ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΟ DEATH DISCO OPEN AIR ATHENS FESTIVAL
20-21/9, ΓΚΑΖΙ, ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ
Death Disco: γράφει ο Γιάννης Τσιτσίμης
Death Disco Open Air Athens Festival. Καλώς ήλθατε στον κόσμο των βαμπίρ. Ή αλλιώς… Το σκοτεινό κύμα είναι εδώ, ενωμένο δυνατό!!!
Death Disco: Κεφάλαιο 1ο
Βγαίνοντας από το φέρετρο.
Η μουσική η λεγόμενη goth είναι συναρπαστική και ταξιδεύει για δεκαετίες μέσα στα ροκ μονοπάτια με διάφορες σχολές και κατηγορίες. Dark wave, synth punk, post punk και δε συμμαζεύεται. Αντίθετα με το βλαχοχώρι που λέγεται Θεσσαλονίκη είναι μόνο για ποντιακά πανηγύρια και τον… Κακοσαίο(!!!)
Η Αθήνα χάρη σε αυτό το φεστιβάλ και όχι μόνο, βρίσκεται στην πρωτοπορία της σκοτεινής νέας μουσικής. Είχαμε την χαρά να συναντήσουμε και να ακούσουμε αλλά και να μιλήσουμε με σπουδαίους μουσικούς της παγκόσμιας σκηνής και να γνωρίσουμε του νέους μουσικούς αυτής της σκηνής της -στα όρια τη μεταδικτατορίας*- χώρας μας.
Death Disco: Peter Hook
Πάμε λοιπόν: Peter Hook and the light. Τι να πούμε για αυτόν τον δύστροπο ογκόλιθο από το Μάντσεστερ; Εκτέλεσε με σεβασμό τα τραγούδια των Joy Division, (ναι, 2.000 και βάλε άνθρωποι συγκινήθηκαν όταν ακούστηκε το love will tear us apart again και τραγούδησαν she s lost control).
Μετά ξεχύθηκε σε αθάνατες εκτελέσεις των New Order σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του: Την αυτοκτονία του λατρεμένου Ian , τα σκοτάδια που μας τύλιξαν ευλαβικά σαν ήμασταν παιδιά για να σωθούμε από τα χέρια της αδίστακτης πατρίδας, μια εφηβεία που χάθηκε, ένα γήρας που δεν έρχεται, το ροκ που πέθανε και γεννήθηκε δεκάδες φορές, τον Νοσφεράτου που αγαπήσαμε γιατί μας αγάπησε κι αυτός.
Death Disco: Anja Huwe
Και είχαμε επίσης: Anja Huwe με τα απομεινάρια των θρυλικών Xmal Deutschland σε ένα αριστοτεχνικό σετ εκτελέσεων με επικεφαλής αυτή τη γυναίκα- θρύλο του Αμβούργου και της Ευρώπης.
Αυτή τη γυναίκα που τόλμησε και άλλαξε τον ήχο του νέου ροκ και μαζί σημάδεψε για πάντα τη ζωή μας. Αγέρωχη πάνω στη σκηνή με μια φωνή όχι ιέρειας του ροκ αλλά θεάς ξαναγεννημένης…
Death Disco: Κεφάλαιο 2ο
Αράχνες, σκόνη και καταχνιά. Και λίγο μαύρο ακόμη.
Στον αντίποδα είχαμε σημαντικές εμφανίσεις από ελληνικά σχήματα. Οι εκπληκτικοί Valisia Odell σε μια δυναμική εμφάνιση και με τη φωνή της Valisia να ταρακουνά από νωρίς όλο το Γκάζι, βαθιά, ψυχωμένη, άφθαρτη. Ακούστε το τραγούδι τους «μακριά» από τον ολοκαίνουργιο δίσκο τους «shadow of a dream» και μείνετε συντονισμένοι γιατί έρχονται σύντομα για συναυλία στα μέρη μας.
Για τους Incirrina έχουμε ξαναπεί ότι είναι ανερχόμενο ντουέτο που ξέρει να στέκεται στη σκηνή ενώ για άλλη μία φορά ο Ediie Dark ξέφυγε στα ολόδικά του σκοτεινά μονοπάτια. Τελικά από την επιρροή των Γότθων δεν γλίτωσε κανείς.
Απόδειξη: η αριστουργηματική εμφάνιση της πιο μεγάλης ποιήτριας του ροκ, η Annie Clark με τη συνοδεία μιας φουλ μπάντας εκπληκτικών μουσικών μπροστά μας, σε ένα κοινό που πρέπει να ξεπέρασε τις 3.000! Σε ένα σετ 1.30 ώρας περίπου συντάραξε συθέμελα τα θεμέλια του φεστιβάλ. Καταλάβαμε γιατί μετά από αυτήν η μουσική δεν ήταν ποτέ η ίδια και μας άφησε με το our darkness, τον εθνικό ύμνο μιας χώρας που δεν ιδρύθηκε ακόμα…
Death Disco: Κεφάλαιο 3ο
Οι γκοθ φυλές της Αθήνας επελαύνουν…
Στην Αθήνα εδώ και χρόνια παρατηρούμε τη γέννηση ή ξαναγέννηση, αν προτιμάτε, ενός κοινού νεανικού που δείχνει έντονα την προτίμηση προς τον «νέο ήχο» ότι κι αν σημαίνει αυτό. Παράλληλα έχει τα δικά του στέκια, τους δικούς του συναυλιακούς χώρους, μια απίθανη μόδα underground ντυσίματος και δεν δείχνει κανένα φόβο να περιθωριοποιηθεί, το αντίθετο, το επιδιώκει.
Είναι πολυπληθές, χαμογελά ενώ είναι βαμμένο στα χρώματα του σκότους, χορεύει ενώ μαυροφορεί, δονεί την πόλη την ώρα που αυτή πεθαίνει στα σκυλάδικα. Τι έρχεται; Ίσως και τίποτα. Το σκοτεινό κύμα είναι από μόνο του ένα παράδοξο. Δεν εξηγείται, αφήνεται. Πλέει, ρέει εκεί που άλλου δεν ξέρουν να κολυμπήσουν και αντιστέκεται με μια τελείως διαφορετική στάση απ’ότι αντιλαμβάνονται οι γηγενείς καφενόβιοι της διπλανής πόρτας και οι «πατέρες» της αμφισβήτησης στην όμορφη μπανανία μας.
Κι όλο αυτό δεν είναι… κίνημα (ευτυχώς) δεν έχει πολιτικές προεκτάσεις (πάλι ευτυχώς) απλώς είναι μια γροθιά που δεν θα καταλάβεις πότε θα σου έρθει…
Death Disco: Κεφάλαιο 4ο
Μέσα στην ομίχλη του κατακαλόκαιρου…
Η έκπληξη-αποκάλυψη του διήμερου ήρθε από τη Ρώμη. Spiritual Front! Με επιρροές από νέο-έθνικ και post punk -new wave 80’s έδωσαν μια δική τους σφραγίδα στην εξέλιξη του ροκ σήμερα. Θα πρέπει να αναζητήσετε ηχογραφήσεις τους (έχουν αρκετούς δίσκους) και πάνω στη σκηνή είναι πραγματικοί βασιλιάδες της μελωδίας και του έρωτα.
Γενικά το διήμερο ήταν υπέροχο και ευχαριστούμε τους διοργανωτές για την κλήση τόσων ονομάτων σε δύο σκηνές ταυτόχρονα και σε ένα εκπληκτικής αισθητικής χώρο.
Δεκάδες ξένοι ήρθαν αποκλειστικά για το φεστιβάλ (και λίγο ταβέρνα, Παρθενώνα κ.λπ. όλα στο παιχνίδι είναι) πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το φεστιβάλ τραβάει κόσμο από έξω (μάλλον περισσότερο από τις «ενδελεχείς» προσπάθειες της υπουργού πολιτισμού μας…).
Γιατί το σκοτάδι δεν πρέπει να το φοβάσαι. Κρύβει αυτούς που το αγαπούν και τους χαρίζει ηδονή, έρωτα, πόνο και τραγούδι…
Death Disco: Οι στίχοι
Μέχρι το επόμενο ραντεβού του «σκοτεινού κύματος» και των βιομηχανικών υπολοίπων του, σας αποχαιρετάμε με τους στίχους της μεγάλης Annie Clark (our darkness)
Doubting all the time
Fearing all the time
Doubting all the time
Fearing all the time
That like these urban nightmares
We’d blacken each other’s skies
Death Disco: Οι καλλιτέχνες
Καλλιτέχνες που μας τίμησαν με το σκοτάδι τους:
Anne Clark & Band
Peter Hook and the Light
Anja Huwe / XMal Deutschland
The Chameleons
Cold Cave
Corpus Delicti
Eddie Dark
Buzz Kull
Klangstabil
Spiritual Front
Aux Animaux
Incirrina
Valisia Odell
*Μεταδικτατορία: μια κατάσταση απόλυτου, δικτατορικού ελέγχου της χώρας με κυβερνητικά διατάγματα και με τη συμμετοχή, ανοχή και συνενοχή των πολιτών της χώρας αυτής.
