Βαγγέλης Παπαδόπουλος

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η ΑΓΑΠΗ ΕΞΑΓΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

Ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος συνομιλεί με την Εύα Μαρά

Ο διακεκριμένος, πολυπράγμων και δημοφιλής Βαγγέλης Παπαδόπουλος των τριών σταθερών ερωμένων της ζωής του -της δημοσιογραφίας, της ζωγραφικής και της λογοτεχνίας- δεν έχει πάψει να μας εκπλήσσει ευχάριστα και να μας ταξιδεύει στη μαγεία του δικού του ταξιδιού στην Ιθάκη.

Βαγγέλης Παπαδόπουλος: Η πορεία του

Από το «Μη φοβάσαι, κουτέ, τόλμησε» έως τον «Ύμνο στον έρωτα» και την πρόσφατη «Ραψωδία του έρωτα» μας καταδεικνύει την αεικίνητη παρουσία του στα γράμματα που ξεκίνησε δυναμικά το 1968. Έκτοτε συνεχίζει αέναα να μας καταθέτει τη δική του αλήθεια χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος και γοητεία, μέσα από τη συγγραφή και τη λογοτεχνία.

Γι’αυτόν η συγγραφή δεν αποτελεί ένα χόμπι ή μια πνευματική ενασχόληση, αλλά μια πνευματική ανάγκη ή καλύτερα τον καλύτερο τρόπο έκφρασης. Για το συγγραφέα-ποιητή Βαγγέλη Παπαδόπουλο δεν υπάρχει Ιθάκη, αλλά το ταξίδι και το ίδιο το πάθος. «Αν φθάσεις στην Ιθάκη, απλά πεθαίνεις», εξομολογείται και με τη δύναμη που του δίνει ο Θεός Έρωτας συνεχίζει και δημιουργεί.

Η νέα του ποιητική συλλογή «Ραψωδία του έρωτα», ουσιαστικά μια συναισθηματική ελεγεία στον Έρωτα, ο οποίος μεταμορφώνεται σε ποίηση και ανάγεται σε μια μορφή ψυχικής ανάτασης, αποτελεί την έκφραση των συναισθημάτων του συγγραφέα για κάθε γυναίκα που ερωτεύτηκε στη ζωή του. Ας αφεθούμε, λοιπόν, στη γοητεία αυτού του ταξιδιού του δημιουργού Βαγγέλη Παπαδοπούλου στην ποίηση του Έρωτα!

Βαγγέλης Παπαδόπουλος: Το ταξίδι

Πότε χρονικά και με ποιο έναυσμα-κίνητρο ξεκινά το ταξίδι σας στην τέχνη της συγγραφής, ως μία από τις τρεις σταθερές ερωμένες της ζωής σας, πέραν της δημοσιογραφίας και της ζωγραφικής;

Εμφανίστηκα στα γράμματα το 1968 λίγα χρόνια μετά το Γυμνάσιο, με το διήγημα «Μη φοβάσαι κουτέ, τόλμησε», το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Καβάλας «Ημερολόγιο» και κρίθηκε, από τον εισαγγελέα της εποχής, ως άσεμνο!!! Οδηγήθηκα στο δικαστήριο όπου αθωώθηκα και στον Α΄ και στον Β΄ βαθμό.

Ποια η γοητεία και το ενδιαφέρον αυτού του μακρόχρονου συγγραφικού σας ταξιδιού στην Ιθάκη σας;

Για μένα δεν υπάρχει Ιθάκη. Υπάρχει το ταξίδι! Ο έρωτας. Αυτό που είπατε και σεις. Η συγγραφή ήταν η ερωμένη μου. Και μοιράστηκα ανάμεσα στη δημοσιογραφία που ήταν η ζωή μου, στη λογοτεχνία και στη ζωγραφική. Βλέπετε ότι ήμουν άπιστος… Δεν ξέρω ποια ερωτεύτηκα περισσότερο και ποια αδίκησα. Τις έδωσα όμως τον εαυτό μου. Ακόμα και τώρα εξακολουθώ να ταξιδεύω και να ερωτεύομαι! Αν φτάσεις στην Ιθάκη, πεθαίνεις… Κι εγώ δεν θέλω να πεθάνω από τόσο νωρίς!

Βαγγέλης Παπαδόπουλος

Βαγγέλης Παπαδόπουλος: Η δημιουργία ως ανάγκη

Ποια εσωτερική-βαθύτερη ανάγκη σας ώθησε στη συγγραφή, πεζογραφία και ποίηση, και σε ποιο βαθμό φωτογραφίζετε όψεις της δικής σας ζωής μέσω των βιβλίων-έργων σας;

Ο κάθε άνθρωπος προικίζεται από τη γέννα του με χαρίσματα. Ο καθένας έχει τη δική του δωρεά και τα ξεχωριστά του τάλαντα. Άλλος έχει την τάση προς τη μουσική. Άλλος προς τις επιστήμες. Άλλος προς τον αθλητισμό. Πολλοί μιλούν εύκολα ξένες γλώσσες. Εγώ δεν μπόρεσα να μάθω καμία! Αν και σπούδασα πολλά χρόνια. Δεν γύριζε η γλώσσα μου. Άλλος έχει ευγλωττία. Το θέμα είναι να μπορεί κανείς να αξιοποιεί τα χαρίσματα που έχει και είναι δωρεά Θεού.

Τι σημαίνει για εσάς συγγραφή; Ίσως μια πνευματική ενασχόληση;

Η συγγραφή για μένα δεν είναι χόμπι ούτε μια πνευματική ενασχόληση. Είναι τρόπος έκφρασης. Είναι η ζωή μου. Μια καθαρά πνευματική ανάγκη και λειτουργία της προσωπικότητάς μου, όπως τόσες άλλες που έχει ο κάθε άνθρωπος. Μοιραία μέσα στο έργο μου περνάει και η προσωπική μου ζωή που ενσαρκώνεται από κάποιον ήρωα των έργων μου.

Βαγγέλης Παπαδόπουλος: Ερωτικός ποιητής;

Δεδομένου ότι και οι δύο ποιητικές συλλογές σας είναι ερωτικές, η πρώτη με τίτλο «Ύμνος στον Έρωτα» και η δεύτερη, προσφάτως, «Ραψωδία του έρωτα», θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αυτοπροσδιορίζεσθε ως ερωτικός ποιητής;

Ο Έρωτας υπήρξε Θεός. Και ο Έρωτας είναι αυτός που δίνει ζωή και κινεί τα ακίνητα. Εμένα με βοήθησε πολύ να ζήσω και να δημιουργήσω. Αν είμαι ερωτικός ποιητής το κρίνουν οι αναγνώστες μου. Ο δικός μου προσδιορισμός δεν έχει αξία. Το έργο είναι αυτό που δίνει το νόημα.

Με αφορμή το νέο σας βιβλίο «Ραψωδία του έρωτα», θα θέλαμε να μας δώσετε το στίγμα του, ποιο το κεντρικό μήνυμα του, καθώς και το δικό σας ζητούμενο ως συγγραφέας του.

Δεν υπάρχει κεντρικό μήνυμα ούτε στίγμα στην ποιητική μου συλλογή «Ραψωδία του έρωτα». Είναι η έκφραση των συναισθημάτων μου για κάθε γυναίκα που γνώρισα και ερωτεύτηκα. Ο έρωτας είναι ένα καράβι που ταξιδεύει μέσα σε γαλήνια νερά και σε φουρτούνες. Ίσως να μην υπάρχει και καπετάνιος. Υπάρχει όμως το πάθος. Υπάρχει η προσωπική σου αλήθεια. Υπάρχει η περιπέτεια. Αν ο Έρωτας είχε στίγμα τότε θα ήταν πλοίο της γραμμής με ασφαλή πορεία πλεύσης! Συνήθως πέφτει στα βράχια και ναυαγεί. Και αυτή είναι η ομορφιά του, αν την αντέχεις.

Βαγγέλης Παπαδόπουλος

Βαγγέλης Παπαδόπουλος: Ο ζωοδότης έρωτας

Πώς αποτυπώνεται η έννοια του έρωτα και η δυναμική του μέσα από το βιβλίο σας;

Η έννοια του έρωτα αποτυπώνεται αυθεντικά όταν σου δίνει ζωή, γιατί αλλιώς πεθαίνεις. Και τον αισθάνεσαι όταν έχεις μονίμως ένα κενό στο στομάχι σου. Σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα και να αδιαφορείς για όλα. Δεν σ’ενοχλεί τίποτα. Σε κρατάει ζωντανό και σ’ανασταίνει! Δημιουργείς, πολεμάς, αναστατώνεσαι. Ξαναγεννιέσαι! Η έννοια του έρωτα και η δυναμική του αποτυπώνεται μέσα στο βιβλίο μου με λέξεις και φράσεις που στάζουν αίμα και χαρμολύπη. Αν δεν πέσεις στα πατώματα δεν κατάλαβες τίποτα.

Ποιο το ερέθισμα που σας οδήγησε στην συγγραφή της ποιητικής σας συλλογής «Ραψωδίας του έρωτα»; Πώς θα το χαρακτηρίζατε ο ίδιος, ως δημιουργός του βιβλίου;

Τα ερεθίσματα για τα ποιήματα της συλλογής ήταν οι γυναίκες που γνώρισα και αγάπησα. Ή τις φαντάστηκα.

Βαγγέλης Παπαδόπουλος: Τα βιώματα

Ποια ερωτήματα εγείρονται μέσα από τη «Ραψωδία του έρωτα» στον αναγνώστη;

Θα σου απαντήσω με μια φράση που μου έγραψε ανάμεσα στα άλλα μια πολλή γνωστή και όμορφη ηθοποιός, με ιστορία: «Κάποια αποσπάσματα με συγκίνησαν βαθιά. Με έφεραν σε άμεση επαφή με τον εσωτερικό μου εαυτό» -έγραψε! Επομένως ο κάθε αναγνώστης και παραλήπτης των ποιημάτων μου τα προσεγγίζει με τα δικά του βιώματα και τα δικά του συναισθήματα. Τα ερωτήματα ενδεχομένως να παραπέμπουν στον Σαίξπηρ: Να ερωτευτείς και να ζήσεις, ή όχι;

Τελικά, σε ποια πράγματα δεν πρέπει να ενδίδουμε;

Δεν υπάρχει όριο. Τα πάντα δοκιμάζετε, το καλό κρατείτε! Υποκύπτοντας στον πειρασμό τον ξεπερνάς. Άλλωστε η αγάπη εξαγνίζει την αμαρτία. Και όπου επλεόνασε η αμαρτία, περίσσεψε η χάρη!

Πού εκτείνονται οι λογοτεχνικές-πνευματικές σας ανησυχίες; Ίσως μέχρι το θεατρικό σας «Ταξίδι χωρίς αποσκευές»;

Το θεατρικό μου έργο «Ταξίδι χωρίς αποσκευές» είναι το προσεχές όνειρό μου και ελπίζω σύντομα να το ανεβάσω.

Εν κατακλείδι, ποια αποτελεί τη φιλοσοφία ζωής σας, δάσκαλε της ερευνητικής δημοσιογραφίας, της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής τέχνης;

Προχώρα! Προχώρα! Προχώρα! Δεν έχει τελειωμό!

 

Η βιογραφία του

Διαβάστε τις συνεντεύξεις που έχουμε δημοσιεύσει

Πέτρος Βούβαρης

Γεωργία Μακρογιώργου

Γιώργος Σαρδέλης

Αν σταματήσω το ίδιο θα κάνει κι αυτός



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved