Οι ονομασίες των δρόμων της Θεσσαλονίκης

ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΟΝΟΜΑΤΑ, ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ, ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Οι ονομασίες των δρόμων της Θεσσαλονίκης: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Οι ονομασίες των δρόμων της Θεσσαλονίκης και το ιστορικό αφήγημα που κρύβεται πίσω από αυτούς. Μία ιστορική αναζήτηση που ενδιαφέρει όσους ζουν, στρέφουν το βλέμμα τους και ερευνούν την πόλη της Θεσσαλονίκης. Όσους θέλουν να μάθουν όσα υπάρχουν πίσω από τη βιτρίνα της πραγματικότητας. Αυτά που είναι η ίδια η πραγματικότητα. Αυτούς που θέλουν να σχηματίσουν μία εικόνα της Θεσσαλονίκης. Καθαρά προσωπική. Που αγαπούν αυτή την πόλη.

ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ

Τι κρύβει το όνομα ενός δρόμου; Όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη. Σε κάθε πόλη του κόσμου; Αυτά που μπορούμε να βρούμε αν το ερευνήσουμε είναι κυρίως δύο θέματα. Το πρώτο είναι αυτό στο οποίο είναι αφιερωμένο: Ένας άνθρωπος ή ένα γεγονός ή μία τοποθεσία. Γιατί όμως αφιερώθηκε αυτό το όνομα σε αυτό το δρόμο, σε αυτή την περιοχή; Είναι αυτονόητο ότι το όνομα είναι αυτό που διατηρεί τη μνήμη. Κατά συνέπεια, οι κάτοικοι είχαν ανάγκη να διατηρήσουν στη μνήμη τους αυτό το όνομα.

Είναι επίσης αυτονόητο ότι η διατήρηση της μνήμης δεν αφορά μόνο αυτούς που είναι εν ζωή. Οι ονομασίες των δρόμων της Θεσσαλονίκης υπάρχουν για να υπενθυμίζουν και στις μελλοντικές γενιές ένα ιστορικό γεγονός. Ένα τέτοιο μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, ένας τόπος ή ένα γεγονός. Αυτά συνδέονται άμεσα με τον ψυχισμό των ανθρώπων που ενήργησαν έτσι ώστε να δοθεί το όνομα αυτό σε ένα δρόμο. Τις περισσότερες φορές αυτή η ανάγκη είναι άμεση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η ενέργεια είναι ζωτική για αυτούς: Τους κρατά στη ζωή, τους διατηρεί στην αθανασία.

Οι ονομασίες των δρόμων της Θεσσαλονίκης

ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Η ΠΟΛΗ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Με αυτό τον τρόπο η πόλη της Θεσσαλονίκης είναι ένα απέραντο βιβλίο. Ακόμη είναι ένα ερέθισμα να ασχοληθούμε με την τοπική, εθνική και παγκόσμια ιστορία. Επίσης να συνδέσουμε την ίδια τη ζωή μας με αυτό τον τόπο. Μένω στην οδό Καυκάσου ή στην οδό Λαμπράκη ή στην οδό Ιωαννίνων. Τι σημαίνει αυτό; Πως συνδέεται με την ευρύτερη περιοχή; Ποια συνάφεια έχει αυτό με την προσωπικότητά μου;

Ερωτήσεις που δεν τίθενται συχνά. Αλλά ένα προσεγμένο κείμενο θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτό το διάλογο. Αυτή την κουβέντα που κάνουμε με τον εαυτό μας κυρίως. Με αυτή την έννοια ταξιδεύομε στο παρελθόν. Γνωρίζουμε αυτές τις λεπτομέρειες που θα μας δώσουν αυτά τα στοιχεία για να καταλάβουμε το παρόν και να σχεδιάσουμε το μέλλον. Ακόμα, να πάμε στη βιβλιοθήκη και να μάθουμε περισσότερα. Με αφορμή αυτό το ερέθισμα που μας έδωσε μία ταμπέλα, στη γωνία ενός δρόμου.

ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΜΑΣ

Εμείς σε αυτό που μπορούμε να συνεισφέρουμε είναι στην ενίσχυση αυτού του ερεθίσματος. Οι ονομασίες των δρόμων της Θεσσαλονίκης είναι μία θεματική, μία προσφορά αυτού του ιστοχώρου. Με τα κείμενά μας πιστεύουμε ότι δίνουμε ένα στοιχείο στους ανθρώπους που ψάχνουν ένα δρόμο. Ακόμα σε αυτόν που ζει σε μία οδό. Αυτό που θα δώσουμε είναι πολύ περισσότερο από ότι ένας τυπικός οδηγός.

Οι ονομασίες των δρόμων της Θεσσαλονίκης

Τα κείμενα που θα διαβάσετε σίγουρα δεν εξαντλούν αυτό το θέμα. Είναι μία εισαγωγή. Τη συνέχεια του νήματος θα την τραβήξει ο αναγνώστης. Είναι προσωπική του υπόθεση. Θα είμαστε ευχαριστημένοι αν αυτά τα κείμενα θα εκπληρώσουν αυτό το ρόλο. Να σας ευχηθούμε λοιπόν καλό ταξίδι στην ιστορία, στη γεωγραφία, στη λαογραφία. Στην παγκόσμια και στην τοπική.

Αλέξανδρου Παπαναστασίου

Θειρών

Καπετάν Κώττα

Κασταμονής

 

Δείτε τα βίντεο που ετοιμάσαμε



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved