ΤΕΧΝΕΣ
Η ΤΕΧΝΗ ΩΣ ΒΙΩΜΑ
Λαμπρινή Μποβιάτσου: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Η δραστηριότητα ενός καλλιτέχνη είναι ένα περίπλοκο θέμα. Ο μεγαλύτερος βαθμός που μπορεί να φτάσει ένας καλλιτέχνης είναι να βιώνει την τέχνη ολιστικά. Η ζωή του να είναι συνυφασμένη με την τέχνη και το αντίστροφο. Βέβαια ο κίνδυνος είναι να χάσει την επαφή με αυτό που λέμε πραγματικότητα. Στο καλλιτεχνικό έργο της Λαμπρινής Μποβιάτσου βλέπουμε ότι σε μεγάλο βαθμό το έχει πετύχει. Για αυτά όμως θα μας μιλήσει η αναφορά στις δραστηριότητές της και η συνέντευξη που μας έχει δώσει.
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΠΟΒΙΑΤΣΟΥ: ΤΑ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ
Εμείς θα περιοριστούμε στο να κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση του έργου της, έχοντας υπόψη μας τα ερεθίσματα από τη διήμερη συνεργασία που είχαμε στα Χανιά. Τα μικρά γλυπτά της, τα βραβεία που είχε ετοιμάσει, ήταν η πρώτη επαφή με την Λαμπρινή Μποβιάτσου. Η παράσταση που έδωσε την πρώτη μέρα ήταν η δεύτερη. Οι ανταλλαγές απόψεων για την τέχνη της ήταν η τρίτη. Τελικά η δεύτερη παράσταση που έδωσε, την δεύτερη μέρα, ήταν αυτό που επισφράγισε τα ερεθίσματα που μας έδωσε.
Τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα καλλιτεχνικά θέματα έχω καταλάβει ότι ο καλός καλλιτέχνης είναι αυτός που δείχνει ότι έχει βιώσει την καλλιτεχνική φόρμα του. Ξέρει τι κάνει και γιατί. Μπορεί να ξεχωρίσει αυτά τα μέρη που θα συμπληρώσουν το καλλιτεχνικό του έργο. Γνωρίζει πως θα τα βάλει και πότε. Με αυτό τον τρόπο το έργο του θα είναι ολοκληρωμένο. Τέλος, ξέρει να ακούει και επεξεργάζεται.
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΠΟΒΙΑΤΣΟΥ: Η ΑΠΟΨΗ
Αυτό που σχηματίσαμε από αυτή τη συνάντηση ήταν ότι έχουμε να κάνουμε με μία καλλιτέχνη που ξέρει να ελίσσεται για να ανεβαίνει επίπεδα. Όπως οι ελικοειδής μορφές στον Θεοτοκόπουλο μας πάνε στο φως, έτσι η Λαμπρινή Μποβιάτσου ξέρει την πορεία προς την ολοκλήρωση.
Είχα την τύχη να δω τα γλυπτά της. Ακόμη, να παρατηρήσω την λογική που τα έβαζε σε μια σειρά. Κατάλαβα την αφήγηση που δημιουργούσε αυτή η σειρά, η παράθεση των γλυπτών, έτσι όπως οι Μούσες απεικονίζονταν. Όλο αυτό «πατούσε» στην μυθολογία έτσι όπως την καταλαβαίνουν όσοι έχουν μπει βαθιά στο νόημά της.
Στη συνέχεια είδα την πρώτη και την δεύτερη παράστασή της. Οι διαφορές ελάχιστες αλλά, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κατάφερε να απογειώσει την παράσταση που έδωσε. Να βγάλει από την ψυχή της την απώλεια και να μας την προσφέρει ως γεγονός αναστάσιμο.
Μετά ήρθε η συζήτηση που κάναμε. Κατάλαβα ότι γνωρίζει να βιώνει την τέχνη τόσο όσο χρειάζεται. Στο μέλλον ελπίζω να συνεργαστούμε πιο στενά, σε κοινά σχέδια καλλιτεχνικά.