ΓΕΩΡΓΙΑ

ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Ιστορία της Γεωργίας: γράφει ο Γιάννης Γιαννόπουλος

Θα προσπαθήσουμε σε λίγες λέξεις να αναφερθούμε στην ιστορία της Γεωργίας. Αυτή η χώρα έχει κοινά στοιχεία με την Ελλάδα: Οι αρχές της ιστορίας της αναφέρονται πριν από 2.500 και πλέον χρόνια. Η γλώσσα της μιλιέται και είναι ίδια όλα αυτά τα χρόνια. Η θρησκεία της είναι ο ορθόδοξος χριστιανισμός. Ο μύθος των Αργοναυτών είναι ο συνδετικός κρίκος της Ελλάδας με την Γεωργία. Ας πάρουμε μια ιδέα. Ο αναγνώστης μπορεί να ανατρέξει σε βιβλιογραφικές πηγές για περισσότερη μελέτη της ιστορίας της.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Στις νότιες πλαγιές των βουνών του Καυκάσου, ανάμεσα στον Εύξεινο Πόντο και την Κασπία Θάλασσα, ζει ο ελευθεριάζων γεωργιανός λαός. Διεκδικεί μια μακρά και συναρπαστική ιστορία. Σφυρηλατημένο εν μέσω συνεχών συγκρούσεων με ισχυρές αυτοκρατορίες, αυτό το μικρό έθνος κατάφερε ως εκ θαύματος όχι μόνο να ενωθεί και να επιβιώσει, αλλά και να διατηρήσει έναν μοναδικό πολιτισμό, μια ξεχωριστή γλώσσα και, το σημαντικότερο, την εθνική κυριαρχία.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με τα πρώτα κεφάλαια που αναφέρονται στην ιστορία της Γεωργίας και την εθνογένεση του γεωργιανού λαού. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές και τα αρχαία αρχεία έχουν επιβεβαιώσει την παρουσία πολυάριθμων φυλών που κατοικούσαν και μετανάστευαν στον Νότιο Καύκασο από τους προϊστορικούς χρόνους. Έτσι ο ακριβής προσδιορισμός του πότε και από πού ακριβώς έφτασαν οι πρόγονοι των σύγχρονων Γεωργιανών είναι αρκετά περίπλοκος.

Παρ” όλα αυτά, πολλοί ιστορικοί συμφωνούν με την ιδέα ότι οι Γεωργιανοί είναι απόγονοι των αρχαίων φυλών της Κολχίδας, των Διαουέχι και των Ιβήρων του Καυκάσου. Ορισμένες από τις πρώτες αναφορές σε αυτούς τους ανθρώπους και τα βασίλειά τους βρίσκονται στα χρονικά του Ηρόδοτου και του Στράβωνα. Το πιο διάσημο γεωργιανό βασίλειο της αρχαιότητας ήταν η Κολχίδα (Εγκρίσι). Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν η μυστηριώδης πατρίδα της πριγκίπισσας Μήδειας. Ακόμη, το σκηνικό του μύθου του Χρυσούμαλλου Δέρατος και ο τελικός προορισμός των Αργοναυτών. Πράγματι, τόσο στη μυθολογία όσο και στον παγκόσμιο χάρτη, η Γεωργία διαδραματίζει εδώ και πολύ καιρό κεντρικό ρόλο.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ: Η ΓΛΩΣΣΑ

Η συναρπαστική γλώσσα του έθνους είναι μια ακόμη απόδειξη της αρχαιότητας και της ασυνήθιστης καταγωγής του λαού της Γεωργίας. Η Ευρώπη και η Ασία, στις οποίες ακροβατεί η Γεωργία, δεν περιέχουν ούτε μία γλώσσα που να μοιάζει με τη γεωργιανή. Η γλωσσολογική ανάλυση της γεωργιανής γλώσσας έχει επιβεβαιώσει ότι δεν ανήκει σε καμία άλλη γλωσσική οικογένεια στον κόσμο.

Αντιθέτως, είναι εκπρόσωπος της μοναδικής οικογένειας των καρτβελικών γλωσσών. Η οικογένεια αυτή αποτελείται από 4 γλώσσες, οι οποίες ομιλούνται από τους Γεωργιανούς και τρεις μικρές γεωργιανές υποεθνικές ομάδες: τους Μεγρελιανούς, τους Σβάνους και τους Λαζ. Αυτοί κατάγονται από τη Γεωργία ή τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Σύμφωνα με ορισμένους γλωσσολόγους, η πρώτη διάσπαση μεταξύ των πρωτοκαρτβελικών γλωσσών συνέβη τον 19^ο αιώνα π.Χ. Αν αυτή η θεωρία είναι αληθινή, η γεωργιανή είναι μια από τις παλαιότερες γλώσσες που ομιλούνται ακόμη και σήμερα στον κόσμο.

Η γεωργιανή γλώσσα έχει τρεις αυθεντικές γραφές. Η νεότερη και πιο διαδεδομένη είναι η Mkhedruli, η οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 11^ο αιώνα. Το σύγχρονο γεωργιανό αλφάβητο αποτελείται από 33 χαρακτήρες με όμορφες, στρογγυλεμένες μορφές.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ: ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Γεωγραφικά, η Γεωργία βρίσκεται σε μια στρατηγικής σημασίας περιοχή. Ο κύριος διάδρομος για τους νομαδικούς λαούς που μετανάστευαν νότια περνούσε από το φαράγγι Νταριάλι. Σήμερα βρίσκεται κατά μήκος των συνόρων Γεωργίας-Ρωσίας. Επιπλέον, ένα από τα κύρια οικονομικά και εμπορικά κέντρα της Δυτικής Ασίας και της Υπερκαυκασίας είχε κάποτε ως κέντρο τη Γεωργία. Η Τιφλίδα, η πρωτεύουσα της χώρας, ήταν έτσι ανέκαθεν μια διεθνής πόλη. Ακόμη και απομακρυσμένες περιοχές της χώρας διαθέτουν εδώ και καιρό πολυεθνικούς πληθυσμούς.

Άνθρωποι διαφόρων εθνοτήτων έχουν συμβάλει στα πολλά εξώνυμα της χώρας και της γλώσσας της. Ως αποτέλεσμα, η Γεωργία είναι σήμερα γνωστή με διάφορα ονόματα. Στον δυτικό κόσμο, η χώρα είναι γνωστή ως Γεωργία. Σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες, η λέξη αυτή προέρχεται από την ελληνική λέξη geo, που σημαίνει «γη», και τονίζει το γεγονός ότι η γεωργία αναπτύχθηκε εδώ από την αρχαιότητα.

Οι παλιοί Πέρσες αποκαλούσαν τη χώρα Varkan, που σημαίνει «Χώρα των λύκων». Η ρωσική ονομασία της Γεωργίας είναι Gruziya. Για τους Αρμένιους, η Γεωργία είναι Vrastan, και για τους Τούρκους, Gurcistan. Οι ίδιοι οι Γεωργιανοί αναφέρονται συνήθως στη χώρα τους ως Sakartvelo, που σημαίνει «Γη του Καρτβελιανού Λαού», δηλαδή των Γεωργιανών. Παρόλο που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους, στην πραγματικότητα έχει βιβλική προέλευση: Μοιάζει με το όνομα του εγγονού του Νώε, του Καρτλού. Σύμφωνα με τη μεσαιωνική γεωργιανή πεποίθηση, ο ίδιος ο Κάρτλος ήταν ο ιδρυτής του γεωργιανού πολιτισμού.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ: ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΠΟΛΕΜΟΙ

Η Βίβλος και ο χριστιανισμός έχουν επηρεάσει αρκετά τη γεωργιανή γλώσσα. Η χώρα εκχριστιανίστηκε τον 4^ο αιώνα και η θρησκεία της Γεωργίας έγινε ένας από τους κύριους ενοποιητικούς παράγοντες του έθνους. Αναπόσπαστο μέρος του τοπικού πολιτισμού. Η Γεωργία θεωρείται σήμερα ένα από τα βασικά προπύργια του χριστιανικού κόσμου.

Εκτός από τη στρατηγικής σημασίας θέση της, η Γεωργία πάντα ξεχώριζε για το ευχάριστο κλίμα και τα εύφορα εδάφη της. Ως αποτέλεσμα, πολλές ισχυρές αυτοκρατορίες προσπάθησαν να κατακτήσουν και να ελέγξουν τη χώρα κατά τη διάρκεια των αιώνων. Η ιστορία της Γεωργίας είναι ουσιαστικά μια μακρά ιστορία ενός αγώνα για την ελευθερία.

Στο πέρασμα των αιώνων, οι Γεωργιανοί έχουν συνδεθεί με την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών και τις ρωμαϊκές λεγεώνες, το Ιράν των Σασανιδών. Με τους Άραβες κατακτητές, τους Σελτζούκους Τούρκους και τους σάχηδες των Χβαραζμίων, τους μογγόλους χάνους και τους εμίρηδες της αυτοκρατορίας των Τιμουριδών. Επίσης με τους Οθωμανούς Τούρκους και τους Σαφαβίδες Κιζίλμπας, τους Λεζγκίνους επιδρομείς και τους Ρώσους μπολσεβίκους.

Οι εχθρικοί στρατοί ήταν σχεδόν πάντα περισσότεροι από τους Γεωργιανούς και πολλές μάχες χάθηκαν. Πόλεις ηττήθηκαν, κατακτήθηκαν ή ισοπεδώθηκαν και στη συνέχεια ξαναχτίστηκαν. Η αιματοχυσία ήταν τεράστια. Όμως οι συλλογικές πληγές κατάφερναν πάντα να επουλώνονται εγκαίρως για νέες μάχες στο όνομα του θεού και της ελευθερίας.

Επιστροφή στην πρώτη σελίδα-ευρετήριο άρθρων

Διαβάστε τα άρθρα για τον πολιτισμό

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει