αράπ τζαμί είναι κτίσμα λιθόκτιστο με ορθογώνια κάτοψη και με προστώο στη βορειοδυτική πλευρά. Έχει τρία αψιδωτά ανοίγματα. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας υπήρχαν και άλλα μουσουλμανικά τεμένη, λουτρά και μεντρεσές.

«Δράμα ο πολιτισμός της: εδώ

συγκεντρώνονταν τα πιο πολλά χάνια,

τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, τα καφενεία,

οι ταβέρνες και ο κινηματογράφος της πόλης.»

Οδός 19ης Μαΐου (πρώην Κένεντι) 9
Σημαντικός εμπορικός δρόμος της πόλης είναι η οδός 19ης Μαΐου. Προήλθε από την κάλυψη του χειμάρρου Μοναστηρακίου στη δεκαετία του 1960. Ονομάζεται επίσης «το Τσάι» ή «το Ρέμα». Οι όχθες του χειμάρρου συνδέονταν παλιά με γέφυρες με μεγαλύτερη αυτήν της οδού Βενιζέλου. Ίσως η «γέφυρα της Δράμας» του γνωστού οθωμανικού τραγουδιού. Συχνά το Τσάι ξεχείλιζε και γι’ αυτό τον λόγο έγινε η επικάλυψή του.

Οδός Βενιζέλου
Η οδός Βενιζέλου, έως τη δεκαετία του 1960, ήταν ο πιο κεντρικός και εμπορικός δρόμος της Δράμας. Η πόλη ξεκίνησε να χτίζεται γύρω από αυτόν τον δρόμο. Άρχιζε από την ανατολική πύλη της βυζαντινής πόλης και κατέληγε στη δυτική. Εδώ συγκεντρώνονταν τα πιο πολλά χάνια, τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, τα καφενεία, οι ταβέρνες και ο κινηματογράφος της πόλης.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΤΑ ΤΕΙΧΗ

Ναός των Ταξιαρχών
Ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών είναι χτισμένος στη θέση παλαιότερου ναού. Υπολείμματα του οποίου είναι εντοιχισμέναστην τοιχοδομία του. Πρόκειται για μονόχωρη κεραμοσκεπή βασιλική. Στο εσωτερικό του σώζεται αποσπασματικός ζωγραφικός διάκοσμος με μέρος του κύκλου των Παθών. Επίσης τους Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ, που χρονολογούνται στην πρώτη 20ετία του 14ου αιώνα.

Δράμα ο πολιτισμός της

Καφενείο «Ελευθερία»
Το καφενείο «Ελευθερία» χτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα (1906-1907). Από την Ελληνική Κοινότητα Δράμας στη συμβολή των σημερινών οδών Βενιζέλου και Κουντουριώτου. Μετά την απελευθέρωση της πόλης πήρε το όνομα «Ελευθερία».

«Δράμα ο πολιτισμός της: δύο πύλες

και πέντε τουλάχιστον πύργους.»

Βυζαντινά τείχη – Χάνια
Στην οδό Κουντουριώτου, στα δεξιά, διακρίνεται ένα τμήμα των ανατολικών βυζαντινών τειχών. Όπως και το πίσω μέρος των χανιών που η πρόσοψή τους βρίσκεται επί της οδού Βενιζέλου.

Βυζαντινά τείχη – Ωρολογόπυργος
Τα βυζαντινά τείχη της Δράμας χρονολογούνται στον 10ο αιώνα. Είχαν περίμετρο 850 περίπου μέτρων. Δύο πύλες και πέντε τουλάχιστον πύργους. Σε πύργο της ανατολικής πλευράς υπήρχε το ρολόι της πόλης. Αφαιρέθηκε από αυτόν το 1945.

Ναός της Αγίας Σοφίας
Ο ναός της Αγίας Σοφίας είναι ο παλαιότερος σωζόμενος ναός της πόλης. Στη βυζαντινή περίοδο ήταν αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Στη σημερινή του μορφή περιλαμβάνει τον βυζαντινό πυρήνα, που βρίσκεται σε βάθος δύο περίπου μέτρων κάτω από τη σημερινή επιφάνεια του εδάφους. Χρονολογείται γύρω στον 10ο αιώνα και αποτελεί μεταβατικό τύπο τρουλαίας βασιλικής με περίστωο. Παρουσιάζει τοιχοδομία ανάλογη με αυτήν των τειχών.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΝΕΟΤΕΡΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

Αρχοντικό (οδός Αγίας Σοφίας)
Αυτό το μέγαρο χτίστηκετο 1926-1927. Πρόκειται για ένα σπάνιο και εξαιρετικό έργο τέχνης με στοιχεία νεοκλασικά.

«Δράμα ο πολιτισμός της: διαδέχθηκε

παλαιότερο ναό βυζαντινών ή πρώιμων μεταβυζαντινών χρόνων. «

Κινηματοθέατρο «Ολύμπια»
Το κινηματοθέατρο «Ολύμπια» βρίσκεται στην οδό Βενιζέλου. Ήταν ιδιοκτησία της ισραηλιτικής κοινότητας της Δράμας. Λειτούργησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 με την επωνυμία «Ο Μέγας Αλέξανδρος» ή «Μέγας». Το 1940 ονομάστηκε «Ολύμπια».

Παλαιά Μητρόπολη
H Παλαιά Μητρόπολη Δράμας σώζεται ακρωτηριασμένη δίπλα στον νέο μητροπολιτικό ναό. Είναι αφιερωμένη και αυτή στα Εισόδια της Θεοτόκου. Διαδέχθηκε παλαιότερο ναό βυζαντινών ή πρώιμων μεταβυζαντινών χρόνων. Αυτός ανακαινίστηκε το 1721 από τον μητροπολίτη Παρθένιο. Tυπολογικά ανήκει στις τρίκλιτες βασιλικές με δίρριχτη στέγη.

Δράμα ο πολιτισμός της

Εκκλησιαστικό Μουσείο
Το Εκκλησιαστικό Μουσείο φιλοξενείται σε ένα πενταώροφο κτίριο σε μια πτέρυγα του Επισκοπικού Μεγάρου Δράμας (τέρμα οδού Βενιζέλου). Ιδρύθηκε κατά την περίοδο της αρχιερατείας του Μητροπολίτη Διονυσίου Α΄. Οι εκκλησιαστικοί θησαυροί που εκτίθενται, προέρχονται από κειμήλια που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και του Πόντου το 1922-1924.

Εκπαιδευτήρια της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος Δράμας
Τα Εκπαιδευτήρια της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος Δράμας βρίσκονται στην οδό Δημητρίου Γούναρη. Χτιστήκαν το 1908 από τον μητροπολίτη Χρυσόστομο με την οικονομική υποστήριξη των κατοίκων της Δράμας και της οικογένειας του Παύλου Μελά. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1909. Τα Εκπαιδευτήρια αποτελούν σημαντικό μνημείο και μαρτυρία για τη δράση του Χρυσοστόμου στην περιοχή κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Στη ΝΑ πλευρά του κτιρίου υπάρχει μαρμάρινος ανδριάντας του εθνομάρτυρα μητροπολίτη.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΠΝΑΠΟΘΗΚΕΣ

Αρχοντικό (Περδίκκα 10)
Το «Αρχοντικό». Είναι ένα ακόμα δείγμα της εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.

«Δράμα ο πολιτισμός της: ένα εξαιρετικό αρχοντικό

που κατασκευάστηκε το 1925 από τον Konrad von Vilas. 

Καπναποθήκη
Στο τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα η καλλιέργεια καπνού στη Δράμα γνωρίζει μια σημαντική ανάπτυξη. Αποτέλεσμα είναι η ανέγερση νέων κτιρίων, των καπναποθηκών. Μια μεγάλη και εντυπωσιακή καπναποθήκη, έργο του Αυστριακού μηχανικού Konrad von Vilas, βρίσκεται στην οδό Περδίκκα 10. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά σωζόμενα βιομηχανικά κτίρια της περιόδου της μεγάλης ακμής της Δράμας. Στις προσόψεις της καπναποθήκης είναι εμφανής η κεντροευρωπαϊκή επίδραση και στοιχεία της «Art Nouveau».

Αρχοντικό (Πλατεία Ταξιαρχίας)
Στην Πλατεία Ταξιαρχίας δεσπόζει ένα εξαιρετικό αρχοντικό που κατασκευάστηκε το 1925 από τον Konrad von Vilas. Αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα του εκλεκτικισμού: Στοιχεία της κεντρικής και ανατολικής Μακεδονίας, αναγεννησιακά, μπαρόκ και στοιχεία από την κεντρική Ευρώπη.

Δράμα ο πολιτισμός της

Σοκάκια της Αγίας Βαρβάρας
Κάθετα στην οδό Περδίκκα και την οδό Βενιζέλου, υπάρχει ένα πλέγμα από στενά παλιά παραδοσιακά σοκάκια. Οδηγούν στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας και στην εκκλησία. Πολλά από αυτά ήταν έως το 1950 στρωμένα με κροκάλες. Στα σοκάκια αυτά σώζονται παλιά σπίτια μακεδονικού τύπου, αρχοντικά και καπναποθήκες.

Εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας
Δίπλα στη λίμνη βρίσκεται η μικρή εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Είναι πολιούχος της Δράμας. Γιορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου. Την παραμονή της γιορτής τα παιδιά αφήνουν στα νερά των πηγών καραβάκια στολισμένα με κεριά. Τα ανάβουν προς τιμήν της αγίας. Εδώ επίσης συγκεντρώνεται όλη η πόλη για την κατάδυση του Σταυρού την ημέρα των Θεοφανίων.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΤΑ ΝΕΡΑ

Περιοχή των Πηγών της Αγίας Βαρβάρας
Η Δράμα οφείλει την ιδιαιτερότητα της στα νερά των πηγών της Αγίας Βαρβάρας. Υπήρξαν διαχρονικό σημείο αναφοράς. Αυτά προσήλκυσαν τους προϊστορικούς ανθρώπους να δημιουργήσουν τον πρώτο παραλίμνιο οικισμό. Στην περιοχή υπάρχουν δύο δεξαμενές νερού χτισμένες από Ηπειρώτες τεχνίτες. Γύρω από τα νερά υπάρχουν καπνομάγαζα, που αποτελούν μνημεία της ιστορίας της Δράμας. Σήμερα ο χώρος αυτός είναι το κέντρο της πολιτιστικής ζωής.

«Δράμα ο πολιτισμός της: στην καπναποθήκη Φ.

συγκέντρωσαν στις 3 Μαρτίου 1943 οι Βούλγαροι

τους Εβραίους της Δράμας.

Υδρόμυλοι
Ο μεγάλος αριθμός υδρόμυλων οφείλεται στην παρουσία άφθονων πηγών στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας. Στις αρχές του 20ού αιώνα υπολογίζεται ότι υπήρχαν δεκαπέντε υδρόμυλοι. Σήμερα απέμειναν, εκτός λειτουργίας πλέον, τρεις υδρόμυλοι στο νότιο τμήμα των πηγών.

Μνημείο Εβραϊκού Ολοκαυτώματος
Δίπλα στο υπαίθριο θεατράκι στήθηκε το 1999 «Μνημείο των Εβραίων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος». Στην καπναποθήκη Φ. συγκέντρωσαν στις 3 Μαρτίου 1943 οι Βούλγαροι τους Εβραίους της Δράμας. Από εκεί ξεκίνησε το μαρτυρικό τους οδοιπορικό προς το στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίκα II στην Πολωνία.

Κέντρο Ενημέρωσης Επισκεπτών (παλιό κτίριο του ΟΣΕ)
Στην καρδιά της περιοχής των πηγών της Αγίας Βαρβάρας βρίσκεται το «Κέντρο Ενημέρωσης Επισκεπτών» (παλιό κτίριο του ΟΣΕ). Το κτίριο αυτό κατασκευάστηκε το 1895 μαζί με το κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού. Λειτούργησε επί έναν αιώνα ως αντλιοστάσιο προμηθεύοντας με νερό τις εγκαταστάσεις του ΟΣΕ.

Καπναποθήκη Έρμαν Σπήρερ
Η καπναποθήκη του καπνεμπόρου Έρμαν Σπήρερ (Herman Spierer) είναι στη βόρεια πλευρά της μεγάλης λίμνης. Χτίστηκε το 1925. Η κατασκευή της οφείλεται στον Αυστριακό μηχανικό Κonrad von Vilas. Έφερε μεγάλη αναστάτωση λόγω του τεράστιου όγκου της.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΑΛΛΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Η συνοικία της Άγιας Τριάδας βρίσκεται στις βόρειες παρυφές της πόλης. Ονομάζεται έτσι από τον ομώνυμο ναό και την περίοδο της τουρκοκρατίας. Ήταν κατοικημένη από μουσουλμανικό πληθυσμό. Τότε ο ναός ήταν τέμενος και ονομαζόταν Κουρσούμ (ή Κουρσουνλού) τζαμί.

Δράμα ο πολιτισμός της

Το Ορφανοτροφείο (Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Δράμας) είναι το παλιό τουρκικό γυμνάσιο (Ρουσδιέ). Χτίστηκε σε σχέδια του μηχανικού Konrad von Vilas πριν από το 1910. Βρίσκεται στη σημερινή οδό Ιπποκράτους.

«Δράμα ο πολιτισμός της: οδηγεί στο

«Πάρκο των Κομνηνών», που οφείλει

την ονομασία του στον παλαιότερο

ποντιακό σύλλογο της πόλης.»

Σχολείο τουρκικό ήταν επίσης και το πρώην «Στρατιωτικό Νοσοκομείο» (ΚΙΧΝΕ).Το Γυμνάσιο Αρρένων, επιβλητικό διώροφο κτίριο, ένα από τα ωραιότερα σχολικά κτίρια της χώρας. Είναι χτισμένο στο ΒΑ άκρο της πόλης της Δράμας, στο τέρμα της οδού Μητροπολίτου Χρυσοστόμου. Η κατασκευή του ξεκίνησε γύρω στο 1927-28 αλλά άρχισε να λειτουργεί μόνο από τις αρχές του 1935.

Ο ίδιος δρόμος που οδηγεί στο ορφανοτροφείο και στο Νοσοκομείο της πόλης οδηγεί και στον Λόφο του Κορυλόβου. Χρησιμοποιείται από τους Δραμινούς ως χώρος αναψυχής. Στην κορυφή του λόφου υπήρχε, κατά τη βυζαντινή περίοδο, μοναστηριακός ναός. Όπως έχει αποδείξει η ανασκαφική έρευνα των τελευταίων ετών.

Η οδός Ευξείνου Πόντου οδηγεί στο «Πάρκο των Κομνηνών», που οφείλει την ονομασία του στον παλαιότερο ποντιακό σύλλογο της πόλης. Στο χώρο του πάρκου υπάρχει μνημείο για τη γενοκτονία των Ποντίων. Καθώς και κοιμητήριο της ποντιακής κοινότητας.

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός: Το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο στη Μακεδονία, στα τέλη του 19ου αιώνα, κατασκευάστηκε από την εταιρεία «Σύνδεση Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινουπόλεως». Ο σταθμός της Δράμας οικοδομήθηκε το 1895. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους του ελληνικού δικτύου.

Η «Νίκη της Δράμας» βρίσκεται στη περιοχή της ανάπλασης του χειμάρρου της Καλλιφύτου. Απέναντι από το Δημαρχείο της πόλης μας. Φιλοτεχνήθηκε το 2013 στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 Χρόνων Ελεύθερης Δράμας από τον διεθνούς φήμης Δραμινό γλύπτη Παύλο Κουγιουμτζή.

ΔΡΑΜΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ: ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΜΕΓΑΡΑ

Το τέλος του 19ου αιώνα συμπίπτει με μια εποχή έντονης οικονομικής και οικοδομικής ανάπτυξης. Μια καινούρια πλούσια αστική τάξη θέλει να χτίζει εντυπωσιακά ιδιωτικά μέγαρα.

«Δράμα ο πολιτισμός της: ο σταθμός της

Δράμας οικοδομήθηκε το 1895. «

Το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα αρχίζουν να διαφαίνονται οι επιδράσεις του νεοκλασικισμού, αρχιτεκτονικού ρεύματος. Επικρατεί στην Ευρώπη από τον 18ο αιώνα. Η αναζήτηση συνεργασίας με ξένους μηχανικούς-αρχιτέκτονες έφερε μερικούς σπουδαίους επαγγελματίες στη Δράμα. Όπως τον Αυστριακό μηχανικό-αρχιτέκτονα, Konrad Jacob Josef von Vilas. Αυτός συνέβαλε ενεργά στην κατασκευή κτιρίων εμπορικής χρήσης. Όπως οι καπναποθήκες, αλλά και ιδιωτικών κατοικιών στη Δράμα. Πανέμορφα δείγματα αρχοντικών μπορούμε να θαυμάσουμε στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας και στις οδούς 25ης Μαρτίου, Κουντουριώτου, Γούναρη, Σκόρδα, Αβέρωφ, Αγίας Σοφίας, Βενιζέλου, Βορείου Ηπείρου και σε πολλά άλλα μέρη της πόλης.

 

Διαβάστε τα άρθρα λαογραφικού ενδιαφέροντος



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved