Οδύσσεια

ΟΔΥΣΣΕΙΑ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΣΤΟ ΚΤΕΛ

Οδύσσεια: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Δεν είναι η πρώτη και δεν θα είναι η τελευταία φορά που οι επιβάτες των λεωφορείων του λεγόμενου ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης ταλαιπωρούνται μέχρι να φτάσουν στο σημείο του προορισμού τους. Φοβάμαι ότι αυτό θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα όσο δε θα υπάρξει βούληση για να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των συγκεκριμένων γραμμών. Να υπενθυμίσουμε ότι το λεγόμενο ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης έχει γραμμές στη Θεσσαλονίκη που έχει παραχωρήσει ο ΟΑΣΘ, επί υπουργίας Καραμανλή και, φυσικά, ανήκει στο ΚΤΕΛ Σερρών, τι άλλο, βέβαια, αυτή η παραχώρηση έγινε για να βιώσιμο το ΚΤΕΛ που, πριν δύο χρόνια, εξυπηρετούσε τους προορισμούς εκτός της πόλης.

Οδύσσεια: Η γραμμή

Ξεκινάς από το κέντρο για να πας στη Θέρμη. Το μετρό δε λειτουργεί. Ευτυχώς έχουν βάλει τη γραμμή Μ1 που κάνει 11 μόνο στάσεις και σε αποβιβάζει έξω  από τον σταθμό Νέα Ελβετία, φτάνοντας πολύ γρήγορα. Τρέχεις για να προλάβεις το λεωφορείο 66 που θα σε πάει στη Θέρμη. Φτάνεις σε αυτό που λένε αποβάθρες αλλά είναι στάσεις λεωφορείων και βλέπεις ότι το 66 δεν είναι εκεί ενώ πολύ κόσμος το περιμένει. Είναι κάτι που συμβαίνει σχεδόν κάθε μεσημέρι, λες και το κάνουν επίτηδες.

Είναι η ώρα που ο κόσμος σχολάει από τις δουλειές του. Θέλει να πάει στο σπίτι του όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Κάποιοι άλλοι θα αλλάξουν λεωφορείο, το 67, που θα το πάρουν από τη Θέρμη, για να φτάσουν στον προορισμό τους. Ο χρόνος είναι πολύτιμος, ο κάθε άνθρωπος έχει πίεση χρόνου και το κάθε λεπτό μετράει για 2 ή 3. Όχι όμως για το ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης. Πιο πριν έχεις δει το 66 να είναι σταθμευμένο πιο πέρα, με αναμμένες τις μηχανές, να περιμένει να ξεκινήσει. Σε λίγο θα έρθει, λες.

Οδύσσεια: Η αλλαγή

Όντως μετά από λίγα λεπτά ξεκινά, κάνει τον κύκλο για να φτάσει στη στάση του 66. Τότε συνειδητοποιείς ότι ο οδηγός το έχει αλλάξει και έχει γίνει 58Μ, που πάει στο Πανόραμα, πάλι γραμμή του ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης. Μετά από λίγα λεπτά έρχεται ένα 58Μ, σκέφτεσαι ότι θα γίνει 66 και όλα καλά. Θα κάνουν αυτή την αλλαγή προς όφελος του επιβάτη.

Οδύσσεια

Κάνει τον κύκλο, φτάνει μπροστά από την στάση και τότε συνειδητοποιείς ότι έχει γίνει «Εκτός λειτουργίας». Περιμένεις. Ο χρόνος πιέζει. Εσύ περιμένεις. Και άλλοι επιβάτες έρχονται στην στάση. Έχεις καταλάβει ότι όλοι αυτοί δε θα χωρέσουν στο λεωφορείο. Αυτό ακόμα να έρθει. Περιμένεις. Αρχίζεις να εκνευρίζεσαι. Λες ότι με τα νεύρα δεν καταφέρνεις τίποτε. Ο χρόνος πιέζει και το ΚΕΤΛ Ν. Θεσσαλονίκης αδιαφορεί!

Οδύσσεια: Η εξυπηρέτηση

Αυτή η γραμμή εξυπηρετεί όχι μόνο τη Θέρμη, αλλά και τους φοιτητές που θα πάνε στο Πανεπιστήμιο, στην Σχολή Καλών Τεχνών και στο Τμήμα Φυσικής Αγωγής. Άρα δεν είναι μια γραμμή που θα την χρησιμοποιήσουν κάποιοι λίγοι άνθρωποι. Τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης σου δίνουν την εικόνα ενός λεωφορείου του 1960, δεν συγκρίνονται με αυτά του ΟΑΣΘ. Ένα όχημα που ασθμαίνει για να σε πάει στον προορισμό σου, που δεν ξέρεις αν σε κάποιο σημείο αφήσει την τελευταία του πνοή και αν προλάβεις να κατέβεις για να σωθείς.

Σκέφτεσαι ότι το ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης θεωρεί ότι οι επιβάτες του ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο: Εκεί υπάρχουν διανοητικά καθυστερημένοι που δεν αντιδρούν με ότι θα γίνει, ανέχονται την ταλαιπωρία, όποια και να είναι αυτή, μπαίνουν σε ένα λεωφορείο χωρίς παράθυρα, ένα σωστό φέρετρο, από ανάγκη. Μία λογική που δεν αρμόζει με την εποχή μας, μια αναίδεια στον άνθρωπο και ένας ζαμανφουτισμός που σε εξοργίζει. Δεν έχουν καταλάβει ότι οι επιβάτες είναι ευγενικοί και κάνουν πολύ μεγάλη υπομονή. Ως πότε όμως;

Οδύσσεια: Το μέλλον

Η απάντηση στο ερώτημα -Γιατί ο κόσμος μετακινείται με το αυτοκίνητό του μέσα στην πόλη;- είναι αυτά που μόλις εξιστορήσαμε. Αν σκεφτεί το ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης ότι αυτό γίνεται καθημερινά τότε κάτι θα πρέπει να αλλάξει, αν σέβεται την υπηρεσία του, πρώτα, και τον επιβάτη, μετά. Το Υπουργείο που το εποπτεύει, από την άλλη, κάτι θα πρέπει να κάνει αν θέλει να λέγεται «υπουργείο», άρα να συντονίζει το έργο των μετακινήσεων. Αφήνουμε εδώ το κριτικό σημείωμα για την ταινία «47», ισπανική παραγωγή, που έχει σχετικό θέμα.

Θα πρέπει να καταλάβουν όλοι αυτοί ότι στη Θεσσαλονίκη δε ζουν άνθρωποι που είναι εθισμένοι στη ζωή του 1950, οπότε θα θεωρούσαν αυτή την «εξυπηρέτηση» κανονική. Θα πρέπει να ντρέπονται που το ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης έχει ένα τηλέφωνο που δεν λειτουργεί, δεν έχει ένα email, δεν μπορείς να το βρεις για να κάνεις τα παράπονά σου. Το αφήνουμε εδώ και θα επανέλθουμε.

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Σύμπραξη

Αυξήσεις

Πορεία στη Θεσσαλονίκη



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved