ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Ο Πόντος στην αρχαιότητα: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης
Από το Αιγαίο Πέλαγος, σαν περάσεις τα Δαρδανέλια και το Βόσπορο, φτάνεις σε μία μεγάλη, άγρια, όλο τρικυμίες και καταιγίδες θάλασσα. Οι αρχαίοι Έλληνες, για να την ευμενίσουν, την ονόμασαν Εύξεινο, δηλαδή φιλόξενο, Πόντο.
Ο ΠΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ: ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ο Εύξεινος Πόντος πρέπει να λεγόταν παλιότερα άξεινος πόντος. Λέξεις πρωτοελληνικές ισοδύναμες με τις άξειν παντ- μελανός, μαύρος δρόμος της σανσκριτικής . Γλώσσας ομόρριζης με την αρχαία ελληνική. Το εννοιολογικό τους περιεχόμενο αναδύεται και πάλι το 14ο αιώνα π.Χ. Η ονομασία που τότε επικράτησε ήταν Μαύρη Θάλασσα.
Το όνομα Πόντος δόθηκε στα πιο αρχαία χρόνια στις παράλιες περιοχές του Εύξεινου Πόντου. Στην κλασική και μεταγενέστερη εποχή περιορίστηκε στην περιοχή των βορείων παραλίων. Αυτών που ανήκουν στην Μικρά Ασία και βρίσκονται στον Εύξεινο Πόντο. Από την αρχαία αποικία Αθήναι μέχρι τη Σινώπη και την Ηράκλεια.
«Ο Πόντος στην αρχαιότητα: Στα πρώτα χρόνια
του βυζαντινού κράτους, ο Διόσποντος
ονομάστηκε Ελενόποντος.
Από τη μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Ελένη.»
Στο τέλος του 3ου αιώνα μ. Χ. η περιοχή του Ανατολικού Πόντου πήρε το όνομα Καππαδοκία. Μαζί με άλλες γειτονικές περιοχές. Το δυτικό μικρότερο τμήμα του ενσωματώθηκε στη Γαλατία. Λίγο αργότερα, η ανατολική ποντιακή περιοχή ονομάστηκε από τον τοπικό βασιλιά Πολέμωνα: Πολεμωνιακός Πόντος. Η δυτική Διόσπορος.
Στα πρώτα χρόνια του βυζαντινού κράτους, ο Διόσποντος ονομάστηκε Ελενόποντος. Από τη μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Ελένη.
Ο ΠΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ: Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Πότε και γιατί οι Έλληνες πέρασαν το Βόσπορο; Πότε μπήκαν στον Εύξεινο Πόντο; Αρχικά είχε υποστηριχθεί ότι τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα δεν επέτρεπαν την είσπλευση σε πλεούμενα. Όπως αυτά που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες πριν τον 8ο αιώνα π.Χ. Όμως νεώτερες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θαλάσσιες μετρήσεις απέδειξαν το αντίθετο. Έτσι μπορεί να πιθανολογηθεί η είσοδος των Ελλήνων και πριν τον 8ο αιώνα π.Χ.
Σοβαροί ερευνητές της περιοχής της νότιας Ρωσίας αντίκρισαν αρχαιολογικά ευρήματα. Αυτά τεκμηρίωναν την παρουσία Ελλήνων ήδη γύρω στα 1100 π.Χ. Τα τεκμήρια αυτά όμως δεν ήταν αδιαμφισβήτητα. Ενδεχομένως να τα είχαν μεταφέρει εκεί μεταγενέστεροι ταξιδιώτες.
«Ο Πόντος στην αρχαιότητα: Ο μύθος του Φρίξου
συνδέεται με τον Εύξεινο Πόντο και την περιοχή της Κολχίδας.»
Ο ΠΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ: Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Επιχειρήματα που δεν είναι χωρίς αξία προσφέρει και η ελληνική μυθολογία. Ο μύθος του Φρίξου συνδέεται με τον Εύξεινο Πόντο και την περιοχή της Κολχίδας. Δηλαδή με τη βορειοανατολική περιοχή του μικρασιατικού Πόντου. Είναι ο μύθος του Φρίξου, της Έλλης και του χρυσόμαλλου δέρατος.
Ο Φρίξος ήταν πριγκιπόπουλο από τη Βοιωτία. Για να ξεφύγει από τη μανία της μητριάς του φεύγει με την αδελφή του Έλλη. Με τη βοήθεια της θεάς Νεφέλης. Καβάλα σε ένα χρυσόμαλλο κριάρι. Πηγαίνει προς τον Εύξεινο Πόντο. Στα βόρεια της θρακικής χερσονήσου η Έλλη γλιστρά και πνίγεται στη θάλασσα. Από τότε αυτή πήρε το όνομα Ελλήσποντος. Ο Φρίξος συνεχίζει το ταξίδι. Φτάνει στην Κολχίδα. Θυσιάζει στους θεούς το κριάρι. Χαρίζει στο βασιλιά Αιήτη το χρυσόμαλλο δέρμα.
Το δέρμα αφιερώνεται στο θεό Άρη. Ένας μεγάλος δράκοντας ξαγρυπνά για τη φύλαξή του. Με τον Ιάσονα ξεκίνησε η αργοναυτική εκστρατεία. Για να πάρουν και να μεταφέρουν το χρυσόμαλλο δέρμα στον ελλαδικό χώρο. Ο μύθος εξηγεί γιατί οι Έλληνες στα αρχαιότατα αυτά χρόνια πέρασαν στον Εύξεινο Πόντο. Αψηφώντας τόσους κινδύνους. Γνώρισαν την άγρια θάλασσα και τις παράλιες περιοχές της. Ζητούσαν μέταλλα. Το πιο πολύτιμο από αυτά, το χρυσάφι.
