Λαμπρινή Μποβιάτσου

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΠΟΒΙΑΤΣΟΥ

ΤΕΧΝΕΣ

Η ΤΕΧΝΗ ΩΣ ΒΙΩΜΑ

Λαμπρινή Μποβιάτσου: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Η δραστηριότητα ενός καλλιτέχνη είναι ένα περίπλοκο θέμα. Ο μεγαλύτερος βαθμός που μπορεί να φτάσει ένας καλλιτέχνης είναι να βιώνει την τέχνη ολιστικά. Η ζωή του να είναι συνυφασμένη με την τέχνη και το αντίστροφο. Βέβαια ο κίνδυνος είναι να χάσει την επαφή με αυτό που λέμε πραγματικότητα. Στο καλλιτεχνικό έργο της Λαμπρινής Μποβιάτσου βλέπουμε ότι σε μεγάλο βαθμό το έχει πετύχει. Για αυτά όμως θα μας μιλήσει η αναφορά στις δραστηριότητές της και η συνέντευξη που μας έχει δώσει.

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΠΟΒΙΑΤΣΟΥ: ΤΑ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ

Εμείς θα περιοριστούμε στο να κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση του έργου της, έχοντας υπόψη μας τα ερεθίσματα από τη διήμερη συνεργασία που είχαμε στα Χανιά. Τα μικρά γλυπτά της, τα βραβεία που είχε ετοιμάσει, ήταν η πρώτη επαφή με την Λαμπρινή Μποβιάτσου. Η παράσταση που έδωσε την πρώτη μέρα ήταν η δεύτερη. Οι ανταλλαγές απόψεων για την τέχνη της ήταν η τρίτη. Τελικά η δεύτερη παράσταση που έδωσε, την δεύτερη μέρα, ήταν αυτό που επισφράγισε τα ερεθίσματα που μας έδωσε.

Τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα καλλιτεχνικά θέματα έχω καταλάβει ότι ο καλός καλλιτέχνης είναι αυτός που δείχνει ότι έχει βιώσει την καλλιτεχνική φόρμα του. Ξέρει τι κάνει και γιατί. Μπορεί να ξεχωρίσει αυτά τα μέρη που θα συμπληρώσουν το καλλιτεχνικό του έργο. Γνωρίζει πως θα τα βάλει και πότε. Με αυτό τον τρόπο το έργο του θα είναι ολοκληρωμένο. Τέλος, ξέρει να ακούει και επεξεργάζεται.

Λαμπρινή Μποβιάτσου

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΠΟΒΙΑΤΣΟΥ: Η ΑΠΟΨΗ

Αυτό που σχηματίσαμε από αυτή τη συνάντηση ήταν ότι έχουμε να κάνουμε με μία καλλιτέχνη που ξέρει να ελίσσεται για να ανεβαίνει επίπεδα. Όπως οι ελικοειδής μορφές στον Θεοτοκόπουλο μας πάνε στο φως, έτσι η Λαμπρινή Μποβιάτσου ξέρει την πορεία προς την ολοκλήρωση.

Είχα την τύχη να δω τα γλυπτά της. Ακόμη, να παρατηρήσω την λογική που τα έβαζε σε μια σειρά. Κατάλαβα την αφήγηση που δημιουργούσε αυτή η σειρά, η παράθεση των γλυπτών, έτσι όπως οι Μούσες απεικονίζονταν. Όλο αυτό «πατούσε» στην μυθολογία έτσι όπως την καταλαβαίνουν όσοι έχουν μπει βαθιά στο νόημά της.

Στη συνέχεια είδα την πρώτη και την δεύτερη παράστασή της. Οι διαφορές ελάχιστες αλλά, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κατάφερε να απογειώσει την παράσταση που έδωσε. Να βγάλει από την ψυχή της την απώλεια και να μας την προσφέρει ως γεγονός αναστάσιμο.

Μετά ήρθε η συζήτηση που κάναμε. Κατάλαβα ότι γνωρίζει να βιώνει την τέχνη τόσο όσο χρειάζεται. Στο μέλλον ελπίζω να συνεργαστούμε πιο στενά, σε κοινά σχέδια καλλιτεχνικά.

ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

Διαβάστε τα άρθρα που αναφέρονται στις εικαστικές τέχνες

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved