ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΧΩΡΙΣ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ
Μήνυμα ντροπής: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος
Ακόμη μια φορά ήρθε το μήνυμα ντροπής από την υπηρεσία της Πολιτικής Προστασίας. Το 112 άλλους τους τρόμαξε, λένε. Άλλους τους προειδοποίησε. Δεν ήταν όμως παρά μια ειδοποίηση ότι θα έχουμε ακραία καιρικά φαινόμενα. Αφήνει όμως κάποια θέματα ανοιχτά που, άγνωστο γιατί, δεν προβληματίζουν πολλούς.
ΜΗΝΥΜΑ ΝΤΡΟΠΗΣ: ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Αναμφιβόλως η αποστολή μηνυμάτων σε όλους τους πολίτες είναι μια σημαντική ενέργεια. Έρχεται στο κινητό μας επείγον μήνυμα που λέει ότι στην περιοχή μας ή κοντά σε αυτήν θα απειληθούν φυσικές καταστροφές. Μέχρι εδώ όλα καλά. Έχουμε μια λειτουργία που είναι παρόμοια με αυτές ενός «δυτικού» κράτους. Μετά όμως τι γίνεται;
Μπορεί στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης να μην είχε απειληθεί η ζωή πολλών κατοίκων της. Η ειδοποίηση όμως ήταν για όλο το νομό Θεσσαλονίκης και τις όμορες περιοχές. Κατά συνέπεια, οι μετακινήσεις θα πρέπει να περιοριστούν. Αυτό βέβαια το «άσκοπες», όπως χαρακτηρίστηκαν από την Πολιτική Προστασία, είναι λίγο καταπιεστικό και θυμίζει έντονο περιορισμό. Δεν θα το σχολιάσουμε περισσότερο.
«Μήνυμα ντροπής: δεν μπορούν να εξασκήσουν διοίκηση.»
Το σημαντικό είναι ότι με μια ειδοποίηση όλα είναι εντάξει. Με άλλα λόγια, τους το είπαμε και αυτοί ας κάνουν ότι θέλουν. Για αυτό λέμε ότι είναι μισή δουλειά. Θα το εξηγήσουμε περαιτέρω.
ΜΗΝΥΜΑ ΝΤΡΟΠΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΛΕΨΗ
Είναι, λοιπόν, μισό καλό. Το άλλο μισό είναι η πρόβλεψη. Αυτή έχει να κάνει με τον κίνδυνο για τον οποίο υπάρχει αυτό το μήνυμα.
Αν, για παράδειγμα, έχουμε ένα δρόμο όπου έχουν γίνει μια σειρά από δυστυχήματα ή ατυχήματα, ξέρουμε ποιο είναι το πρόβλημα. Το επόμενο βήμα είναι να το φτιάξουμε. Άρα η αρμόδια υπηρεσία θα πρέπει να συντάξει τη μελέτη, να την κοστολογήσει, να την εκτελέσει. Όπως ακριβώς θα έκανε κάποιος αν είχε μια ζημιά στο σπίτι του!
Τίθενται κάποια ερωτήματα: Οι επικεφαλείς αυτών των υπηρεσιών κάνουν το ίδιο στο σπίτι τους ή στις υπηρεσίες τους; Αν ναι, τότε μιλάμε για ανθρώπους που είναι ανεπαρκείς για τη δημόσια διοίκηση. Αναβάλλουν με τον ίδιο τρόπο τις δουλειές τους; Τότε δεν μπορούν να εξασκήσουν διοίκηση. Οι υπηρεσίες τους ελέγχονται και από ποιους; Αν δεν ελέγχονται, γιατί συμβαίνει αυτό;
Τελικά, πότε θα γίνουν αυτά τα έργα έτσι ώστε να μην υπάρχει πάντα αυτός ο πανικός; Γιατί αν δεν γίνουν μιλάμε για μια υπό ανάπτυξη χώρα που πληροί τις προϋποθέσεις για να αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΜΗΝΥΜΑ ΝΤΡΟΠΗΣ: ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Βέβαια αξιοσημείωτη είναι η αδιαφορία του κόσμου, των πολιτών. Νομίζει κανείς ότι όλα αυτά γίνονται και αφορούν τις ζωές άλλων. Όχι τη δική τους. Δεν υπάρχει αυτή η έννοια του «πολίτη» στην αντίληψή τους. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξέρουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
«Μήνυμα ντροπής: αυτό το έργο
το έχουμε δει και ξαναδεί πολλές δεκαετίες.»
Δεν θα πάμε στο Κοινωνικό Συμβόλαιο του Ρουσώ. Θα δείξουμε το Σύνταγμα της χώρας μας που είναι κάτι σαν συμβόλαιο του κράτους με τους πολίτες. Είναι το κείμενο που αναφέρει τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα των δύο πλευρών. Ποιος, όμως, το έχει διαβάσει; Άρα ποιος μπορεί να ελέγξει αν αυτά που αναφέρει τηρούνται ή όχι;
Πολύ περισσότερο τι κάνουν οι διάφορες οργανώσεις πολιτών; Ποιος ελέγχει την εξουσία. Η απάντηση είναι κανείς. Η ασυδοσία είναι δεδομένη. Το ίδιο οι πολιτικές κορώνες της αντιπολίτευσης που δεν στιγματίζουν αυτό το πρόβλημα, δηλώνουν ότι όταν έρθουν θα τα κάνουν όλα καλύτερα. Αυτό το έργο το έχουμε δει και ξαναδεί πολλές δεκαετίες. Και εξακολουθούμε να εμπιστευόμαστε τις τύχες μας στις ίδιες λογικές. Τα πρόσωπα αλλάζουν αλλά η λογική των κομμάτων παραμένει η ίδια.
Κάποτε όλο αυτό δεν πρέπει να αλλάξει; Δεν πρέπει να γίνει κάτι για να δομήσουμε μια άλλη κοινωνία πιο κοντά στον άνθρωπο; Αν δεν το κάνουμε εμείς ποιοι περιμένουμε να το κάνουν;
