Κωνσταντίνος Καβάφης

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ

Κωνσταντίνος Καβάφης: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Ίσως ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της ελληνικής, ίσως και της παγκόσμιας, λογοτεχνίας είναι ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Πέθανε στην ίδια πόλη την ημέρα των γενεθλίων του. Το στίγμα που άφησε στην ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία είναι σημαντικό. Αυτό το πιστοποιούν τα θεατρικά έργα, οι ταινίες, οι αναλύσεις για τα έργα του, τα αφιερώματα που έχουν γίνει για αυτόν, τα εικαστικά έργα. Για να γνωρίσει κάποιος καλύτερα τον Κωνσταντίνο Καβάφη θα πρέπει να τον αναλύσει και να δει αυτό που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. (Στο τέλος αυτού του κειμένου μπορείτε να βρείτε τις παραπομπές στη μελέτη μας για το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη.)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ: Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης δεν σταμάτησε ποτέ να αναζητεί το τραύμα που είχε ο άνθρωπος μέσα στην ψυχή του. Φυσικά ήταν αδύνατον να δει τον ψυχισμό του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Ήταν ικανός να δει τα χνάρια που ο άνθρωπος άφηνε σε όλο το διάβα του, να ανακαλύψει αυτά που υπάρχουν κάτω από αυτά τα αποτυπώματα. Τελικά, να συνδυάσει όλα αυτά τα σημεία και να κάνει μια διαδρομή που δεν είναι τίποτε άλλο από την ιστορική διαδρομή του ανθρώπου.

Ακόμη περισσότερο, δεν του έφτανε αυτή η ανάλυση και η σύνθεση που έκανε. Ήθελε και κατάφερε να κάνει αυτή τη διαχρονική μελέτη που θα έπρεπε να γίνει, με δεδομένο ότι η κοινωνία συνεχώς αλλάζει. Η διαχρονικότητα αυτή ή η διαλεκτική μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας κάνει το λογοτεχνικό έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη μοναδικό. Πολύ περισσότερο, μιλούσε και ακόμη μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου. Δεν είναι υπερβολή αν θα πούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καβάφης ακόμα μας μιλά, μας ακούει και μας απαντά. Πως όμως;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ: Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε σε μια πόλη, την Αλεξάνδρεια, φορτωμένη από θρύλους, ιστορικές αναφορές, φιλοσοφικές αναζητήσεις και βαρβαρότητες. Όλα αυτά μπορεί να επηρέασαν τον ψυχισμό του εφήβου. Αυτό που προβλημάτισε τον νεαρό Καβάφη ήταν τα ταξίδια του και η αποδοχή της ιδιαιτερότητας του ανθρώπου.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ήταν ομοφυλόφιλος; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι σαφής. Δεν υπάρχει κάτι το διαπιστωμένο, για αυτό το θέμα,  στις αναφορές για τη ζωή του. Μετά καταλαβαίνουμε ότι λίγη σημασία έχει αν ήταν  ή αν δεν ήταν. Αυτό που μας μένει, διαβάζοντας τα ποιήματά του, είναι ότι αυτός ο ποιητής ήθελε και κατάφερε να δει το τραύμα στην ψυχή του ανθρώπου, τη διαχρονικότητά του, να το αποτυπώσει στα ποιήματά του, να θέσει ερωτήματα στα οποία ο αναγνώστης θα πρέπει να απαντήσει.

Η απάντηση που θα δώσει κάποιος είναι η αρχή μιας άτυπης συνομιλίας. Αυτή γίνεται με την φυσική απουσία του ποιητή. Απών αλλά ουσιαστικά παρών συνομιλεί με τον αναγνώστη. Τα ερωτήματα που θέτει στα ποιήματά του μας προτρέπουν να απαντήσουμε. Η κάθε απάντηση στην ανάγνωση του ίδιου ποιήματος θέτει άλλα ερωτήματα. Αυτά και τα άλλα που έχουν δημιουργηθεί από όλα τα ποιήματά του δημιουργούν ένα σύμπαν, έναν αφηγηματικό κόσμο στον οποίο ο άνθρωπος βρίσκεται και ανακαλύπτει τα θέματα που τον προβληματίζουν. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης έχει καταφέρει να μας προβληματίσει και να μας παροτρύνει να συνδημιουργήσουμε. Ίσως αυτό ήταν που δεν του το συγχώρεσαν πολλοί Έλληνες ποιητές, αυτό που έλειπε από αυτούς.

ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ

ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ

ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Διαβάστε τα άρθρα περί λογοτεχνίας που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved