Κλιματική αδράνεια

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ CATHERINE McKENNA

Κλιματική αδράνεια: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Η Catherine McKenna καταγγέλλει την κλιματική αδράνεια της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων. Η πρώην  ομοσπονδιακή υπουργός Περιβάλλοντος του Καναδά, Catherine McKenna, καταδικάζει απερίφραστα την αδράνεια της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων για το κλίμα. Δηλώνει την επιθυμία της να εμποδίσει τις πολιτικές για την καταπολέμηση της κλιματικής διαταραχής.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ: Η ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Le Devoir, κάλεσε επίσης την κυβέρνηση Τρυντό να επιταχύνει την εφαρμογή των βασικών δεσμεύσεων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, παρά τις αντιδράσεις ορισμένων επαρχιών. Λίγες εβδομάδες μετά την εκλογή των Φιλελευθέρων το 2015, η Catherine McKenna βρισκόταν στο Παρίσι ως υπουργός Περιβάλλοντος του Καναδά για την έγκριση της πιο φιλόδοξης συμφωνίας για το κλίμα στην ιστορία. Οκτώ χρόνια μετά, ωστόσο, εκφράζει τη λύπη της για το γεγονός ότι «απέχουμε ακόμη πολύ από τους στόχους που έχουν τεθεί» στο πλαίσιο αυτής της διεθνούς συμφωνίας.

Ένα μεγάλο μέρος των καθυστερήσεων που απειλούν πλέον την επιβίωση της ανθρωπότητας οφείλεται στη συστηματική παρεμπόδιση της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων. Αυτή, κατά την άποψή της, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να επιβραδύνει την ενεργειακή μετάβαση που είναι απαραίτητη για να αποτρέψουμε τη βύθιση του παγκόσμιου κλίματος. Και ο Καναδάς βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης ενάντια στα αδιαμφισβήτητα πορίσματα της επιστήμης.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ: Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΔΡΑΝΕΙΑ

«Στον Καναδά, οι εταιρείες αυτές λένε ότι εργάζονται για την ουδετερότητα του άνθρακα. Όμως δεν έχουν κάνει τίποτα που να συνάδει με αυτόν τον στόχο. Μιλούν για ουδετερότητα άνθρακα το 2050. Δε θέλουν να κάνουν τίποτα τώρα, όπως να επενδύσουν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να μειώσουν τις εκπομπές τους. Και ασκούν πιέσεις κατά της δράσης για το κλίμα», τόνισε σε συνέντευξή της πριν αναχωρήσει για τη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, COP28.

«Κλιματική αδράνεια: πολεμούν

κάθε πολιτική που θα μας επέτρεπε

να μειώσουμε τις εκπομπές.»

Η κ. McKenna διευθύνει τώρα την εταιρεία Climate and Nature Solutions. Θυμάται ότι, όταν ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Τρυντό, η βιομηχανία την απέρριπτε. «Πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να συνεργαστούν με τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Το έκανα η ίδια όταν ήμουν υπουργός. Είχα αρκετές συναντήσεις για να προσπαθήσω να βρω λύσεις, αλλά κάθε φορά, πολεμούσαν. Κάθε φορά.»

Παράλληλα, επέκρινε τους φυσικούς συμμάχους του κλάδου, την Αλμπέρτα και το Σασκάτσουαν. Δύο επαρχίες που αντιτίθενται στα κύρια μέτρα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για το κλίμα. «Πολεμούν κάθε πολιτική που θα μας επέτρεπε να μειώσουμε τις εκπομπές και να αναπτύξουμε μια καθαρή οικονομία. Κάτι που αποτελεί ειλικρινά πρόβλημα για τον Καναδά, ο οποίος πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προσελκύσει επενδύσεις στην καθαρή ενέργεια».

Κλιματική αδράνεια

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ: ΤΑΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ

Εν τω μεταξύ, τα κέρδη του κλάδου συνέχισαν να αυξάνονται. Φθάνουν σε επίπεδα ρεκόρ το 2022. «Οι Καναδοί θα πρέπει να είναι έξαλλοι. Οι εταιρείες αποκομίζουν τεράστια κέρδη και αντί να τα επενδύουν σε καθαρή ενέργεια, τα επιστρέφουν στους επενδυτές τους. Πολλοί από αυτούς δε βρίσκονται στον Καναδά. Εφόσον όμως εκμεταλλεύονται τους καναδικούς πόρους, τα χρήματα αυτά θα έπρεπε να βοηθήσουν τον Καναδά να βγει από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο το συντομότερο δυνατό».

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΔΟΕ), ο τομέας του πετρελαίου και του φυσικού αερίου αφιερώνει σήμερα μόλις το 2,5% των επενδύσεών του στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ωστόσο, η μετάβαση πρέπει να επιταχυνθεί, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Πιστεύουν ότι η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές πρέπει να τριπλασιαστεί τουλάχιστον μέχρι το 2030, έναν στόχο που υποστηρίζει η Οτάβα.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ: ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, ιδίως στον Καναδά, ποντάρει ωστόσο στην αύξηση της παραγωγής τα επόμενα χρόνια, ενώ πιστεύει ότι θα μπορέσει να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου χάρη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα.

«Κλιματική αδράνεια: θέσπιση

φόρου στα έκτακτα κέρδη του τομέα.»

Όμως, σύμφωνα με την Catherine McKenna, πρόκειται για έναν «αντιπερισπασμό» που θα χρηματοδοτηθεί σε μεγάλο βαθμό από δημόσιους πόρους. «Ο στόχος των εταιρειών είναι να βγάλουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα και να κάνουν τους Καναδούς να πληρώσουν για τη ρύπανσή τους», λέει η ίδια.

Κλιματική αδράνεια

«Και η βιομηχανία αρνείται να παραδεχτεί ότι η δέσμευση και η αποθήκευση δεν μπορούν να αναπτυχθούν στο βαθμό που θα ήταν απαραίτητο και με λογικό κόστος βραχυπρόθεσμα. Δεν είναι συνεπής. Θέλουν να είναι μέρος της λύσης ή μέρος του προβλήματος; Προς το παρόν, είναι μέρος του προβλήματος.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ: ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΑ ΜΕΤΡΑ

Σε αυτό το πλαίσιο, η πρώην υπουργός καλεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να λάβει αυστηρότερα μέτρα κατά ενός τομέα που γνωρίζει «εδώ και δεκαετίες» ότι οι εκπομπές από την καύση πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η κ. McKenna ζητά τη θέσπιση φόρου στα έκτακτα κέρδη του τομέα, αλλά και την επιβολή φρένου σε «όλες τις νέες υποδομές ορυκτών καυσίμων». Αναφέρει το παράδειγμα του ΔΟΕ, ο οποίος επαναλαμβάνει από το 2021 ότι πρέπει να μπλοκαριστεί κάθε νέο έργο έρευνας ή εκμετάλλευσης. Κάτι που η κυβέρνηση Τρυντό εξακολουθεί να αρνείται να κάνει. Επικαλούμενη την αρμοδιότητα των επαρχιών στον τομέα της ενέργειας.

«Κλιματική αδράνεια: ήταν πάντα

πολύ δύσκολο να συζητήσουμε

την έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα.»

Για να παρακάμψει το πρόβλημα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει πολιτικές που είχαν υποσχεθεί αλλά δεν έχουν ακόμη τεθεί σε ισχύ. «Το πρώτο μέτρο είναι το ανώτατο όριο εκπομπών για τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, αλλά υπάρχουν επίσης κανονισμοί για τις εκπομπές μεθανίου και πρότυπα για οχήματα μηδενικών εκπομπών».

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ: ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Η Catherine McKenna ελπίζει επίσης σε πρόοδο στην COP28. Ιδίως όσον αφορά στον «ελέφαντα στο δωμάτιο». Δηλαδή τη βιομηχανία που υπερασπίστηκαν πέρυσι περισσότεροι από 600 λομπίστες στην COP27 στην Αίγυπτο.

«Ήταν πάντα πολύ δύσκολο, στο πλαίσιο της COP, να συζητήσουμε την έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα. Αλλά είναι σημαντικό να μιλάμε για τα πραγματικά ζητήματα. Ακόμη και αν είναι αρκετά δύσκολο να τα φέρουμε εις πέρας. Γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε για να ελπίζουμε. Ότι θα περιορίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη στον 1,5°C, όπως ορίζεται στη συμφωνία του Παρισιού. Οδεύουμε προς τους 2,5°C, ή ακόμη και προς τους 2,9°C. Αυτό είναι καλύτερο από το να μην είχαμε καμία συμφωνία. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι χώρες πρέπει να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους. Όλες οι χώρες πρέπει να δράσουν, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά.

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved